codeless_code 0.1.2

data/data/the-codeless-code/pl-c3r/case-4.txt

@@ -0,0 +1,18 @@
+Number: 4
+Title: Wierzby
+Lang: pl
+Translator: c3r
+
+Nowy kapłan Klanu Pająka rozpaczał nad fatalną jakością kodu Javascript wyprodukowanego przez swoich młodszych podopiecznych.
+
+― Zbadam to ― powiedział mistrz Javy.
+
+Po odwiedzeniu podopiecznych mistrz nakazał, aby każdego ranka czterech z nich zostało wychłostanych po kostkach, zanim jeszcze będą mogli dotknąć swoich klawiatur. Dla piątego z nich nie przewidział żadnej kary. Kapłan zapytał mistrza, dlaczego tak postanowił.
+
+― Małe drzewko, jeśli pielęgnowane, może stać się wierzbą; lecz nie źdźbło trawy ― powiedział mistrz.
+
+Słysząc to, kapłan nakazał wygnać piątego z podopiecznych.
+
+Ku jego zaskoczeniu znacznie rozzłościło to mistrza Javy, a sam kapłan również został wygnany. Na jego ostatnim odcinku wypłaty, mistrz napisał:
+
+Nie możemy spoczywać na tysiącu wierzb i kontemplować wschodu słońca.

data/data/the-codeless-code/pl-c3r/case-41.txt

@@ -0,0 +1,18 @@
+Number: 41
+Title: Odpadki
+Lang: pl
+Translator: c3r
+
+Mistrzyni Javy, [[Suku|Suku]] badała źródła pewnego oprogramowania w odległej świątyni. Połacie tekstu na jej monitorze błyszczały nie na czarno lecz na zielono, co wskazywało na to, że ryzy przeglądanego kodu zostały zakomentowane.
+
+― Ciekawe ― powiedziała Suku. ― Otworzyłam solidny zegar, a w środku odkryłam skórki pomarańczowe i rybie ości."
+
+Główny mnich świątyni wyjaśnił, że nieaktywny kod nie był już potrzebny, lecz rozkazał swojemu klanowi zostawić go. Gdyby pewnego dnia okazało się konieczne przywrócić jego logikę, wtedy ktoś mógłby zwyczajnie odkomentować potrzebne linijki kodu, zamiast marnotrawić cenny czas, aby pisać go znowu od podstaw.
+
+― Zrozumiałe ― skinęła Suku.
+
+Następnego dnia mnisi znów zjawili się na inspekcji u Javowej mistrzyni. Z niepokojem poinformowali ją o zniknięciu głównego mnicha. Suku wskazała w górę na krokiew, z której poszukiwany mnich zwisał na mocnej linie związanej wokół szyi. Nieprzyjemny zapach niósł się w dół.
+
+― Usługi waszego głównego mnicha nie są już konieczne ― powiedziała Suku. ― Ale niech jego zwłoki gniją ponad wami od dnia dzisiejszego. Mimo wszystko, jego metody mogą jeszcze pewnego dnia się przydać, a trenować kolejnego mnicha od podstaw byłoby marnotrawstwem."
+
+W swoim sprawozdaniu końcowym Suku zauważyła natychmiastową zmianę w praktykach kodowania klanu oraz pochwaliła dobry przykład postawiony przez zmarłego mnicha. ― Powinniśmy rozważyć jego przywrócenie ― pisała.

