langa 1.0.0

data/examples/latin_vulgata_clementina_utf8.txt

@@ -0,0 +1,1000 @@
+#THE UNBOUND BIBLE (www.unboundbible.org)
+#name	Latin: Vulgata Clementina
+#filetype	Unmapped-BCVS
+#copyright	
+#abbreviation	
+#language	ltn
+#note	
+#columns	orig_book_index	orig_chapter	orig_verse	orig_subverse	order_by	text
+01O	1	1		10	In principio creavit Deus cælum et terram.
+01O	1	2		20	Terra autem erat inanis et vacua, et tenebræ erant super faciem abyssi : et spiritus Dei ferebatur super aquas.
+01O	1	3		30	Dixitque Deus : Fiat lux. Et facta est lux.
+01O	1	4		40	Et vidit Deus lucem quod esset bona : et divisit lucem a tenebris.
+01O	1	5		50	Appellavitque lucem Diem, et tenebras Noctem : factumque est vespere et mane, dies unus.
+01O	1	6		60	Dixit quoque Deus : Fiat firmamentum in medio aquarum : et dividat aquas ab aquis.
+01O	1	7		70	Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quæ erant sub firmamento, ab his, quæ erant super firmamentum. Et factum est ita.
+01O	1	8		80	Vocavitque Deus firmamentum, Cælum : et factum est vespere et mane, dies secundus.
+01O	1	9		90	Dixit vero Deus : Congregentur aquæ, quæ sub cælo sunt, in locum unum : et appareat arida. Et factum est ita.
+01O	1	10		100	Et vocavit Deus aridam Terram, congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit Deus quod esset bonum.
+01O	1	11		110	Et ait : Germinet terra herbam virentem, et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum juxta genus suum, cujus semen in semetipso sit super terram. Et factum est ita.
+01O	1	12		120	Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen juxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum.
+01O	1	13		130	Et factum est vespere et mane, dies tertius.
+01O	1	14		140	Dixit autem Deus : Fiant luminaria in firmamento cæli, et dividant diem ac noctem, et sint in signa et tempora, et dies et annos :
+01O	1	15		150	ut luceant in firmamento cæli, et illuminent terram. Et factum est ita.
+01O	1	16		160	Fecitque Deus duo luminaria magna : luminare majus, ut præesset diei : et luminare minus, ut præesset nocti : et stellas.
+01O	1	17		170	Et posuit eas in firmamento cæli, ut lucerent super terram,
+01O	1	18		180	et præessent diei ac nocti, et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset bonum.
+01O	1	19		190	Et factum est vespere et mane, dies quartus.
+01O	1	20		200	Dixit etiam Deus : Producant aquæ reptile animæ viventis, et volatile super terram sub firmamento cæli.
+01O	1	21		210	Creavitque Deus cete grandia, et omnem animam viventem atque motabilem, quam produxerant aquæ in species suas, et omne volatile secundum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum.
+01O	1	22		220	Benedixitque eis, dicens : Crescite, et multiplicamini, et replete aquas maris : avesque multiplicentur super terram.
+01O	1	23		230	Et factum est vespere et mane, dies quintus.
+01O	1	24		240	Dixit quoque Deus : Producat terra animam viventem in genere suo, jumenta, et reptilia, et bestias terræ secundum species suas. Factumque est ita.
+01O	1	25		250	Et fecit Deus bestias terræ juxta species suas, et jumenta, et omne reptile terræ in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum,
+01O	1	26		260	et ait : Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram : et præsit piscibus maris, et volatilibus cæli, et bestiis, universæque terræ, omnique reptili, quod movetur in terra.
+01O	1	27		270	Et creavit Deus hominem ad imaginem suam : ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos.
+01O	1	28		280	Benedixitque illis Deus, et ait : Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subjicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus cæli, et universis animantibus, quæ moventur super terram.
+01O	1	29		290	Dixitque Deus : Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam :
+01O	1	30		300	et cunctis animantibus terræ, omnique volucri cæli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita.
+01O	1	31		310	Viditque Deus cuncta quæ fecerat, et erant valde bona. Et factum est vespere et mane, dies sextus.
+01O	2	1		320	Igitur perfecti sunt cæli et terra, et omnis ornatus eorum.
+01O	2	2		330	Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat : et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat.
+01O	2	3		340	Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut faceret.
+01O	2	4		350	Istæ sunt generationes cæli et terræ, quando creata sunt, in die quo fecit Dominus Deus cælum et terram,
+01O	2	5		360	et omne virgultum agri antequam orietur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret : non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram :
+01O	2	6		370	sed fons ascendebat e terra, irrigans universam superficiem terræ.
+01O	2	7		380	Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem.
+01O	2	8		390	Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo posuit hominem quem formaverat.
+01O	2	9		400	Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave lignum etiam vitæ in medio paradisi, lignumque scientiæ boni et mali.
+01O	2	10		410	Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quatuor capita.
+01O	2	11		420	Nomen uni Phison : ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum :
+01O	2	12		430	et aurum terræ illius optimum est ; ibi invenitur bdellium, et lapis onychinus.
+01O	2	13		440	Et nomen fluvii secundi Gehon ; ipse est qui circumit omnem terram Æthiopiæ.
+01O	2	14		450	Nomen vero fluminis tertii, Tigris : ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates.
+01O	2	15		460	Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum :
+01O	2	16		470	præcepitque ei, dicens : Ex omni ligno paradisi comede ;
+01O	2	17		480	de ligno autem scientiæ boni et mali ne comedas : in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris.
+01O	2	18		490	Dixit quoque Dominus Deus : Non est bonum esse hominem solum : faciamus ei adjutorium simile sibi.
+01O	2	19		500	Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus terræ, et universis volatilibus cæli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea : omne enim quod vocavit Adam animæ viventis, ipsum est nomen ejus.
+01O	2	20		510	Appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia, et universa volatilia cæli, et omnes bestias terræ : Adæ vero non inveniebatur adjutor similis ejus.
+01O	2	21		520	Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam : cumque obdormisset, tulit unam de costis ejus, et replevit carnem pro ea.
+01O	2	22		530	Et ædificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem : et adduxit eam ad Adam.
+01O	2	23		540	Dixitque Adam : Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea : hæc vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est.
+01O	2	24		550	Quam ob rem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit uxori suæ : et erunt duo in carne una.
+01O	2	25		560	Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor ejus : et non erubescebant.
+01O	3	1		570	Sed et serpens erat callidior cunctis animantibus terræ quæ fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem : Cur præcepit vobis Deus ut non comederetis de omni ligno paradisi ?
+01O	3	2		580	Cui respondit mulier : De fructu lignorum, quæ sunt in paradiso, vescimur :
+01O	3	3		590	de fructu vero ligni quod est in medio paradisi, præcepit nobis Deus ne comederemus, et ne tangeremus illud, ne forte moriamur.
+01O	3	4		600	Dixit autem serpens ad mulierem : Nequaquam morte moriemini.
+01O	3	5		610	Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii, scientes bonum et malum.
+01O	3	6		620	Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile : et tulit de fructu illius, et comedit : deditque viro suo, qui comedit.
+01O	3	7		630	Et aperti sunt oculi amborum ; cumque cognovissent se esse nudos, consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata.
+01O	3	8		640	Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor ejus a facie Domini Dei in medio ligni paradisi.
+01O	3	9		650	Vocavitque Dominus Deus Adam, et dixit ei : Ubi es ?
+01O	3	10		660	Qui ait : Vocem tuam audivi in paradiso, et timui, eo quod nudus essem, et abscondi me.
+01O	3	11		670	Cui dixit : Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præceperam tibi ne comederes, comedisti ?
+01O	3	12		680	Dixitque Adam : Mulier, quam dedisti mihi sociam, dedit mihi de ligno, et comedi.
+01O	3	13		690	Et dixit Dominus Deus ad mulierem : Quare hoc fecisti ? Quæ respondit : Serpens decepit me, et comedi.
+01O	3	14		700	Et ait Dominus Deus ad serpentem : Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et bestias terræ : super pectus tuum gradieris, et terram comedes cunctis diebus vitæ tuæ.
+01O	3	15		710	Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius : ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus.
+01O	3	16		720	Mulieri quoque dixit : Multiplicabo ærumnas tuas, et conceptus tuos : in dolore paries filios, et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui.
+01O	3	17		730	Adæ vero dixit : Quia audisti vocem uxoris tuæ, et comedisti de ligno, ex quo præceperam tibi ne comederes, maledicta terra in opere tuo : in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitæ tuæ.
+01O	3	18		740	Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbam terræ.
+01O	3	19		750	In sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram de qua sumptus es : quia pulvis es et in pulverem reverteris.
+01O	3	20		760	Et vocavit Adam nomen uxoris suæ, Heva : eo quod mater esset cunctorum viventium.
+01O	3	21		770	Fecit quoque Dominus Deus Adæ et uxori ejus tunicas pelliceas, et induit eos :
+01O	3	22		780	et ait : Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum : nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitæ, et comedat, et vivat in æternum.
+01O	3	23		790	Et emisit eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram de qua sumptus est.
+01O	3	24		800	Ejecitque Adam : et collocavit ante paradisum voluptatis cherubim, et flammeum gladium, atque versatilem, ad custodiendam viam ligni vitæ.
+01O	4	1		810	Adam vero cognovit uxorem suam Hevam, quæ concepit et peperit Cain, dicens : Possedi hominem per Deum.
+01O	4	2		820	Rursumque peperit fratrem ejus Abel. Fuit autem Abel pastor ovium, et Cain agricola.
+01O	4	3		830	Factum est autem post multos dies ut offerret Cain de fructibus terræ munera Domino.
+01O	4	4		840	Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum : et respexit Dominus ad Abel, et ad munera ejus.
+01O	4	5		850	Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit : iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus.
+01O	4	6		860	Dixitque Dominus ad eum : Quare iratus es ? et cur concidit facies tua ?
+01O	4	7		870	nonne si bene egeris, recipies : sin autem male, statim in foribus peccatum aderit ? sed sub te erit appetitus ejus, et tu dominaberis illius.
+01O	4	8		880	Dixitque Cain ad Abel fratrem suum : Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum.
+01O	4	9		890	Et ait Dominus ad Cain : Ubi est Abel frater tuus ? Qui respondit : Nescio : num custos fratris mei sum ego ?