data/data/the-codeless-code/pl-jankociak/case-177.txt

@@ -0,0 +1,64 @@
+Number: 177
+Title: Szopka na narzędzia
+Lang: pl
+Translator: jankociak
+
+Mnich [[Djishin|Djishin]] szedł lasem, kiedy natrafił na człowieka piłującego drewno na skraju ścieżki.
+
+― Co budujesz, przyjacielu? ― spytał Djishin.
+
+― Malutką szopkę na narzędzia, której bardzo potrzebuję ― powiedział człowiek. ― Będzie miała hak na moją rączkę, kolejny na mój szpadel i miejsce na podłodze na moje cynowe wiadro.
+
+Djishin życzył człowiekowi dobrego zdrowia i poszedł dalej.
+
+- - -
+
+Następnego dnia Djishin natrafił na tego samego człowieka piłującego drewno. Wiele słupków zostało osadzonych w ziemi.
+
+― Jak idzie Ci praca dzisiaj, przyjacielu? ― spytał Djishin. ― Ta szopka na narzędzia wygląda na szerszą, niż sobie wyobrażałem.
+
+Powiedział człowiek://
+― Wczoraj wieczorem pomyślałem sobie: a jak kupię więcej rączek czy wiader albo zechcę przechowywać gliniane naczynia? Więc teraz jest to poprawna szopa ogrodnicza. Spójrz, tutaj będzie okno z półką na sadzonki.
+
+Djishin życzył człowiekowi dobrego zdrowia i poszedł dalej.
+
+- - -
+
+Następnego dnia Djishin natrafił na tego samego człowieka piłującego drewno. Wiele więcej słupków zostało osadzonych w ziemi i belek na podłogę, i sklepienie.
+
+― Jak idzie Ci praca dzisiaj, przyjacielu? ― spytał Djishin. ― Ta szopa ogrodnicza wygląda na wyższą, niż sobie wyobrażałem.
+
+Powiedział człowiek://
+― Wczoraj wieczorem pomyślałem: jeśli dodam piętro, byłaby to przytulna chatka, gdzie mógłbym odpocząć po ciężkim dniu w ogrodzie. Spójrz, tutaj będzie drabina, gdzie będę mógł się wspiąć na poddasze z prostym łóżkiem.
+
+Djishin życzył człowiekowi dobrego zdrowia i poszedł dalej.
+
+- - -
+
+Następnego dnia Djishin natrafił na tego samego człowieka piłującego drewno. Wiele więcej słupków zostało osadzonych w ziemi i belek w sklepieniu, lecz podłoga została rozerwana na części.
+
+― Jak idzie Ci praca dzisiaj, przyjacielu? ― spytał Djishin. ― Ta chatka wygląda na większą, niż sobie wyobrażałem.
+
+Powiedział człowiek://
+― Wczoraj wieczorem zdecydowałem: schody są lepsze niż drabina, ponieważ pod nimi można trzymać ubrania i buty. W którym to przypadku mógłbym równie dobrze zbudować cały dom z kuchnią i łazienką i dać mojemu synowi, kiedy dorośnie. Spójrz, tutaj będzie podłoga z gładzonego kamienia, kiedy będę miał pieniądze, zęby zapłacić kamieniołomowi.
+
+Djishin życzył człowiekowi dobrego zdrowia i poszedł dalej.
+
+- - -
+
+Następnego dnia Djishin natrafił na tego samego człowieka piłującego drewno. Jeszcze więcej słupków zostało osadzonych w ziemi, z chwiejnymi kładkami miedzy nimi. Z belek pod sufitem wisiały liny i bloczki.
+
+― Jak idzie Ci praca dzisiaj, przyjacielu? ― spytał Djishin. ― Ten dom wygląda na większy, niż sobie wyobrażałem.
+
+Powiedział człowiek://
+― Wczoraj wieczorem doszedłem do wniosku: mój syn może kiedyś zechcieć żony i rodziny. Więc buduję z zamiarem gotowości na posiadłość dowolnej wielkości, zależnie od tego, ile dzieci zamierza mieć. Spójrz, tutaj są rampy, żeby wnieść płytki na podłogę i rusztowanie, żeby mógł wspiąć się, aby przymocować dachówki.
+
+Djishin życzył człowiekowi dobrego zdrowia i poszedł dalej.
+
+- - -
+
+Następnego dnia Djishin siedział przy swoim terminalu, kiedy wszedł mistrz [[Banzen|Banzen]].
+
+― Jak Ci dzisiaj idzie praca, mnichu? ― spytał Banzen. ― Przypuszczam, że potrzebujesz więcej czasu, żeby zaimplementować ten cudowny framework poczty elektronicznej, który wymyśliłeś tydzień temu.
+
+― Żadnego czasu więcej ― powiedział Djishin, odwracając się od monitora, by być twarzą-w-twarz z mistrzem. ― Rozebrałem szkielet mojej posiadłości i zbudowałem dla Ciebie tę porządną szopkę na narzędzia.

data/data/the-codeless-code/pl-mina86/case-33.txt

@@ -0,0 +1,110 @@
+Number: 33
+Title: Strach
+Lang: pl
+Translator: mina86
+Illus.4.title: Tak, tyle że on nie dostaje zbyt dużo poczty.
+
+Niedawno przyjęty do świątyni mnich zbliżył się do mistrza.
+
+― Otrzymałem zadanie dodania kilku nowych funkcji do systemu obsługi
+zamówień Cesarskiego Szewca, ale nie jestem w stanie zrozumieć, jak on
+działa.  Logika jest rozproszona pomiędzy wiele aplikacji
+zaimplementowanych przy użyciu najróżniejszych technologii.  Zamiast
+stworzyć wspólne biblioteki, autorzy najzwyklej skopiowali fragmenty
+kodu pomiędzy różnymi miejscami, często wprowadzając subtelne
+rozbieżności.  Zadania pracujące w tle wyszukują i modyfikują rekordy
+w bazie danych bez żadnego udokumentowanego powodu.  Sama baza danych
+wydaje się spiskować przeciwko mnie: prosta modyfikacja jednej tabeli
+może wyzwolić kaskadę zmian w wielu innych.
+
+― Widzę, że stoisz na rozdrożu ― odparł mędrzec w zadumie,
+dostrzegłszy frustrację zakonnika. ― Możesz wprowadzić do kodu tylko
+niezbędne modyfikacje i szybko ogłosić zwycięstwo albo rozpocząć
+żmudne zadanie refaktoryzacji całego kodu.  Którą z tych ścieżek
+wybierzesz?
+
+Mnich zgiął się ze wstydu.
+
+― Nie jestem w stanie się zdecydować.  Boję się dotknąć czegokolwiek,
+gdyż moja niewiedza niechybnie przyniesie moją klęskę.
+
+― Strach jest dobrym pancerzem, ale słabym ostrzem ― przytaknął
+mistrz. ― Aby przezwyciężyć swój niepokój, musisz rozwiać swoją
+ignorancję ― wyjaśnił myśliciel, po czym przy pomocy laski otworzył
+okno i wskazał odległy las. ― Udaj się w góry, podążając przez trzy
+dni Drogą Białych Pokrzyw, aż napotkasz pustelnię wzniesioną nad
+urwiskiem.  Mieszka tam uczony brat, który przetrzymuje kopie
+dokumentacji naszego użytkownika.  On wytłumaczy ci architekturę
+systemu.
+
+Zakonnik zrobił, co mu kazano i trzeciego dnia o zachodzie słońca
+dotarł do pustelni, nie przypominającej żadnego budynku, który
+kiedykolwiek widział.
+
+Pierwotnie musiała to być solidna kamienna konstrukcja wzniesiona na
+skraju urwiska, ale teraz trzy nowe skrzydła z nieociosanych sosnowych
+desek i z dachem z kory wybijały się daleko poza kraniec przepaści.
+Kilkadziesiąt pomieszczeń łączyły ścieżki, kładki i schody.  Wszystko
+utrzymywało się w całości na długich szczudłach wspieranych przez
+wychodnie skalne ledwo widoczne w dole urwiska.
+
+Przymocowane do konstrukcji były bambusowe przybudówki rozciągające
+się jeszcze dalej w pustkę.  Rampy i drabiny wyłaniały się z ich
+spodów, prowadząc do kolejnych, zawieszonych na sznurach pomieszczeń
+wykonanych głównie z trzciny i słomy.  Całość była związana linami
+z konopi przymocowanymi do parapetów i wiatrowskazów, jak gdyby
+olbrzymi pijany pająk złapał dziesiątki chat w swoją sieć.  Struktura
+chwiała się nawet na delikatnym wietrze, wydając przy tym niepokojące
+skrzypienie.
+
+Mnich stał przez chwilę w oszołomieniu, ale po chwili ochłonął
+i uderzył w gong.
+
+Pustelnik wynurzył się z najdalszego pokoju.  Wspinał się po linach
+i zjeżdżał po dachach, aż wreszcie zniknął pod bambusową klapą, aby
+ostatecznie ukazać się w drzwiach chaty.
+
+― Jakie nowiny przynosisz do mnie ze świątyni? ― spytał starzec. ― Czy
+w końcu zostałem wezwany do domu?
+
+Zakonnik potrząsnął głową na znak, że nie ma takiej wiadomości do
+przekazania.
+
+Pustelnik westchnął i zwiesił głowę.
+
+― Jakim nieszczęśliwy! Do czasu, gdy otrzymam takie słowo, moim
+zadaniem jest rozwijać tę pustelnię dalej poza granice urwiska, aby
+móc przechowywać rosnącą kolekcję świątynnych plików tymczasowych.
+Robię to od lat, wiernie i bezkrytycznie, wierząc, że pewnego dnia
+zdobędę przychylność mistrza i przyzwolenie na powrót z wygnania.
+Jednak muszę przyznać, iż moja praca staje się coraz trudniejsza
+z każdą mijającą porą roku.  Zimą śnieg ciąży na dachach, aż bambusowe
+szczudła zaczynają się wyginać, a latem muszę odganiać sroki, aby moje
+słomiane ściany nie stały się częścią czyjegoś gniazda.  Nawiasem
+mówiąc, nie masz, mam nadzieję, żadnych alergii?  Pyłek? Ambrozja?
+Kiedyś widziałem siedem pokoi, które rozpadły się i spadły w otchłań
+urwiska w odpowiedzi na energiczne kichnięcie…
+
+― Ależ to szaleństwo! ― wzburzył się mnich. ― Teraz gdy już wiesz, ile
+dokładnie pomieszczeń jest potrzebnych, czy nie możesz zburzyć tej
+potworności i zacząć od nowa?
+
+― Co za bzdury.  Tylko pomyśl, ile czasu takie przedsięwzięcie może
+zająć i jak niezadowolonym może to uczynić mojego mistrza.  W jaki
+sposób przyjdzie mi uzasadnić usunięcie magazynów, zamiast ich dodawania?
+Moja banicja może zostać przedłużona o kolejną dekadę! ― Pustelnik
+potrząsnął głową, po czym, uspokoiwszy się, kontynuował. ― O wiele
+bezpieczniej jest zrobić dokładnie to, co zostało mi nakazane.
+Rozumiem tę pustelnię całkiem dobrze, jej silne i słabe punkty.
+Dopóki będę stąpać z rozwagą i unikać pieprzu, szanse na moją zgubę
+w długim upadku są stosunkowo niewielkie.
+
+Konstrukcja zaskrzypiała na wietrze jakby w odpowiedzi.
+
+― Ale dość o moim losie.  Jeżeli nie zostałeś tu wysłany, aby
+przywołać mnie do domu, to niechybnie potrzebujesz mojej pomocy
+w zrozumieniu systemu obsługi zamówień Cesarskiego Szewca.  Wielu
+przyszło tu w tym właśnie celu, gdyż to ja jestem jego autorem.
+
+Mnich tylko skłonił się i odszedł z powrotem w dół drogi, gdyż już
+otrzymał obiecane oświecenie od pustelnika.