+01O	4	10		900	Dixitque ad eum : Quid fecisti ? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra.
+01O	4	11		910	Nunc igitur maledictus eris super terram, quæ aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.
+01O	4	12		920	Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos : vagus et profugus eris super terram.
+01O	4	13		930	Dixitque Cain ad Dominum : Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear.
+01O	4	14		940	Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra : omnis igitur qui invenerit me, occidet me.
+01O	4	15		950	Dixitque ei Dominus : Nequaquam ita fiet : sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum.
+01O	4	16		960	Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden.
+01O	4	17		970	Cognovit autem Cain uxorem suam, quæ concepit, et peperit Henoch : et ædificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui, Henoch.
+01O	4	18		980	Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviaël, et Maviaël genuit Mathusaël, et Mathusaël genuit Lamech.
+01O	4	19		990	Qui accepit duas uxores, nomen uni Ada, et nomen alteri Sella.
+01O	4	20		1000	Genuitque Ada Jabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum.
+01O	4	21		1010	Et nomen fratris ejus Jubal : ipse fuit pater canentium cithara et organo.
+01O	4	22		1020	Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber in cuncta opera æris et ferri. Soror vero Tubalcain, Noëma.
+01O	4	23		1030	Dixitque Lamech uxoribus suis Adæ et Sellæ : Audite vocem meam, uxores Lamech ; auscultate sermonem meum : quoniam occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum.
+01O	4	24		1040	Septuplum ultio dabitur de Cain : de Lamech vero septuagies septies.
+01O	4	25		1050	Cognovit quoque adhuc Adam uxorem suam : et peperit filium, vocavitque nomen ejus Seth, dicens : Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain.
+01O	4	26		1060	Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos : iste cœpit invocare nomen Domini.
+01O	5	1		1070	Hic est liber generationis Adam. In die qua creavit Deus hominem, ad similitudinem Dei fecit illum.
+01O	5	2		1080	Masculum et feminam creavit eos, et benedixit illis : et vocavit nomen eorum Adam, in die quo creati sunt.
+01O	5	3		1090	Vixit autem Adam centum triginta annis : et genuit ad imaginem et similitudinem suam, vocavitque nomen ejus Seth.
+01O	5	4		1100	Et facti sunt dies Adam, postquam genuit Seth, octingenti anni : genuitque filios et filias.
+01O	5	5		1110	Et factum est omne tempus quod vixit Adam, anni nongenti triginta, et mortuus est.
+01O	5	6		1120	Vixit quoque Seth centum quinque annis, et genuit Enos.
+01O	5	7		1130	Vixitque Seth, postquam genuit Enos, octingentis septem annis, genuitque filios et filias.
+01O	5	8		1140	Et facti sunt omnes dies Seth nongentorum duodecim annorum, et mortuus est.
+01O	5	9		1150	Vixit vero Enos nonaginta annis, et genuit Cainan.
+01O	5	10		1160	Post cujus ortum vixit octingentis quindecim annis, et genuit filios et filias.
+01O	5	11		1170	Factique sunt omnes dies Enos nongenti quinque anni, et mortuus est.
+01O	5	12		1180	Vixit quoque Cainan septuaginta annis, et genuit Malaleel.
+01O	5	13		1190	Et vixit Cainan, postquam genuit Malaleel, octingentis quadraginta annis, genuitque filios et filias.
+01O	5	14		1200	Et facti sunt omnes dies Cainan nongenti decem anni, et mortuus est.
+01O	5	15		1210	Vixit autem Malaleel sexaginta quinque annis, et genuit Jared.
+01O	5	16		1220	Et vixit Malaleel, postquam genuit Jared, octingentis triginta annis, et genuit filios et filias.
+01O	5	17		1230	Et facti sunt omnes dies Malaleel octingenti nonaginta quinque anni, et mortuus est.
+01O	5	18		1240	Vixitque Jared centum sexaginta duobus annis, et genuit Henoch.
+01O	5	19		1250	Et vixit Jared, postquam genuit Henoch, octingentis annis, et genuit filios et filias.
+01O	5	20		1260	Et facti sunt omnes dies Jared nongenti sexaginta duo anni, et mortuus est.
+01O	5	21		1270	Porro Henoch vixit sexaginta quinque annis, et genuit Mathusalam.
+01O	5	22		1280	Et ambulavit Henoch cum Deo : et vixit, postquam genuit Mathusalam, trecentis annis, et genuit filios et filias.
+01O	5	23		1290	Et facti sunt omnes dies Henoch trecenti sexaginta quinque anni.
+01O	5	24		1300	Ambulavitque cum Deo, et non apparuit : quia tulit eum Deus.
+01O	5	25		1310	Vixit quoque Mathusala centum octoginta septem annis, et genuit Lamech.
+01O	5	26		1320	Et vixit Mathusala, postquam genuit Lamech, septingentis octoginta duobus annis, et genuit filios et filias.
+01O	5	27		1330	Et facti sunt omnes dies Mathusala nongenti sexaginta novem anni, et mortuus est.
+01O	5	28		1340	Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis, et genuit filium :
+01O	5	29		1350	vocavitque nomen ejus Noë, dicens : Iste consolabitur nos ab operibus et laboribus manuum nostrarum in terra, cui maledixit Dominus.
+01O	5	30		1360	Vixitque Lamech, postquam genuit Noë, quingentis nonaginta quinque annis, et genuit filios et filias.
+01O	5	31		1370	Et facti sunt omnes dies Lamech septingenti septuaginta septem anni, et mortuus est. Noë vero cum quingentorum esset annorum, genuit Sem, Cham et Japheth.
+01O	6	1		1380	Cumque cœpissent homines multiplicari super terram, et filias procreassent,
+01O	6	2		1390	videntes filii Dei filias hominum quod essent pulchræ, acceperunt sibi uxores ex omnibus, quas elegerant.
+01O	6	3		1400	Dixitque Deus : Non permanebit spiritus meus in homine in æternum, quia caro est : eruntque dies illius centum viginti annorum.
+01O	6	4		1410	Gigantes autem erant super terram in diebus illis : postquam enim ingressi sunt filii Dei ad filias hominum, illæque genuerunt, isti sunt potentes a sæculo viri famosi.
+01O	6	5		1420	Videns autem Deus quod multa malitia hominum esset in terra, et cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore,
+01O	6	6		1430	pœnituit eum quod hominum fecisset in terra. Et tactus dolore cordis intrinsecus,
+01O	6	7		1440	Delebo, inquit, hominem, quem creavi, a facie terræ, ab homine usque ad animantia, a reptili usque ad volucres cæli : pœnitet enim me fecisse eos.
+01O	6	8		1450	Noë vero invenit gratiam coram Domino.
+01O	6	9		1460	Hæ sunt generationes Noë : Noë vir justus atque perfectus fuit in generationibus suis ; cum Deo ambulavit.
+01O	6	10		1470	Et genuit tres filios, Sem, Cham et Japheth.
+01O	6	11		1480	Corrupta est autem terra coram Deo, et repleta est iniquitate.
+01O	6	12		1490	Cumque vidisset Deus terram esse corruptam (omnis quippe caro corruperat viam suam super terram),
+01O	6	13		1500	dixit ad Noë : Finis universæ carnis venit coram me : repleta est terra iniquitate a facie eorum, et ego disperdam eos cum terra.
+01O	6	14		1510	Fac tibi arcam de lignis lævigatis ; mansiunculas in arca facies, et bitumine linies intrinsecus et extrinsecus.
+01O	6	15		1520	Et sic facies eam : trecentorum cubitorum erit longitudo arcæ, quinquaginta cubitorum latitudo, et triginta cubitorum altitudo illius.
+01O	6	16		1530	Fenestram in arca facies, et in cubito consummabis summitatem ejus : ostium autem arcæ pones ex latere ; deorsum, cœnacula et tristega facies in ea.
+01O	6	17		1540	Ecce ego adducam aquas diluvii super terram, ut interficiam omnem carnem, in qua spiritus vitæ est subter cælum : universa quæ in terra sunt, consumentur.
+01O	6	18		1550	Ponamque fœdus meum tecum : et ingredieris arcam tu et filii tui, uxor tua, et uxores filiorum tuorum tecum.
+01O	6	19		1560	Et ex cunctis animantibus universæ carnis bina induces in arcam, ut vivant tecum : masculini sexus et feminini.
+01O	6	20		1570	De volucribus juxta genus suum, et de jumentis in genere suo, et ex omni reptili terræ secundum genus suum : bina de omnibus ingredientur tecum, ut possint vivere.
+01O	6	21		1580	Tolles igitur tecum ex omnibus escis, quæ mandi possunt, et comportabis apud te : et erunt tam tibi, quam illis in cibum.
+01O	6	22		1590	Fecit igitur Noë omnia quæ præceperat illi Deus.
+01O	7	1		1600	Dixitque Dominus ad eum : Ingredere tu et omnis domus tua in arcam : te enim vidi justum coram me in generatione hac.
+01O	7	2		1610	Ex omnibus animantibus mundis tolle septena et septena, masculum et feminam : de animantibus vero immundis duo et duo, masculum et feminam.
+01O	7	3		1620	Sed et de volatilibus cæli septena et septena, masculum et feminam : ut salvetur semen super faciem universæ terræ.
+01O	7	4		1630	Adhuc enim, et post dies septem ego pluam super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus : et delebo omnem substantiam, quam feci, de superficie terræ.
+01O	7	5		1640	Fecit ergo Noë omnia quæ mandaverat ei Dominus.
+01O	7	6		1650	Eratque sexcentorum annorum quando diluvii aquæ inundaverunt super terram.
+01O	7	7		1660	Et ingressus est Noë et filii ejus, uxor ejus et uxores filiorum ejus cum eo in arcam propter aquas diluvii.
+01O	7	8		1670	De animantibus quoque mundis et immundis, et de volucribus, et ex omni quod movetur super terram,
+01O	7	9		1680	duo et duo ingressa sunt ad Noë in arcam, masculus et femina, sicut præceperat Dominus Noë.
+01O	7	10		1690	Cumque transissent septem dies, aquæ diluvii inundaverunt super terram.
+01O	7	11		1700	Anno sexcentesimo vitæ Noë, mense secundo, septimodecimo die mensis, rupti sunt omnes fontes abyssi magnæ, et cataractæ cæli apertæ sunt :
+01O	7	12		1710	et facta est pluvia super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus.
+01O	7	13		1720	In articulo diei illius ingressus est Noë, et Sem, et Cham, et Japheth filii ejus ; uxor illius, et tres uxores filiorum ejus cum eis in arcam :
+01O	7	14		1730	ipsi et omne animal secundum genus suum, universaque jumenta in genere suo, et omne quod movetur super terram in genere suo, cunctumque volatile secundum genus suum, universæ aves, omnesque volucres,
+01O	7	15		1740	ingressæ sunt ad Noë in arcam, bina et bina ex omni carne, in qua erat spiritus vitæ.
+01O	7	16		1750	Et quæ ingressa sunt, masculus et femina ex omni carne introierunt, sicut præceperat ei Deus : et inclusit eum Dominus deforis.
+01O	7	17		1760	Factumque est diluvium quadraginta diebus super terram : et multiplicatæ sunt aquæ, et elevaverunt arcam in sublime a terra.
+01O	7	18		1770	Vehementer enim inundaverunt, et omnia repleverunt in superficie terræ : porro arca ferebatur super aquas.
+01O	7	19		1780	Et aquæ prævaluerunt nimis super terram : opertique sunt omnes montes excelsi sub universo cælo.
+01O	7	20		1790	Quindecim cubitis altior fuit aqua super montes, quos operuerat.
+01O	7	21		1800	Consumptaque est omnis caro quæ movebatur super terram, volucrum, animantium, bestiarum, omniumque reptilium, quæ reptant super terram : universi homines,
+01O	7	22		1810	et cuncta, in quibus spiraculum vitæ est in terra, mortua sunt.
+01O	7	23		1820	Et delevit omnem substantiam quæ erat super terram, ab homine usque ad pecus, tam reptile quam volucres cæli : et deleta sunt de terra. Remansit autem solus Noë, et qui cum eo erant in arca.
+01O	7	24		1830	Obtinueruntque aquæ terram centum quinquaginta diebus.
+01O	8	1		1840	Recordatus autem Deus Noë, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quæ erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutæ sunt aquæ.
+01O	8	2		1850	Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cæli : et prohibitæ sunt pluviæ de cælo.
+01O	8	3		1860	Reversæque sunt aquæ de terra euntes et redeuntes : et cœperunt minui post centum quinquaginta dies.
+01O	8	4		1870	Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis, super montes Armeniæ.
+01O	8	5		1880	At vero aquæ ibant et decrescebant usque ad decimum mensem : decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium.
+01O	8	6		1890	Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noë fenestram arcæ, quam fecerat, dimisit corvum,
+01O	8	7		1900	qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquæ super terram.
+01O	8	8		1910	Emisit quoque columbam post eum, ut videret si jam cessassent aquæ super faciem terræ.
+01O	8	9		1920	Quæ cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam : aquæ enim erant super universam terram : extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam.
+01O	8	10		1930	Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.
+01O	8	11		1940	At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivæ virentibus foliis in ore suo : intellexit ergo Noë quod cessassent aquæ super terram.
+01O	8	12		1950	Expectavitque nihilominus septem alios dies : et emisit columbam, quæ non est reversa ultra ad eum.
+01O	8	13		1960	Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminutæ sunt aquæ super terram : et aperiens Noë tectum arcæ, aspexit, viditque quod exsiccata esset superficies terræ.
+01O	8	14		1970	Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra.
+01O	8	15		1980	Locutus est autem Deus ad Noë, dicens :
+01O	8	16		1990	Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.
+01O	8	17		2000	Cuncta animantia, quæ sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quæ reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram : crescite et multiplicamini super eam.
+01O	8	18		2010	Egressus est ergo Noë, et filii ejus : uxor illius, et uxores filiorum ejus cum eo.
+01O	8	19		2020	Sed et omnia animantia, jumenta, et reptilia quæ reptant super terram, secundum genus suum, egressa sunt de arca.
+01O	8	20		2030	Ædificavit autem Noë altare Domino : et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare.
+01O	8	21		2040	Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait : Nequaquam ultra maledicam terræ propter homines : sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua : non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci.
+01O	8	22		2050	Cunctis diebus terræ, sementis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiescent.
+01O	9	1		2060	Benedixitque Deus Noë et filiis ejus. Et dixit ad eos : Crescite, et multiplicamini, et replete terram.
+01O	9	2		2070	Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram : omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt.
+01O	9	3		2080	Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum : quasi olera virentia tradidi vobis omnia.
+01O	9	4		2090	Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis.
+01O	9	5		2100	Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum : et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis.
+01O	9	6		2110	Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius : ad imaginem quippe Dei factus est homo.
+01O	9	7		2120	Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam.
+01O	9	8		2130	Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad filios ejus cum eo :
+01O	9	9		2140	Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos :
+01O	9	10		2150	et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ.
+01O	9	11		2160	Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram.
+01O	9	12		2170	Dixitque Deus : Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas :
+01O	9	13		2180	arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram.
+01O	9	14		2190	Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus :
+01O	9	15		2200	et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat : et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem.
+01O	9	16		2210	Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram.
+01O	9	17		2220	Dixitque Deus ad Noë : Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram.
+01O	9	18		2230	Erant ergo filii Noë, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth : porro Cham ipse est pater Chanaan.
+01O	9	19		2240	Tres isti filii sunt Noë : et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram.
+01O	9	20		2250	Cœpitque Noë vir agricola exercere terram, et plantavit vineam.
+01O	9	21		2260	Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo.
+01O	9	22		2270	Quod cum vidisset Cham, pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras.
+01O	9	23		2280	At vero Sem et Japheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui : faciesque eorum aversæ erant, et patris virilia non viderunt.
+01O	9	24		2290	Evigilans autem Noë ex vino, cum didicisset quæ fecerat ei filius suus minor,
+01O	9	25		2300	ait : Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis.
+01O	9	26		2310	Dixitque : Benedictus Dominus Deus Sem, sit Chanaan servus ejus.
+01O	9	27		2320	Dilatet Deus Japheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque Chanaan servus ejus.
+01O	9	28		2330	Vixit autem Noë post diluvium trecentis quinquaginta annis.
+01O	9	29		2340	Et impleti sunt omnes dies ejus nongentorum quinquaginta annorum : et mortuus est.
+01O	10	1		2350	Hæ sunt generationes filiorum Noë, Sem, Cham et Japheth : natique sunt eis filii post diluvium.
+01O	10	2		2360	Filii Japheth : Gomer, et Magog, et Madai, et Javan, et Thubal, et Mosoch, et Thiras.
+01O	10	3		2370	Porro filii Gomer : Ascenez et Riphath et Thogorma.
+01O	10	4		2380	Filii autem Javan : Elisa et Tharsis, Cetthim et Dodanim.
+01O	10	5		2390	Ab his divisæ sunt insulæ gentium in regionibus suis, unusquisque secundum linguam suam et familias suas in nationibus suis.
+01O	10	6		2400	Filii autem Cham : Chus, et Mesraim, et Phuth, et Chanaan.
+01O	10	7		2410	Filii Chus : Saba, et Hevila, et Sabatha, et Regma, et Sabatacha. Filii Regma : Saba et Dadan.
+01O	10	8		2420	Porro Chus genuit Nemrod : ipse cœpit esse potens in terra,
+01O	10	9		2430	et erat robustus venator coram Domino. Ob hoc exivit proverbium : Quasi Nemrod robustus venator coram Domino.
+01O	10	10		2440	Fuit autem principium regni ejus Babylon, et Arach et Achad, et Chalanne, in terra Sennaar.
+01O	10	11		2450	De terra illa egressus est Assur, et ædificavit Niniven, et plateas civitatis, et Chale.
+01O	10	12		2460	Resen quoque inter Niniven et Chale : hæc est civitas magna.
+01O	10	13		2470	At vero Mesraim genuit Ludim, et Anamim et Laabim, Nephthuim,
+01O	10	14		2480	et Phetrusim, et Chasluim : de quibus egressi sunt Philisthiim et Caphtorim.
+01O	10	15		2490	Chanaan autem genuit Sidonem primogenitum suum. Hethæum,
+01O	10	16		2500	et Jebusæum, et Amorrhæum, Gergesæum,
+01O	10	17		2510	Hevæum, et Aracæum : Sinæum,
+01O	10	18		2520	et Aradium, Samaræum, et Amathæum : et post hæc disseminati sunt populi Chananæorum.
+01O	10	19		2530	Factique sunt termini Chanaan venientibus a Sidone Geraram usque Gazam, donec ingrediaris Sodomam et Gomorrham, et Adamam, et Seboim usque Lesa.
+01O	10	20		2540	Hi sunt filii Cham in cognationibus, et linguis, et generationibus, terrisque et gentibus suis.
+01O	10	21		2550	De Sem quoque nati sunt, patre omnium filiorum Heber, fratre Japheth majore.
+01O	10	22		2560	Filii Sem : Ælam, et Assur, et Arphaxad, et Lud, et Aram.
+01O	10	23		2570	Filii Aram : Us, et Hul, et Gether, et Mes.
+01O	10	24		2580	At vero Arphaxad genuit Sale, de quo ortus est Heber.
+01O	10	25		2590	Natique sunt Heber filii duo : nomen uni Phaleg, eo quod in diebus ejus divisa sit terra : et nomen fratris ejus Jectan.
+01O	10	26		2600	Qui Jectan genuit Elmodad, et Saleph, et Asarmoth, Jare,
+01O	10	27		2610	et Aduram, et Uzal, et Decla,
+01O	10	28		2620	et Ebal, et Abimaël, Saba,
+01O	10	29		2630	et Ophir, et Hevila, et Jobab : omnes isti, filii Jectan.
+01O	10	30		2640	Et facta est habitatio eorum de Messa pergentibus usque Sephar montem orientalem.
+01O	10	31		2650	Isti filii Sem secundum cognationes, et linguas, et regiones in gentibus suis.
+01O	10	32		2660	Hæ familiæ Noë juxta populos et nationes suas. Ab his divisæ sunt gentes in terra post diluvium.
+01O	11	1		2670	Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
+01O	11	2		2680	Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Senaar, et habitaverunt in eo.