data/data/the-codeless-code/pl-tehora/case-163.txt

@@ -0,0 +1,27 @@
+Number: 163
+Title: Urlop
+Lang: pl
+Translator: tehora
+Illus.0.title: Naprawdę mam nadzieję, że to literówka.
+
+Pierwszego chłodnego jesiennego dnia posłaniec zawitał do świątyni, przynosząc pilne wieści.
+Ku jej zaskoczeniu podwórza, korytarze i wspólne pokoje były puste. Ani żywej duszy.
+
+Mijając otwarte wejście, usłyszała dobiegające z pokoju stukanie klawiszy. Wewnątrz napotkała starego skrybę
+mocno wpatrującego się w monitor.
+
+― Gdzie... ― zaczęła.
+
+― Urlop. ― odpowiedział skryba, nawet się nie obróciwszy, nieobecnie machając ręką w kierunku reszty świątyni.
+
+― A pan nie? ―  zapytała posłaniec.
+
+― Ja również. ― odparł skryba.
+
+― Ale na ekranie... ― stwierdziła posłaniec.
+
+― Tak. ― odrzekł skryba. ― Najbrzydszy, zawierający najwięcej błędów i  najtrudniejszy w utrzymaniu kod PHP, jaki znajdziesz w Siedemnastu Prowincjach.
+
+― Czemu więc pan nad nim pracuje? ― posłaniec spytała.
+
+― Ponieważ ― skryba uśmiechnął się. ― to nie jest kod Świątyni. To /mój/ kod.

data/data/the-codeless-code/pl-tehora/case-188.txt

@@ -0,0 +1,29 @@
+Number: 188
+Title: Szorstka miłość
+Lang: pl
+Translator: tehora
+Illus.0.title: Co więcej, był programistą Pythona
+
+Młody mnich zapytał mistrza [[Kaimu]]://
+― Poza biegłością w technicznych aspektach, jaka jest najważniejsza cecha, jaką powinien posiadać mistrz?
+
+Kaimu odpowiedział://
+― Łaskawość.
+
+Mnich zapytał://
+― Gdy [[Banzen]] strofował mnie swoją laską, dla kogo był łaskawy?
+
+Kaimu odpowiedział://
+― Dla przyszłego ciebie.
+
+Mnich zapytał://
+― A kiedy [[Suku]] odmówiła mi dowództwa, dla kogo była łaskawa?
+
+Kaimu odpowiedział://
+― Dla naszej świątyni i naszych klientów.
+
+Mnich rzekł://
+― W zeszłym tygodniu, [[Bawan]] zrzucił aplikanta z wieży w przepaść za sfałszowanie listu motywacyjnego. Nie było tu klientów, świątyni ani przyszłego ja. Dla kogo Bawan był łaskawy?
+
+Kaimu odpowiedział://
+― Dla świata.