+01O	11	3		2690	Dixitque alter ad proximum suum : Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento :
+01O	11	4		2700	et dixerunt : Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat ad cælum : et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
+01O	11	5		2710	Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,
+01O	11	6		2720	et dixit : Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus : cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
+01O	11	7		2730	Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
+01O	11	8		2740	Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.
+01O	11	9		2750	Et idcirco vocatum est nomen ejus Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ : et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
+01O	11	10		2760	Hæ sunt generationes Sem : Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
+01O	11	11		2770	Vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentis annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	12		2780	Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
+01O	11	13		2790	Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sale, trecentis tribus annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	14		2800	Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
+01O	11	15		2810	Vixitque Sale, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	16		2820	Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg.
+01O	11	17		2830	Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	18		2840	Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
+01O	11	19		2850	Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	20		2860	Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
+01O	11	21		2870	Vixit quoque Reu, postquam genuit Sarug, ducentis septem annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	22		2880	Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
+01O	11	23		2890	Vixitque Sarug, postquam genuit Nachor, ducentis annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	24		2900	Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
+01O	11	25		2910	Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annis : et genuit filios et filias.
+01O	11	26		2920	Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram, et Nachor, et Aran.
+01O	11	27		2930	Hæ sunt autem generationes Thare : Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran genuit Lot.
+01O	11	28		2940	Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ, in Ur Chaldæorum.
+01O	11	29		2950	Duxerunt autem Abram et Nachor uxores : nomen uxoris Abram, Sarai : et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran, patris Melchæ, et patris Jeschæ.
+01O	11	30		2960	Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
+01O	11	31		2970	Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan : veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
+01O	11	32		2980	Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.
+01O	12	1		2990	Dixit autem Dominus ad Abram : Egredere de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui, et veni in terram quam monstrabo tibi.
+01O	12	2		3000	Faciamque te in gentem magnam, et benedicam tibi, et magnificabo nomen tuum, erisque benedictus.
+01O	12	3		3010	Benedicam benedicentibus tibi, et maledicam maledicentibus tibi, atque in te benedicentur universæ cognationes terræ.
+01O	12	4		3020	Egressus est itaque Abram sicut præceperat ei Dominus, et ivit cum eo Lot : septuaginta quinque annorum erat Abram cum egrederetur de Haran.
+01O	12	5		3030	Tulitque Sarai uxorem suam, et Lot filium fratris sui, universamque substantiam quam possederant, et animas quas fecerant in Haran : et egressi sunt ut irent in terram Chanaan. Cumque venissent in eam,
+01O	12	6		3040	pertransivit Abram terram usque ad locum Sichem, usque ad convallem illustrem : Chananæus autem tunc erat in terra.
+01O	12	7		3050	Apparuit autem Dominus Abram, et dixit ei : Semini tuo dabo terram hanc. Qui ædificavit ibi altare Domino, qui apparuerat ei.
+01O	12	8		3060	Et inde transgrediens ad montem, qui erat contra orientem Bethel, tetendit ibi tabernaculum suum, ab occidente habens Bethel, et ab oriente Hai : ædificavit quoque ibi altare Domino, et invocavit nomen ejus.
+01O	12	9		3070	Perrexitque Abram vadens, et ultra progrediens ad meridiem.
+01O	12	10		3080	Facta est autem fames in terra : descenditque Abram in Ægyptum, ut peregrinaretur ibi : prævaluerat enim fames in terra.
+01O	12	11		3090	Cumque prope esset ut ingrederetur Ægyptum, dixit Sarai uxori suæ : Novi quod pulchra sis mulier :
+01O	12	12		3100	et quod cum viderint te Ægyptii, dicturi sunt : Uxor ipsius est : et interficient me, et te reservabunt.
+01O	12	13		3110	Dic ergo, obsecro te, quod soror mea sis : ut bene sit mihi propter te, et vivat anima mea ob gratiam tui.
+01O	12	14		3120	Cum itaque ingressus esset Abram Ægyptum, viderunt Ægyptii mulierem quod esset pulchra nimis.
+01O	12	15		3130	Et nuntiaverunt principes Pharaoni, et laudaverunt eam apud illum : et sublata est mulier in domum Pharaonis.
+01O	12	16		3140	Abram vero bene usi sunt propter illam : fueruntque ei oves et boves et asini, et servi et famulæ, et asinæ et cameli.
+01O	12	17		3150	Flagellavit autem Dominus Pharaonem plagis maximis, et domum ejus, propter Sarai uxorem Abram.
+01O	12	18		3160	Vocavitque Pharao Abram, et dixit ei : Quidnam est hoc quod fecisti mihi ? quare non indicasti quod uxor tua esset ?
+01O	12	19		3170	quam ob causam dixisti esse sororem tuam, ut tollerem eam mihi in uxorem ? Nunc igitur ecce conjux tua, accipe eam, et vade.
+01O	12	20		3180	Præcepitque Pharao super Abram viris : et deduxerunt eum, et uxorem illius, et omnia quæ habebat.
+01O	13	1		3190	Ascendit ergo Abram de Ægypto, ipse et uxor ejus, et omnia quæ habebat, et Lot cum eo, ad australem plagam.
+01O	13	2		3200	Erat autem dives valde in possessione auri et argenti.
+01O	13	3		3210	Reversusque est per iter, quo venerat, a meridie in Bethel, usque ad locum ubi prius fixerat tabernaculum inter Bethel et Hai,
+01O	13	4		3220	in loco altaris quod fecerat prius : et invocavit ibi nomen Domini.
+01O	13	5		3230	Sed et Lot qui erat cum Abram, fuerunt greges ovium, et armenta, et tabernacula.
+01O	13	6		3240	Nec poterat eos capere terra, ut habitarent simul : erat quippe substantia eorum multa, et nequibant habitare communiter.
+01O	13	7		3250	Unde et facta est rixa inter pastores gregum Abram et Lot. Eo autem tempore Chananæus et Pherezæus habitabant in terra illa.
+01O	13	8		3260	Dixit ergo Abram ad Lot : Ne quæso sit jurgium inter me et te, et inter pastores meos et pastores tuos : fratres enim sumus.
+01O	13	9		3270	Ecce universa terra coram te est : recede a me, obsecro : si ad sinistram ieris, ego dexteram tenebo : si tu dexteram elegeris, ego ad sinistram pergam.
+01O	13	10		3280	Elevatis itaque Lot oculis, vidit omnem circa regionem Jordanis, quæ universa irrigabatur antequam subverteret Dominus Sodomam et Gomorrham, sicut paradisus Domini, et sicut Ægyptus venientibus in Segor.
+01O	13	11		3290	Elegitque sibi Lot regionem circa Jordanem, et recessit ab oriente : divisique sunt alterutrum a fratre suo.
+01O	13	12		3300	Abram habitavit in terra Chanaan ; Lot vero moratus est in oppidis, quæ erant circa Jordanem, et habitavit in Sodomis.
+01O	13	13		3310	Homines autem Sodomitæ pessimi erant, et peccatores coram Domino nimis.
+01O	13	14		3320	Dixitque Dominus ad Abram, postquam divisus est ab eo Lot : Leva oculos tuos et vide a loco, in quo nunc es, ad aquilonem et meridiem, ad orientem et occidentem.
+01O	13	15		3330	Omnem terram, quam conspicis, tibi dabo, et semini tuo usque in sempiternum.
+01O	13	16		3340	Faciamque semen tuum sicut pulverem terræ : si quis potest hominum numerare pulverem terræ, semen quoque tuum numerare poterit.
+01O	13	17		3350	Surge, et perambula terram in longitudine et in latitudine sua : quia tibi daturus sum eam.
+01O	13	18		3360	Movens igitur tabernaculum suum Abram, venit, et habitavit juxta convallem Mambre, quæ est in Hebron : ædificavitque ibi altare Domino.
+01O	14	1		3370	Factum est autem in illo tempore, ut Amraphel rex Senaar, et Arioch rex Ponti, et Chodorlahomor rex Elamitarum, et Thadal rex Gentium
+01O	14	2		3380	inirent bellum contra Bara regem Sodomorum, et contra Bersa regem Gomorrhæ, et contra Sennaab regem Adamæ, et contra Semeber regem Seboim, contraque regem Balæ, ipsa est Segor.
+01O	14	3		3390	Omnes hi convenerunt in vallem Silvestrem, quæ nunc est mare salis.
+01O	14	4		3400	Duodecim enim annis servierunt Chodorlahomor, et tertiodecimo anno recesserunt ab eo.
+01O	14	5		3410	Igitur quartodecimo anno venit Chodorlahomor, et reges qui erant cum eo : percusseruntque Raphaim in Astarothcarnaim, et Zuzim cum eis, et Emim in Save Cariathaim,
+01O	14	6		3420	et Chorræos in montibus Seir, usque ad Campestria Pharan, quæ est in solitudine.
+01O	14	7		3430	Reversique sunt, et venerunt ad fontem Misphat, ipsa est Cades : et percusserunt omnem regionem Amalecitarum, et Amorrhæum, qui habitabat in Asasonthamar.
+01O	14	8		3440	Et egressi sunt rex Sodomorum, et rex Gomorrhæ, rexque Adamæ, et rex Seboim, necnon et rex Balæ, quæ est Segor : et direxerunt aciem contra eos in valle Silvestri :
+01O	14	9		3450	scilicet adversus Chodorlahomor regem Elamitarum, et Thadal regem Gentium, et Amraphel regem Sennaar, et Arioch regem Ponti : quatuor reges adversus quinque.
+01O	14	10		3460	Vallis autem Silvestris habebat puteos multos bituminis. Itaque rex Sodomorum, et Gomorrhæ, terga verterunt, cecideruntque ibi : et qui remanserant, fugerunt ad montem.
+01O	14	11		3470	Tulerunt autem omnem substantiam Sodomorum et Gomorrhæ, et universa quæ ad cibum pertinent, et abierunt :
+01O	14	12		3480	necnon et Lot, et substantiam ejus, filium fratris Abram, qui habitabat in Sodomis.
+01O	14	13		3490	Et ecce unus, qui evaserat, nuntiavit Abram Hebræo, qui habitabat in convalle Mambre Amorrhæi, fratris Escol, et fratris Aner : hi enim pepigerant fœdus cum Abram.
+01O	14	14		3500	Quod cum audisset Abram, captum videlicet Lot fratrem suum, numeravit expeditos vernaculos suos trecentos decem et octo : et persecutus est usque Dan.
+01O	14	15		3510	Et divisis sociis, irruit super eos nocte : percussitque eos, et persecutus est eos usque Hoba, quæ est ad lævam Damasci.
+01O	14	16		3520	Reduxitque omnem substantiam, et Lot fratrem suum cum substantia illius, mulieres quoque et populum.
+01O	14	17		3530	Egressus est autem rex Sodomorum in occursum ejus postquam reversus est a cæde Chodorlahomor, et regum qui cum eo erant in valle Save, quæ est vallis regis.
+01O	14	18		3540	At vero Melchisedech rex Salem, proferens panem et vinum, erat enim sacerdos Dei altissimi,
+01O	14	19		3550	benedixit ei, et ait : Benedictus Abram Deo excelso, qui creavit cælum et terram :
+01O	14	20		3560	et benedictus Deus excelsus, quo protegente, hostes in manibus tuis sunt. Et dedit ei decimas ex omnibus.
+01O	14	21		3570	Dixit autem rex Sodomorum ad Abram : Da mihi animas, cetera tolle tibi.
+01O	14	22		3580	Qui respondit ei : Levo manum meam ad Dominum Deum excelsum possessorem cæli et terræ,
+01O	14	23		3590	quod a filo subtegminis usque ad corigiam caligæ, non accipiam ex omnibus quæ tua sunt, ne dicas : Ego ditavi Abram :
+01O	14	24		3600	exceptis his, quæ comederunt juvenes, et partibus virorum, qui venerunt mecum, Aner, Escol et Mambre : isti accipient partes suas.
+01O	15	1		3610	His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens : Noli timere, Abram : ego protector tuus sum, et merces tua magna nimis.
+01O	15	2		3620	Dixitque Abram : Domine Deus, quid dabis mihi ? ego vadam absque liberis, et filius procuratoris domus meæ iste Damascus Eliezer.
+01O	15	3		3630	Addiditque Abram : Mihi autem non dedisti semen, et ecce vernaculus meus, hæres meus erit.
+01O	15	4		3640	Statimque sermo Domini factus est ad eum, dicens : Non erit hic hæres tuus, sed qui egredietur de utero tuo, ipsum habebis hæredem.
+01O	15	5		3650	Eduxitque eum foras, et ait illi : Suscipe cælum, et numera stellas, si potes. Et dixit ei : Sic erit semen tuum.
+01O	15	6		3660	Credidit Abram Deo, et reputatum est illi ad justitiam.
+01O	15	7		3670	Dixitque ad eum : Ego Dominus qui eduxi te de Ur Chaldæorum ut darem tibi terram istam, et possideres eam.
+01O	15	8		3680	At ille ait : Domine Deus, unde scire possum quod possessurus sim eam ?
+01O	15	9		3690	Et respondens Dominus : Sume, inquit, mihi vaccam trienem, et capram trimam, et arietem annorum trium, turturem quoque et columbam.
+01O	15	10		3700	Qui tollens universa hæc, divisit ea per medium, et utrasque partes contra se altrinsecus posuit ; aves autem non divisit.
+01O	15	11		3710	Descenderuntque volucres super cadavera, et abigebat eas Abram.
+01O	15	12		3720	Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et horror magnus et tenebrosus invasit eum.
+01O	15	13		3730	Dictumque est ad eum : Scito prænoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, et subjicient eos servituti, et affligent quadringentis annis.
+01O	15	14		3740	Verumtamen gentem, cui servituri sunt, ego judicabo : et post hæc egredientur cum magna substantia.
+01O	15	15		3750	Tu autem ibis ad patres tuos in pace, sepultus in senectute bona.
+01O	15	16		3760	Generatione autem quarta revertentur huc : necdum enim completæ sunt iniquitates Amorrhæorum usque ad præsens tempus.
+01O	15	17		3770	Cum ergo occubuisset sol, facta est caligo tenebrosa, et apparuit clibanus fumans, et lampas ignis transiens inter divisiones illas.
+01O	15	18		3780	In illo die pepigit Dominus fœdus cum Abram, dicens : Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Ægypti usque ad fluvium magnum Euphraten,
+01O	15	19		3790	Cinæos, et Cenezæos, Cedmonæos,
+01O	15	20		3800	et Hethæos, et Pherezæos, Raphaim quoque,
+01O	15	21		3810	et Amorrhæos, et Chananæos, et Gergesæos, et Jebusæos.
+01O	16	1		3820	Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat liberos : sed habens ancillam ægyptiam nomine Agar,
+01O	16	2		3830	dixit marito suo : Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem. Ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti,
+01O	16	3		3840	tulit Agar ægyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare cœperant in terra Chanaan : et dedit eam viro suo uxorem.
+01O	16	4		3850	Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam.
+01O	16	5		3860	Dixitque Sarai ad Abram : Inique agis contra me : ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quæ videns quod conceperit, despectui me habet : judicet Dominus inter me et te.
+01O	16	6		3870	Cui respondens Abram : Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit.
+01O	16	7		3880	Cumque invenisset eam angelus Domini juxta fontem aquæ in solitudine, qui est in via Sur in deserto,
+01O	16	8		3890	dixit ad illam : Agar ancilla Sarai, unde venis ? et quo vadis ? Quæ respondit : A facie Sarai dominæ meæ ego fugio.
+01O	16	9		3900	Dixitque ei angelus Domini : Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius.
+01O	16	10		3910	Et rursum : Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur præ multitudine.
+01O	16	11		3920	Ac deinceps : Ecce, ait, concepisti, et paries filium : vocabisque nomen ejus Ismaël, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam.
+01O	16	12		3930	Hic erit ferus homo : manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum : et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula.
+01O	16	13		3940	Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam : Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim : Profecto hic vidi posteriora videntis me.
+01O	16	14		3950	Propterea appellavit puteum illum Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad.
+01O	16	15		3960	Peperitque Agar Abræ filium : qui vocavit nomen ejus Ismaël.
+01O	16	16		3970	Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaëlem.
+01O	17	1		3980	Postquam vero nonaginta et novem annorum esse cœperat, apparuit ei Dominus, dixitque ad eum : Ego Deus omnipotens : ambula coram me, et esto perfectus.
+01O	17	2		3990	Ponamque fœdus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis.
+01O	17	3		4000	Cecidit Abram pronus in faciem.
+01O	17	4		4010	Dixitque ei Deus : Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium.
+01O	17	5		4020	Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed appellaberis Abraham : quia patrem multarum gentium constitui te.
+01O	17	6		4030	Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur.
+01O	17	7		4040	Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis, fœdere sempiterno : ut sim Deus tuus, et seminis tui post te.
+01O	17	8		4050	Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuæ, omnem terram Chanaan in possessionem æternam, eroque Deus eorum.
+01O	17	9		4060	Dixit iterum Deus ad Abraham : Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis.
+01O	17	10		4070	Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te : circumcidetur ex vobis omne masculinum :
+01O	17	11		4080	et circumcidetis carnem præputii vestri, ut sit in signum fœderis inter me et vos.
+01O	17	12		4090	Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris : tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra :
+01O	17	13		4100	eritque pactum meum in carne vestra in fœdus æternum.
+01O	17	14		4110	Masculus, cujus præputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo : quia pactum meum irritum fecit.
+01O	17	15		4120	Dixit quoque Deus ad Abraham : Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram.
+01O	17	16		4130	Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum : eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo.
+01O	17	17		4140	Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo : Putasne centenario nascetur filius ? et Sara nonagenaria pariet ?
+01O	17	18		4150	Dixitque ad Deum : Utinam Ismaël vivat coram te.
+01O	17	19		4160	Et ait Deus ad Abraham : Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen ejus Isaac, et constituam pactum meum illi in fœdus sempiternum, et semini ejus post eum.
+01O	17	20		4170	Super Ismaël quoque exaudivi te : ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde : duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.
+01O	17	21		4180	Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero.
+01O	17	22		4190	Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ab Abraham.
+01O	17	23		4200	Tulit autem Abraham Ismaël filium suum, et omnes vernaculos domus suæ, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suæ : et circumcidit carnem præputii eorum statim in ipsa die, sicut præceperat ei Deus.
+01O	17	24		4210	Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem præputii sui.
+01O	17	25		4220	Et Ismaël filius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suæ.
+01O	17	26		4230	Eadem die circumcisus est Abraham et Ismaël filius ejus :
+01O	17	27		4240	et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenæ pariter circumcisi sunt.
+01O	18	1		4250	Apparuit autem ei Dominus in convalle Mambre sedenti in ostio tabernaculi sui in ipso fervore diei.
+01O	18	2		4260	Cumque elevasset oculos, apparuerunt ei tres viri stantes prope eum : quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi, et adoravit in terram.
+01O	18	3		4270	Et dixit : Domine, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum :
+01O	18	4		4280	sed afferam pauxillum aquæ, et lavate pedes vestros, et requiescite sub arbore.
+01O	18	5		4290	Ponamque buccellam panis, et confortate cor vestrum : postea transibitis : idcirco enim declinastis ad servum vestrum. Qui dixerunt : Fac ut locutus es.
+01O	18	6		4300	Festinavit Abraham in tabernaculum ad Saram, dixitque ei : Accelera, tria sata similæ commisce, et fac subcinericios panes.
+01O	18	7		4310	Ipse vero ad armentum cucurrit, et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum, deditque puero : qui festinavit et coxit illum.
+01O	18	8		4320	Tulit quoque butyrum et lac, et vitulum quem coxerat, et posuit coram eis : ipse vero stabat juxta eos sub arbore.
+01O	18	9		4330	Cumque comedissent, dixerunt ad eum : Ubi est Sara uxor tua ? Ille respondit : Ecce in tabernaculo est.
+01O	18	10		4340	Cui dixit : Revertens veniam ad te tempore isto, vita comite, et habebit filium Sara uxor tua. Quo audito, Sara risit post ostium tabernaculi.
+01O	18	11		4350	Erant autem ambo senes, provectæque ætatis, et desierant Saræ fieri muliebria.
+01O	18	12		4360	Quæ risit occulte dicens : Postquam consenui, et dominus meus vetulus est, voluptati operam dabo ?
+01O	18	13		4370	Dixit autem Dominus ad Abraham : Quare risit Sara, dicens : Num vere paritura sum anus ?
+01O	18	14		4380	Numquid Deo quidquam est difficile ? juxta condictum revertar ad te hoc eodem tempore, vita comite, et habebit Sara filium.