data/data/the-codeless-code/pt-brunokim/case-100.txt

@@ -0,0 +1,19 @@
+Number: 100
+Title: Dez Mil Erros
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: brunokim
+Illus.0.title: Existem agora aplicativos de ábacos para tablets, caso você queira usar seu processador top-de-linha para realizar cálculos manuais. Eu acho isso estranhamente bonito.
+
+Um aprendiz perguntou ao mestre [[Banzen|Banzen]]: “O que separa o monge do mestre?”
+
+Banzen respondeu: “Dez mil erros!”
+
+O aprendiz, sem entender, buscou evitar toda e qualquer falha. Um abade percebeu e trouxe o aprendiz a Banzen para uma correção.
+
+Banzen explicou: “Eu cometi dez mil erros; [[Suku|Suku]] cometeu dez mil erros; os patriarcas do Código Aberto cometeram dez mil erros cada um.”
+
+Perguntou o aprendiz: “E quanto ao velho monge que labuta no cubículo junto ao meu? Certamente ele já cometeu dez mil erros.”
+
+Banzen balançou sua cabeça com tristeza. “Dez erros, mil vezes cada um.”
+

data/data/the-codeless-code/pt-brunokim/case-117.txt

@@ -0,0 +1,21 @@
+Number: 117
+Title: Sem Sela
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: brunokim
+Illus.0.title: Eu conheci uma garota na faculdade que costumava manter sua sela e arreios em uma estante no meio do seu quarto no alojamento. Eu não estava realmente interessado nela até descobrir que ela não tinha um cavalo.
+
+Um certo monge disse ao mestre [[Suku|Suku]]: “Estudei seu código para aprender de seu exemplo, mas em uma questão meus olhos ainda não se abriram.”
+
+O monge desdobrou uma listagem de código. “Considere esta mínima aplicação, onde você busca por erros em arquivos de <i>log</i>. Eu teria feito todo o processamento na classe de aplicação. Ainda assim, você define um conjunto de classes adicionais: uma interface <i>LogFileReader</i> que possui um único método <i>readEntry</i>, um <i>LogFileEntry</i> a ser retornado pelo método, e um <i>SimpleLogFileReader</i> que é a única implementação da interface! Para que tanta formalidade para um projeto tão pequeno?”
+
+Suku respondeu: “Vá aos estábulos, solte meu cavalo, e cavalgue pela Estrada da Serpente Bêbada ao pico desta montanha. Então desça e me diga o que terá aprendido.”
+
+O monge reapareceu naquela noite, ralado e sujo. “Aprendi que seu cavalo não gosta de ser montado sem sela. Também, que se pode cair por um longo caminho pelo barranco se jogado nele.”
+
+Suku exibiu uma sela, peitoral, arreios, freio e rédeas, dizendo: “Não importa quão curta a jornada, o cavaleiro deve estar absolutamente certo de onde sentar e como manobrar.”
+
+O monge massageou um grande galo em sua cabeça. “Mas do que o cavalo temperamental pode estar certo?”
+
+“De que ele está sendo cavalgado,” disse Suku.
+

data/data/the-codeless-code/pt-brunokim/case-118.txt

@@ -0,0 +1,17 @@
+Number: 118
+Title: Barro
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: brunokim
+
+Um general do Exército Imperial encomendou ao Templo a construção de um sistema de requisição de suprimentos. Ciente do custo, ele enviou um oficial da 3ª Divisão de Inteiros Sem Sinal para relatar o progresso e os processos do Templo.
+
+O oficial notou com satisfação que a maioria dos desenvolvedores trabalhava calma e metodicamente: eles desenhavam projetos detalhados, submetiam os documentos para aprovação ou aperfeiçoamento, e consultavam os rascunhos finais enquanto codificavam.
+
+Embora não uma das monjas.
+
+Enquanto o oficial observava, a monja criou uma dúzia de classes no repositório, encarou cada uma por um instante, renomeou metade delas, encarou de novo, quebrou alguns pedaços, encarou, adicionou alguns métodos e subtraiu outros, e daí por diante. Ela repetiu isto o dia inteiro.
+
+O oficial não conseguiu mais conter sua impaciência, dizendo “Chega! Se os escultores do Império fossem tão impulsivos quanto você, não restaria mais jade no mundo!”
+
+A monja respondeu, “Se os escultores do Império são tolos o suficiente para esculpir telhas com jade, o palácio do Imperador ainda deve estar metade aberto para o céu. Eu mesma, prefiro trabalhar com barro.”

data/data/the-codeless-code/pt-brunokim/case-40.txt

@@ -0,0 +1,22 @@
+Number: 40
+Title: Autoridade
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: brunokim
+
+O escriba perguntou ao mestre Java: “Por que você me faz gravar tantos contos de estudantes que necessitam de correção?”
+
+O mestre disse: “Para que um tolo possa lê-los, e perceber que ele é um tolo.”
+
+O escriba perguntou: “A mera ignorância ou erro tornam alguém um tolo?”
+
+O mestre disse: “Não. Tolo é aquele que se diz ‘mestre’ e fala com aparência de autoridade. Seu erro começa quando abre a boca, e se multiplica quando a fecha, deixando muito sem dizer.”
+
+O escriba disse: “Então não seria mais sábio dizer nada, tanto ao estudante quanto ao escriba?”
+
+O mestre disse: “De fato, minha própria existência em suas páginas começa e termina em erro. Se eu tivesse qualquer sabedoria eu jogaria seu livro ao mar.”
+
+O escriba perguntou: “Não há livro nenhum aqui, nem mar, e de qualquer modo lhe faltam mãos ou um corpo para realizar esta tarefa.”
+
+O mestre disse: “Então eu sou conteúdo, e estou satisfeito.”
+