+01O	18	15		4390	Negabit Sara, dicens : Non risi, timore perterrita. Dominus autem : Non est, inquit, ita : sed risisti.
+01O	18	16		4400	Cum ergo surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam : et Abraham simul gradiebatur, deducens eos.
+01O	18	17		4410	Dixitque Dominus : Num celare potero Abraham quæ gesturus sum :
+01O	18	18		4420	cum futurus sit in gentem magnam, ac robustissimam, et benedicendæ sint in illo omnes nationes terræ ?
+01O	18	19		4430	Scio enim quod præcepturus sit filiis suis, et domui suæ post se ut custodiant viam Domini, et faciant judicium et justitiam : ut adducat Dominus propter Abraham omnia quæ locutus est ad eum.
+01O	18	20		4440	Dixit itaque Dominus : Clamor Sodomorum et Gomorrhæ multiplicatus est, et peccatum eorum aggravatum est nimis.
+01O	18	21		4450	Descendam, et videbo utrum clamorem qui venit ad me, opere compleverint ; an non est ita, ut sciam.
+01O	18	22		4460	Converteruntque se inde, et abierunt Sodomam : Abraham vero adhuc stabat coram Domino.
+01O	18	23		4470	Et appropinquans ait : Numquid perdes justum cum impio ?
+01O	18	24		4480	si fuerint quinquaginta justi in civitate, peribunt simul ? et non parces loco illi propter quinquaginta justos, si fuerint in eo ?
+01O	18	25		4490	Absit a te ut rem hanc facias, et occidas justum cum impio, fiatque justus sicut impius, non est hoc tuum : qui judicas omnem terram, nequaquam facies judicium hoc.
+01O	18	26		4500	Dixitque Dominus ad eum : Si invenero Sodomis quinquaginta justos in medio civitatis, dimittam omni loco propter eos.
+01O	18	27		4510	Respondensque Abraham, ait : Quia semel cœpi, loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis.
+01O	18	28		4520	Quid si minus quinquaginta justis quinque fuerint ? delebis, propter quadraginta quinque, universam urbem ? Et ait : Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque.
+01O	18	29		4530	Rursumque locutus est ad eum : Sin autem quadraginta ibi inventi fuerint, quid facies ? Ait : Non percutiam propter quadraginta.
+01O	18	30		4540	Ne quæso, inquit, indigneris, Domine, si loquar : quid si ibi inventi fuerint triginta ? Respondit : Non faciam, si invenero ibi triginta.
+01O	18	31		4550	Quia semel, ait, cœpi loquar ad Dominum meum : quid si ibi inventi fuerint viginti ? Ait : Non interficiam propter viginti.
+01O	18	32		4560	Obsecro, inquit, ne irascaris, Domine, si loquar adhuc semel : quid si inventi fuerint ibi decem ? Et dixit : Non delebo propter decem.
+01O	18	33		4570	Abiitque Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham : et ille reversus est in locum suum.
+01O	19	1		4580	Veneruntque duo angeli Sodomam vespere, et sedente Lot in foribus civitatis. Qui cum vidisset eos, surrexit, et ivit obviam eis : adoravitque pronus in terram,
+01O	19	2		4590	et dixit : Obsecro, domini, declinate in domum pueri vestri, et manete ibi : lavate pedes vestros, et mane proficiscemini in viam vestram. Qui dixerunt : Minime, sed in platea manebimus.
+01O	19	3		4600	Compulit illos oppido ut diverterent ad eum : ingressisque domum illius fecit convivium, et coxit azyma, et comederunt.
+01O	19	4		4610	Prius autem quam irent cubitum, viri civitatis vallaverunt domum a puero usque ad senem, omnis populus simul.
+01O	19	5		4620	Vocaveruntque Lot, et dixerunt ei : Ubi sunt viri qui introierunt ad te nocte ? educ illos huc, ut cognoscamus eos.
+01O	19	6		4630	Egressus ad eos Lot, post tergum occludens ostium, ait :
+01O	19	7		4640	Nolite, quæso, fratres mei, nolite malum hoc facere.
+01O	19	8		4650	Habeo duas filias, quæ necdum cognoverunt virum : educam eas ad vos, et abutimini eis sicut vobis placuerit, dummodo viris istis nihil mali faciatis, quia ingressi sunt sub umbra culminis mei.
+01O	19	9		4660	At illi dixerunt : Recede illuc. Et rursus : Ingressus es, inquiunt, ut advena ; numquid ut judices ? te ergo ipsum magis quam hos affligemus. Vimque faciebant Lot vehementissime : jamque prope erat ut effringerent fores.
+01O	19	10		4670	Et ecce miserunt manum viri, et introduxerunt ad se Lot, clauseruntque ostium :
+01O	19	11		4680	et eos, qui foris erant, percusserunt cæcitate a minimo usque ad maximum, ita ut ostium invenire non possent.
+01O	19	12		4690	Dixerunt autem ad Lot : Habes hic quempiam tuorum ? generum, aut filios, aut filias, omnes, qui tui sunt, educ de urbe hac :
+01O	19	13		4700	delebimus enim locum istum, eo quod increverit clamor eorum coram Domino, qui misit nos ut perdamus illos.
+01O	19	14		4710	Egressus itaque Lot, locutus est ad generos suos qui accepturi erant filias ejus, et dixit : Surgite, egredimini de loco isto : quia delebit Dominus civitatem hanc. Et visus est eis quasi ludens loqui.
+01O	19	15		4720	Cumque esset mane, cogebant eum angeli, dicentes : Surge, tolle uxorem tuam, et duas filias quas habes : ne et tu pariter pereas in scelere civitatis.
+01O	19	16		4730	Dissimulante illo, apprehenderunt manum ejus, et manum uxoris, ac duarum filiarum ejus, eo quod parceret Dominus illi.
+01O	19	17		4740	Eduxeruntque eum, et posuerunt extra civitatem : ibique locuti sunt ad eum, dicentes : Salva animam tuam : noli respicere post tergum, nec stes in omni circa regione : sed in monte salvum te fac, ne et tu simul pereas.
+01O	19	18		4750	Dixitque Lot ad eos : Quæso, domine mi,
+01O	19	19		4760	quia invenit servus tuus gratiam coram te, et magnificasti misericordiam tuam quam fecisti mecum, ut salvares animam meam, nec possum in monte salvari, ne forte apprehendat me malum, et moriar :
+01O	19	20		4770	est civitas hæc juxta, ad quam possum fugere, parva, et salvabor in ea : numquid non modica est, et vivet anima mea ?
+01O	19	21		4780	Dixitque ad eum : Ecce etiam in hoc suscepi preces tuas, ut non subvertam urbem pro qua locutus es.
+01O	19	22		4790	Festina, et salvare ibi : quia non potero facere quidquam donec ingrediaris illuc. Idcirco vocatum est nomen urbis illius Segor.
+01O	19	23		4800	Sol egressus est super terram, et Lot ingressus est Segor.
+01O	19	24		4810	Igitur Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de cælo :
+01O	19	25		4820	et subvertit civitates has, et omnem circa regionem, universos habitatores urbium, et cuncta terræ virentia.
+01O	19	26		4830	Respiciensque uxor ejus post se, versa est in statuam salis.
+01O	19	27		4840	Abraham autem consurgens mane, ubi steterat prius cum Domino,
+01O	19	28		4850	intuitus est Sodomam et Gomorrham, et universam terram regionis illius : viditque ascendentem favillam de terra quasi fornacis fumum.
+01O	19	29		4860	Cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus Abrahæ, liberavit Lot de subversione urbium in quibus habitaverat.
+01O	19	30		4870	Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, duæ quoque filiæ ejus cum eo (timuerat enim manere in Segor) et mansit in spelunca ipse, et duæ filiæ ejus cum eo.
+01O	19	31		4880	Dixitque major ad minorem : Pater noster senex est, et nullus virorum remansit in terra, qui possit ingredi ad nos juxta morem universæ terræ.
+01O	19	32		4890	Veni, inebriemus eum vino, dormiamusque cum eo, ut servare possimus ex patre nostro semen.
+01O	19	33		4900	Dederunt itaque patri suo bibere vinum nocte illa. Et ingressa est major, dormivitque cum patre ; at ille non sensit, nec quando accubuit filia, nec quando surrexit.
+01O	19	34		4910	Altera quoque die dixit major ad minorem : Ecce dormivi heri cum patre meo, demus ei bibere vinum etiam hac nocte, et dormies cum eo, ut salvemus semen de patre nostro.
+01O	19	35		4920	Dederunt etiam et illa nocte patri suo bibere vinum, ingressaque minor filia, dormivit cum eo : et ne tunc quidem sensit quando concubuerit, vel quando illa surrexerit.
+01O	19	36		4930	Conceperunt ergo duæ filiæ Lot de patre suo.
+01O	19	37		4940	Peperitque major filium, et vocavit nomen ejus Moab : ipse est pater Moabitarum usque in præsentem diem.
+01O	19	38		4950	Minor quoque peperit filium, et vocavit nomen ejus Ammon, id est, Filius populi mei : ipse est pater Ammonitarum usque hodie.
+01O	20	1		4960	Profectus inde Abraham in terram australem, habitavit inter Cades et Sur : et peregrinatus est in Geraris.
+01O	20	2		4970	Dixitque de Sara uxore suo : Soror mea est. Misit ergo Abimelech rex Geraræ, et tulit eam.
+01O	20	3		4980	Venit autem Deus ad Abimelech per somnium nocte, et ait illi : En morieris propter mulierem quam tulisti : habet enim virum.
+01O	20	4		4990	Abimelech vero non tetigerat eam, et ait : Domine, num gentem ignorantem et justam interficies ?
+01O	20	5		5000	nonne ipse dixit mihi : Soror mea est : et ipsa ait : Frater meus est ? In simplictate cordis mei, et munditia manuum mearum feci hoc.
+01O	20	6		5010	Dixitque ad eum Deus : Et ego scio quod simplici corde feceris : et ideo custodivi te ne peccares in me, et non dimisi ut tangeres eam.
+01O	20	7		5020	Nunc ergo redde viro suo uxorem, quia propheta est : et orabit pro te, et vives : si autem nolueris reddere, scito quod morte morieris tu, et omnia quæ tua sunt.
+01O	20	8		5030	Statimque de nocte consurgens Abimelech, vocavit omnes servos suos : et locutus est universa verba hæc in auribus eorum, timueruntque omnes viri valde.
+01O	20	9		5040	Vocavit autem Abimelech etiam Abraham, et dixit ei : Quid fecisti nobis ? quid peccavimus in te, quia induxisti super me et super regnum meum peccatum grande ? quæ non debuisti facere, fecisti nobis.
+01O	20	10		5050	Rursumque expostulans, ait : Quid vidisti, ut hoc faceres ?
+01O	20	11		5060	Respondit Abraham : Cogitavi mecum, dicens : Forsitan non est timor Dei in loco isto : et interficient me propter uxorem meam :
+01O	20	12		5070	alias autem et vere soror mea est, filia patris mei, et non filia matris meæ, et duxi eam in uxorem.
+01O	20	13		5080	Postquam autem eduxit me Deus de domo patris mei, dixi ad eam : Hanc misericordiam facies mecum : in omni loco, ad quem ingrediemur, dices quod frater tuus sim.
+01O	20	14		5090	Tulit igitur Abimelech oves et boves, et servos et ancillas, et dedit Abraham : reddiditque illi Saram uxorem suam,
+01O	20	15		5100	et ait : Terra coram vobis est, ubicumque tibi placuerit habita.
+01O	20	16		5110	Saræ autem dixit : Ecce mille argenteos dedi fratri tuo, hoc erit tibi in velamen oculorum ad omnes qui tecum sunt, et quocumque perrexeris : mementoque te deprehensam.
+01O	20	17		5120	Orante autem Abraham, sanavit Deus Abimelech et uxorem, ancillasque ejus, et pepererunt :
+01O	20	18		5130	concluserat enim Dominus omnem vulvam domus Abimelech propter Saram uxorem Abrahæ.
+01O	21	1		5140	Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat : et implevit quæ locutus est.
+01O	21	2		5150	Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus.
+01O	21	3		5160	Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac :
+01O	21	4		5170	et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus,
+01O	21	5		5180	cum centum esset annorum : hac quippe ætate patris, natus est Isaac.
+01O	21	6		5190	Dixitque Sara : Risum fecit mihi Deus : quicumque audierit, corridebit mihi.
+01O	21	7		5200	Rursumque ait : Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit et jam seni ?
+01O	21	8		5210	Crevit igitur puer, et ablactatus est : fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.
+01O	21	9		5220	Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham :
+01O	21	10		5230	Ejice ancillam hanc, et filium ejus : non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac.
+01O	21	11		5240	Dure accepit hoc Abraham pro filio suo.
+01O	21	12		5250	Cui dixit Deus : Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua : omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus : quia in Isaac vocabitur tibi semen.
+01O	21	13		5260	Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est.
+01O	21	14		5270	Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee.
+01O	21	15		5280	Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant.
+01O	21	16		5290	Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere : dixit enim : Non videbo morientem puerum : et sedens contra, levavit vocem suam et flevit.
+01O	21	17		5300	Exaudivit autem Deus vocem pueri : vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens : Quid agis Agar ? noli timere : exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est.
+01O	21	18		5310	Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum.
+01O	21	19		5320	Aperuitque oculos ejus Deus : quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere.
+01O	21	20		5330	Et fuit cum eo : qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius.
+01O	21	21		5340	Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.
+01O	21	22		5350	Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham : Deus tecum est in universis quæ agis.
+01O	21	23		5360	Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ : sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena.
+01O	21	24		5370	Dixitque Abraham : Ego jurabo.
+01O	21	25		5380	Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus.
+01O	21	26		5390	Responditque Abimelech : Nescivi quis fecerit hanc rem : sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie.
+01O	21	27		5400	Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech : percusseruntque ambo fœdus.
+01O	21	28		5410	Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.
+01O	21	29		5420	Cui dixit Abimelech : Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum ?
+01O	21	30		5430	At ille : Septem, inquit, agnas accipies de manu mea : ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum.
+01O	21	31		5440	Idcirco vocatus est locus ille Bersabee : quia ibi uterque juravit.
+01O	21	32		5450	Et inierunt fœdus pro puteo juramenti.
+01O	21	33		5460	Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni.
+01O	21	34		5470	Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis.
+01O	22	1		5480	Quæ postquam gesta sunt, tentavit Deus Abraham, et dixit ad eum : Abraham, Abraham. At ille respondit : Adsum.
+01O	22	2		5490	Ait illi : Tolle filium tuum unigenitum, quem diligis, Isaac, et vade in terram visionis, atque ibi offeres eum in holocaustum super unum montium quem monstravero tibi.
+01O	22	3		5500	Igitur Abraham de nocte consurgens, stravit asinum suum, ducens secum duos juvenes, et Isaac filium suum : cumque concidisset ligna in holocaustum, abiit ad locum quem præceperat ei Deus.
+01O	22	4		5510	Die autem tertio, elevatis oculis, vidit locum procul :
+01O	22	5		5520	dixitque ad pueros suos : Expectate hic cum asino : ego et puer illuc usque properantes, postquam adoraverimus, revertemur ad vos.
+01O	22	6		5530	Tulit quoque ligna holocausti, et imposuit super Isaac filium suum : ipse vero portabat in manibus ignem et gladium. Cumque duo pergerent simul,
+01O	22	7		5540	dixit Isaac patri suo : Pater mi. At ille respondit : Quid vis, fili ? Ecce, inquit, ignis et ligna : ubi est victima holocausti ?
+01O	22	8		5550	Dixit autem Abraham : Deus providebit sibi victimam holocausti, fili mi. Pergebant ergo pariter.
+01O	22	9		5560	Et venerunt ad locum quem ostenderat ei Deus, in quo ædificavit altare, et desuper ligna composuit ; cumque alligasset Isaac filium suum, posuit eum in altare super struem lignorum.
+01O	22	10		5570	Extenditque manum, et arripuit gladium, ut immolaret filium suum.
+01O	22	11		5580	Et ecce angelus Domini de cælo clamavit, dicens : Abraham, Abraham. Qui respondit : Adsum.
+01O	22	12		5590	Dixitque ei : Non extendas manum tuam super puerum, neque facias illi quidquam : nunc cognovi quod times Deum, et non pepercisti unigenito filio tuo propter me.
+01O	22	13		5600	Levavit Abraham oculos suos, viditque post tergum arietem inter vepres hærentem cornibus, quem assumens obtulit holocaustum pro filio.
+01O	22	14		5610	Appellavitque nomen loci illius, Dominus videt. Unde usque hodie dicitur : In monte Dominus videbit.
+01O	22	15		5620	Vocavit autem angelus Domini Abraham secundo de cælo, dicens :
+01O	22	16		5630	Per memetipsum juravi, dicit Dominus : quia fecisti hanc rem, et non pepercisti filio tuo unigenito propter me :
+01O	22	17		5640	benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum sicut stellas cæli, et velut arenam quæ est in littore maris : possidebit semen tuum portas inimicorum suorum,
+01O	22	18		5650	et benedicentur in semine tuo omnes gentes terræ, quia obedisti voci meæ.
+01O	22	19		5660	Reversus est Abraham ad pueros suos, abieruntque Bersabee simul, et habitavit ibi.
+01O	22	20		5670	His ita gestis, nuntiatum est Abrahæ quod Melcha quoque genuisset filios Nachor fratri suo :
+01O	22	21		5680	Hus primogenitum, et Buz fratrem ejus, et Camuel patrem Syrorum,
+01O	22	22		5690	et Cased, et Azau, Pheldas quoque et Jedlaph,
+01O	22	23		5700	ac Bathuel, de quo nata est Rebecca : octo istos genuit Melcha, Nachor fratri Abrahæ.
+01O	22	24		5710	Concubina vero illius, nomine Roma, peperit Tabee, et Gaham, et Thahas, et Maacha.
+01O	23	1		5720	Vixit autem Sara centum viginti septem annis.
+01O	23	2		5730	Et mortua est in civitate Arbee, quæ est Hebron, in terra Chanaan : venitque Abraham ut plangeret et fleret eam.
+01O	23	3		5740	Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth, dicens :
+01O	23	4		5750	Advena sum et peregrinus apud vos : date mihi jus sepulchri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum.
+01O	23	5		5760	Responderunt filii Heth, dicentes :
+01O	23	6		5770	Audi nos, domine : princeps Dei es apud nos : in electis sepulchris nostris sepeli mortuum tuum, nullusque te prohibere poterit quin in monumento ejus sepelias mortuum tuum.
+01O	23	7		5780	Surrexit Abraham, et adoravit populum terræ, filios videlicet Heth :
+01O	23	8		5790	dixitque ad eos : Si placet animæ vestræ ut sepeliam mortuum meum, audite me, et intercedite pro me apud Ephron filium Seor :
+01O	23	9		5800	ut det mihi speluncam duplicem, quam habet in extrema parte agri sui : pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulchri.
+01O	23	10		5810	Habitabat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron ad Abraham, cunctis audientibus qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens :
+01O	23	11		5820	Nequaquam ita fiat, domine mi, sed tu magis ausculta quod loquor. Agrum trado tibi, et speluncam quæ in eo est, præsentibus filiis populi mei ; sepeli mortuum tuum.
+01O	23	12		5830	Adoravit Abraham coram populo terræ.
+01O	23	13		5840	Et locutus est ad Ephron circumstante plebe : Quæso ut audias me : dabo pecuniam pro agro : suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in eo.
+01O	23	14		5850	Responditque Ephron :
+01O	23	15		5860	Domine mi, audi me : terra, quam postulas, quadringentis siclis argenti valet : istud est pretium inter me et te : sed quantum est hoc ? sepeli mortuum tuum.
+01O	23	16		5870	Quod cum audisset Abraham, appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat, audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti probatæ monetæ publicæ.
+01O	23	17		5880	Confirmatusque est ager quondam Ephronis, in quo erat spelunca duplex, respiciens Mambre, tam ipse, quam spelunca, et omnes arbores ejus in cunctis terminis ejus per circuitum,
+01O	23	18		5890	Abrahæ in possessionem, videntibus filiis Heth, et cunctis qui intrabant portam civitatis illius.
+01O	23	19		5900	Atque ita sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri duplici, quæ respiciebat Mambre. Hæc est Hebron in terra Chanaan.