data/data/the-codeless-code/pt-brunokim/case-90.txt

@@ -0,0 +1,39 @@
+Number: 90
+Title: Não é Número
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: brunokim
+Illus.0.title: Aparentemente é feito com bastante manteiga sem sinal
+
+Mestre [[Kaimu|Kaimu]] foi abordado por um monge do [[Spider Clan|Clã Aranha]] que disse: “Em Javascript, zero é dividido por zero, o resultado é <tt>NaN</tt>: <i>not-a-number</i>, não-é-número em inglês. Ainda assim, <tt>typeof(NaN)</tt> é <tt>number</tt>. Qual sentido pode ser encontrado em tal linguagem, onde um valor é tanto algo como não-algo?”
+
+Kaimu deu ao monge uma moeda, dizendo, “Na Estrada das Urtigas Brancas vive um padeiro que vende pães achatados tão redondos como o zero mais perfeito. Compre quantos conseguir e traga-os para mim.”
+
+O monge fez como lhe foi dito.  Quando o padeiro recebeu seu pagamento, jogou o monge de corpo inteiro para fora da loja e atirou a moeda em cima dele.
+
+“Dinheiro falso,” disse o padeiro.
+
+- - -
+
+<div style="color:#666">
+Ao retornar ao templo, o monge encontrou um dos jardineiros, trocou de roupas com ele, e mandou o jardineiro ver mestre Kaimu sozinho.
+
+Kaimu se divertiu com a enganação evidente. “Monge!” ele disse. “Onde está o meu pão?”.
+
+Como instruído pelo monge, o não-monge respondeu, “Dividido igualmente entre aqueles que me ajudaram a carregá-lo.”
+
+Kaimu ficou satisfeito.
+</div>
+
+== O comentário de Qi
+
+Dinheiro inútil, monge de araque, pão fictício,
+<span style="color:#666">conclusão falsa</span>.
+
+== O poema de Qi
+
+Kaimu encontrou um soldado idoso; um homem vazio e desesperado, //
+pois não conseguia se lembrar do próprio nome. //
+O mestre deu a ele uma moeda, dizendo “Isto é para ti de Kaimu.” //
+O soldado gritou de alegria, “Então eu devo ser Não Kaimu!” //
+

data/data/the-codeless-code/pt-brunokim/case-96.txt

@@ -0,0 +1,15 @@
+Number: 96
+Title: Sem Estado
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: brunokim
+Illus.0.title: Tente não chamá-lo antes das 6:00.
+
+É o dever de todo monge chamar mestre [[Kaimu|Kaimu]] ao menos uma vez durante sua estadia no templo. Quando o mestre abrir sua porta o monge deve se curvar e perguntar: “Qual é a maior alegria de serviços sem estado?”
+
+Sem falha, mestre Kaimu responderá: “Dez mil convidados alimentados por um único grão de arroz.”
+
+O monge deve então perguntar: “E qual é o maior sofrimento?”
+
+Kaimu responderá: “O maior sofrimento de quê?”
+

data/data/the-codeless-code/pt-embs/case-1.txt

@@ -0,0 +1,29 @@
+Number: 1
+Title: As Pequenas Coisas
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: embs
+Illus.0.title: Perguntar ao mestre Java o porquê de pés descalços não serem permitidos no templo normalmente resulta na mesma resposta.
+
+Por três dias e três noites, o mestre Java não saiu do seu
+cubículo.  No quarto dia, os monges do templo enviaram um
+noviço para perguntar por ele.
+
+O noviço achou o mestre em frente ao quadro negro, contemplando
+um único diagrama de fluxo de dados.  O noviço reconheceu aquilo
+como um componente minoritário do vasto sistema que os monges
+foram contratados para manter.  Polidamente, o noviço perguntou
+em que o mestre estava trabalhando.
+
+O mestre respondeu: "Há um defeito e estou considerando qual
+a melhor maneira de repará-lo."
+
+O noviço disse "Você prega frequentemente sobre a importância
+de atribuir prioridades.  Como, então, pode ficar obcecado
+por algo tão pequeno e desimportante?"
+
+Sem proferir uma palavra, o mestre levantou seu cajado e o
+arremeteu a baixo duramente sobre o pé descalço esquerdo do
+noviço, quebrando-lhe o dedo mínimo.  O noviço gritou de dor
+e cambaleou para fora do cubículo.  Naquele momento, o noviço
+foi iluminado.

data/data/the-codeless-code/pt-embs/case-2.txt

@@ -0,0 +1,42 @@
+Number: 2
+Title: Desconhecimentos Desconhecidos
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: embs
+Illus.0.title: Pensando bem, só vou querer a salada.
+
+O Imperador estava furioso com os defeitos no novo sistema
+de processamento de pedidos que ele havia encomendado e, por
+isso, enviou um mensageiro ao templo para inquirir os monges
+de lá.
+
+"Vossa Excelência enviou-lhes seus mais confiáveis Analistas
+de Negócios para assegurar que todas as funcionalidades
+funcionariam como pretendido", esbravejou o mensageiro.  "Vocês
+não compreenderam nenhuma das suas numerosas apresentações de
+PowerPoint?"
+
+"Nós assistimos a cada uma", disse o mestre Java.  "E tudo foi
+ouvido, foi compreendido."
+
+O mestre dispôs uma pequena tigela de arroz diante do mensageiro,
+que a devorou avidamente.  O mensageiro limpou sua boca nas mangas
+e continuou:
+
+"Esses mesmos Analistas forneceram dez mil páginas de documentos
+de requisitos meticulosamente ilustrados até o último Caso de
+Uso.  Vocês não se deram ao trabalho de examiná-los?"
+
+"Nós examinamos a minúcias cada página", disse o mestre Java.
+"E tudo foi lido, foi compreendido".  O mestre Java dispôs uma
+xícara de chá fumegante diante do mensageiro, que a tragou num
+único gole.
+
+O mensageiro então desfaleceu por sobre a mesa, morto.
+
+O mestre perguntou aos seus alunos: "Não sabia o mensageiro que
+é nosso costume cercar-nos com comida e bebida envenenadas para
+que possamos melhor resistir aos impulsos da carne?"
+
+Disse o monge mais sábio: "Tudo isso foi observado pelo mensageiro,
+foi compreendido."

data/data/the-codeless-code/pt-embs/case-3.txt

@@ -0,0 +1,31 @@
+Number: 3
+Title: Encapsulamento
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: embs
+Illus.0.title: Faça o que fizer, nunca lhes fale que você precisa ir ao banheiro.
+
+Um jovem monge, novo no templo, não apenas declarou todos
+os seus métodos públicos como também todas as suas variáveis
+de instância.  O abade chefe cansou-se de repreender o monge
+e pediu ao mestre Java que o aconselhasse.
+
+No dia seguinte, o mestre Java convocou o monge para almoçar
+com ele em seu escritório particular.
+
+O monge entrou e encontrou uma suntuosa refeição por sobre a
+mesa de conferências.  O mestre ordenou, então, que o monge
+deitasse sobre o chão.
+
+O monge obedeceu e, em seguida, o mestre abriu seu roupão e
+sacou uma grande faca.  Ele pressionou a ponta da faca
+firmemente sobre o tórax do monge até que uma gota rubra
+surgiu ao redor da lâmina.  O monge chorou em prantos de
+terror e perguntou ao mestre qual era a sua intenção.
+
+"Abrir a sua barriga", explicou o mestre, "para que então eu
+possa preenchê-la com o arroz e o chá.  Minha agenda está
+bem cheia e acredito que este método de alimentar os convidados
+é extremamente eficiente."
+
+Depois disso o monge não necessitou de mais reprimendas.

data/data/the-codeless-code/pt-embs/case-4.txt

@@ -0,0 +1,28 @@
+Number: 4
+Title: Salgueiros
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: embs
+
+Um novo sacerdorte do [[Spider Clan|Clã Spider]] estava se
+lamentando a respeito da péssima qualidade do código Javascript
+produzido por seus noviços.
+
+"Irei investigar", disse o mestre Java.
+
+Depois de visitar os noviços, o mestre decretou que os quatro
+primeiros fossem rispidamente fustigados nas juntas dos dedos
+todas as manhãs antes que suas mãos pudessem tocar seus teclados.
+Para o quinto noviço, ele não prescreveu nenhuma medida.  O
+sacerdote perguntou ao mestre o porquê disso.
+
+"A muda, se cuidada, pode tornar-se um salgueiro; mas o mesmo
+não acontece com a folha de capim", disse o mestre.
+
+Ao escutar isso, o sacerdote mandou embora o quinto noviço.
+
+Para sua surpresa, isso muito irritou o mestre Java, e o
+próprio sacerdote foi mandado embora.  Em seu último recibo de
+vencimento, o mestre escreveu o seguinte:
+
+/Nós não podemos subir em milhares de salgueiros e contemplar o nascer do sol./

data/data/the-codeless-code/pt-embs/case-5.txt

@@ -0,0 +1,55 @@
+Number: 5
+Title: Void
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: embs
+
+Num dia frio de outono, o mestre Java acordou irrequieto.
+Ele saiu sozinho para esvaziar sua mente.
+
+Logo o mestre achou-se nos portões do Templo das Três Pedras,
+onde a arte do ANSI C ainda era praticada.  Um sábio irmão
+montava a guarda.
+
+"Qual é a natureza do /vazio/?", perguntou o mestre.
+
+"Ele não tem natureza nenhuma", respondeu o irmão.  "Ele é
+o graveto apanhado pelo cachorro que não pega gravetos.  Ele
+é a coisa apontada pela mão que aponta para coisa nenhuma.
+Ele é a perfeita ausência de valor".
+
+O mestre pensou: "O Templo das Três Pedras não carece de uma
+guarda.  Não pode haver nada de valor lá dentro".
+
+Mais adiante ele chegou ao [[Temple of the White Iron Sky|Templo
+do Céu Branco de Ferro]], um lugar de teóricos onde se permitia
+apenas ML.  No jardim árido, uma freira escrevia expressões
+lambda na poeira.
+
+"Qual é a natureza do /vazio/?", perguntou o mestre.
+
+"Ele tem a cor do ar e o peso da névoa ascendente", respondeu
+a irmã. "Quando atingido, ele emite o som de uma lua nova
+deslizando por detrás de uma nuvem.  Toda taça vazia contém
+tantos quantos você desejar".
+
+O mestre pensou: "A irmã não disse nada que seja falso mas
+também nada que seja verdadeiro".
+
+Mais abaixo na estrada, o mestre chegou a uma formidável casa
+de campo onde uma velha mulher podava a cerca viva.
+
+"Qual é a natureza do /vazio/?", perguntou o mestre.
+
+A velha mulher deu de ombros e continuou sua poda.
+
+O mestre pensou: "Aqui está a a forma mais pura da sabedoria,
+a menos que haja apenas a falta dela".
+
+Eventualmente, o mestre chegou até um cemitério abandonado.
+
+"Qual é a natureza do /vazio/?", perguntou o mestre.
+
+Do pátio vazio, nenhuma resposta apareceu.
+
+O mestre Java estava satisfeito.

data/data/the-codeless-code/pt-embs/case-6.txt

@@ -0,0 +1,53 @@
+Number: 6
+Title: Vazio
+Lang: pt
+Locale: BR
+Translator: embs
+
+Ao retornar de férias, o chefe abade do [[Laughing Monkey
+Clan|Clã do Macaco Risonho]] encontrou seu templo em estado
+de pânico e desordem.  O sistema financeiro que eles haviam
+acabado de modificar estava lançando NullPointerExceptions
+para todos os novos clientes. Esses usuários, irritados ao
+extremo, estavam encerrando suas contas depois de menos de
+um dia.
+
+Com alguma dificuldade, o abade rastreou o problema até um
+método cujo propósito estabelecido era retornar um List das
+transações do usuário.  Se não houvesse transações, ele
+retornava null em vez de lista vazia.
+
+"Tragam-me o monge que escreveu este método", ele disse aos
+guardas do templo.  "E também o monge cujo código o invoca".
+
+O primeiro monge, que era o mais velho dos dois, declarou
+que a culpa deveria ser, indubitavelmente, colocada na conta
+do segundo.  "Meu Javadoc era claro ao extremo.  Não é minha
+culpa que ele não tenha checado valores nulos."  O segundo
+monge baixou a cabeça, humilhado, e nada disse.
+
+O abade bateu palmas e duas urnas altas de jade foram
+dispostas sobre o chão, uma diante de cada monge.  "Suas
+punições foram escritas em tiras de papel que estão aí
+dentro.  A cada dia, vocês devem retirar a primeira tira
+de papel que sua mão tocar e obedecer seu decreto ao pé
+da letra, até que a urna se esvazie".
+
+O monge mais novo foi ordenado primeiro.  Sua mão não havia
+chegado à metade da urna quando se ouviu o farfalhar de
+papéis.  Ao ler a tira, ele acenou com a cabeça e deixou a
+sala.
+
+O monge mais velho foi até muito baixo na sua urna, até que
+seus dedos tocaram o fundo frio.  "Não há tiras de papel
+nesta urna", disse o monge com um leve sorriso a tocar-lhe
+o canto da boca.
+
+"Como também não há peixe, nem dez montanhas", disse o abade.
+
+O monge mais velho pranteou em dor.  A urna caiu e se
+espatifou.  Um escorpião emergiu apressadamente por entre os
+cacos.
+
+O abade expressou suas condolências ao monge moribundo.
+"Todas as nulidades não são equivalentes".