+01O	23	20		5910	Et confirmatus est ager, et antrum quod erat in eo, Abrahæ in possessionem monumenti a filiis Heth.
+01O	24	1		5920	Erat autem Abraham senex, dierumque multorum : et Dominus in cunctis benedixerat ei.
+01O	24	2		5930	Dixitque ad servum seniorem domus suæ, qui præerat omnibus quæ habebat : Pone manum tuam subter femur meum,
+01O	24	3		5940	ut adjurem te per Dominum Deum cæli et terræ, ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananæorum, inter quos habito :
+01O	24	4		5950	sed ad terram et cognationem meam proficiscaris et inde accipias uxorem filio meo Isaac.
+01O	24	5		5960	Respondit servus : Si noluerit mulier venire mecum in terram hanc, numquid reducere debeo filium tuum ad locum, de quo egressus es ?
+01O	24	6		5970	Dixitque Abraham : Cave nequando reducas filium meum illuc.
+01O	24	7		5980	Dominus Deus cæli, qui tulit me de domo patris mei, et de terra nativitatis meæ, qui locutus est mihi, et juravit mihi, dicens : Semini tuo dabo terram hanc : ipse mittet angelum suum coram te, et accipies inde uxorem filio meo :
+01O	24	8		5990	sin autem mulier noluerit sequi te, non teneberis juramento : filium meum tantum ne reducas illuc.
+01O	24	9		6000	Posuit ergo servus manum sub femore Abraham domini sui, et juravit illi super sermone hoc.
+01O	24	10		6010	Tulitque decem camelos de grege domini sui, et abiit, ex omnibus bonis ejus portans secum, profectusque perrexit in Mesopotamiam ad urbem Nachor.
+01O	24	11		6020	Cumque camelos fecisset accumbere extra oppidum juxta puteum aquæ vespere, tempore quo solent mulieres egredi ad hauriendam aquam, dixit :
+01O	24	12		6030	Domine Deus domini mei Abraham, occurre, obsecro, mihi hodie, et fac misericordiam cum domino meo Abraham.
+01O	24	13		6040	Ecce ego sto prope fontem aquæ, et filiæ habitatorum hujus civitatis egredientur ad hauriendam aquam.
+01O	24	14		6050	Igitur puella, cui ego dixero : Inclina hydriam tuam ut bibam : et illa responderit : Bibe, quin et camelis tuis dabo potum : ipsa est quam præparasti servo tuo Isaac : et per hoc intelligam quod feceris misericordiam cum domino meo.
+01O	24	15		6060	Necdum intra se verba compleverat, et ecce Rebecca egrediebatur, filia Bathuel, filii Melchæ uxoris Nachor fratris Abraham, habens hydriam in scapula sua :
+01O	24	16		6070	puella decora nimis, virgoque pulcherrima, et incognita viro : descenderat autem ad fontem, et impleverat hydriam, ac revertebatur.
+01O	24	17		6080	Occurritque ei servus, et ait : Pauxillum aquæ mihi ad bibendum præbe de hydria tua.
+01O	24	18		6090	Quæ respondit : Bibe, domine mi : celeriterque deposuit hydriam super ulnam suam, et dedit ei potum.
+01O	24	19		6100	Cumque ille bibisset, adjecit : Quin et camelis tuis hauriam aquam, donec cuncti bibant.
+01O	24	20		6110	Effundensque hydriam in canalibus, recurrit ad puteum ut hauriret aquam : et haustam omnibus camelis dedit.
+01O	24	21		6120	Ipse autem contemplabatur eam tacitus, scire volens utrum prosperum iter suum fecisset Dominus, an non.
+01O	24	22		6130	Postquam autem biberunt cameli, protulit vir inaures aureas, appendentes siclos duos, et armillas totidem pondo siclorum decem.
+01O	24	23		6140	Dixitque ad eam : Cujus es filia ? indica mihi, est in domo patris tui locus ad manendum ?
+01O	24	24		6150	Quæ respondit : Filia sum Bathuelis, filii Melchæ, quem peperit ipsi Nachor.
+01O	24	25		6160	Et addidit, dicens : Palearum quoque et fœni plurimum est apud nos, et locus spatiosus ad manendum.
+01O	24	26		6170	Inclinavit se homo, et adoravit Dominum,
+01O	24	27		6180	dicens : Benedictus Dominus Deus domini mei Abraham, qui non abstulit misericordiam et veritatem suam a domino meo, et recto itinere me perduxit in domum fratris domini mei.
+01O	24	28		6190	Cucurrit itaque puella, et nuntiavit in domum matris suæ omnia quæ audierat.
+01O	24	29		6200	Habebat autem Rebecca fratrem nomine Laban, qui festinus egressus est ad hominem, ubi erat fons.
+01O	24	30		6210	Cumque vidisset inaures et armillas in manibus sororis suæ, et audisset cuncta verba referentis : Hæc locutus est mihi homo : venit ad virum qui stabat juxta camelos, et prope fontem aquæ :
+01O	24	31		6220	dixitque ad eum : Ingredere, benedicte Domini : cur foris stas ? præparavi domum, et locum camelis.
+01O	24	32		6230	Et introduxit eum in hospitium : ac destravit camelos, deditque paleas et fœnum, et aquam ad lavandos pedes ejus, et virorum qui venerant cum eo.
+01O	24	33		6240	Et appositus est in conspectu ejus panis. Qui ait : Non comedam, donec loquar sermones meos. Respondit ei : Loquere.
+01O	24	34		6250	At ille : Servus, inquit, Abraham sum :
+01O	24	35		6260	et Dominus benedixit domino meo valde, magnificatusque est : et dedit ei oves et boves, argentum et aurum, servos et ancillas, camelos et asinos.
+01O	24	36		6270	Et peperit Sara uxor domini mei filium domino meo in senectute sua, deditque illi omnia quæ habuerat.
+01O	24	37		6280	Et adjuravit me dominus meus, dicens : Non accipies uxorem filio meo de filiabus Chananæorum, in quorum terra habito :
+01O	24	38		6290	sed ad domum patris mei perges, et de cognatione mea accipies uxorem filio meo.
+01O	24	39		6300	Ego vero respondi domino meo : Quid si noluerit venire mecum mulier ?
+01O	24	40		6310	Dominus, ait, in cujus conspectu ambulo, mittet angelum suum tecum, et diriget viam tuam : accipiesque uxorem filio meo de cognatione mea, et de domo patris mei.
+01O	24	41		6320	Innocens eris a maledictione mea, cum veneris ad propinquos meos, et non dederint tibi.
+01O	24	42		6330	Veni ergo hodie ad fontem aquæ, et dixi : Domine Deus domini mei Abraham, si direxisti viam meam, in qua nunc ambulo,
+01O	24	43		6340	ecce sto juxta fontem aquæ, et virgo, quæ egredietur ad hauriendam aquam, audierit a me : Da mihi pauxillum aquæ ad bibendum ex hydria tua :
+01O	24	44		6350	et dixerit mihi : Et tu bibe, et camelis tuis hauriam : ipsa est mulier, quam præparavit Dominus filio domini mei.
+01O	24	45		6360	Dumque hæc tacitus mecum volverem, apparuit Rebecca veniens cum hydria, quam portabat in scapula : descenditque ad fontem, et hausit aquam. Et aio ad eam : Da mihi paululum bibere.
+01O	24	46		6370	Quæ festinans deposuit hydriam de humero, et dixit mihi : Et tu bibe, et camelis tuis tribuam potum. Bibi, et adaquavit camelos.
+01O	24	47		6380	Interrogavique eam, et dixi : Cujus es filia ? Quæ respondit : Filia Bathuelis sum, filii Nachor, quem peperit ei Melcha. Suspendi itaque inaures ad ornandam faciem ejus, et armillas posui in manibus ejus.
+01O	24	48		6390	Pronusque adoravi Dominum, benedicens Domino Deo domini mei Abraham, qui perduxit me recto itinere, ut sumerem filiam fratris domini mei filio ejus.
+01O	24	49		6400	Quam ob rem si facitis misericordiam et veritatem cum domino meo, indicate mihi : sin autem aliud placet, et hoc dicite mihi, ut vadam ad dextram, sive ad sinistram.
+01O	24	50		6410	Responderuntque Laban et Bathuel : A Domino egressus est sermo : non possumus extra placitum ejus quidquam aliud loqui tecum.
+01O	24	51		6420	En Rebecca coram te est, tolle eam, et proficiscere, et sit uxor filii domini tui, sicut locutus est Dominus.
+01O	24	52		6430	Quod cum audisset puer Abraham, procidens adoravit in terram Dominum.
+01O	24	53		6440	Prolatisque vasis argenteis, et aureis, ac vestibus, dedit ea Rebecca pro munere : fratribus quoque ejus et matri dona obtulit.
+01O	24	54		6450	Inito convivio, vescentes pariter et bibentes manserunt ibi. Surgens autem mane, locutus est puer : Dimitte me, ut vadam ad dominum meum.
+01O	24	55		6460	Responderuntque fratres ejus et mater : Maneat puella saltem decem dies apud nos, et postea proficiscetur.
+01O	24	56		6470	Nolite, ait, me retinere, quia Dominus direxit viam meam : dimittite me ut pergam ad dominum meum.
+01O	24	57		6480	Et dixerunt : Vocemus puellam, et quæramus ipsius voluntatem.
+01O	24	58		6490	Cumque vocata venisset, sciscitati sunt : Vis ire cum homine isto ? Quæ ait : Vadam.
+01O	24	59		6500	Dimiserunt ergo eam, et nutricem illius, servumque Abraham, et comites ejus,
+01O	24	60		6510	imprecantes prospera sorori suæ, atque dicentes : Soror nostra es, crescas in mille millia, et possideat semen tuum portas inimicorum suorum.
+01O	24	61		6520	Igitur Rebecca et puellæ illius, ascensis camelis, secutæ sunt virum : qui festinus revertebatur ad dominum suum.
+01O	24	62		6530	Eo autem tempore deambulabat Isaac per viam quæ ducit ad puteum, cujus nomen est Viventis et videntis : habitabat enim in terra australi :
+01O	24	63		6540	et egressus fuerat ad meditandum in agro, inclinata jam die : cumque elevasset oculos, vidit camelos venientes procul.
+01O	24	64		6550	Rebecca quoque, conspecto Isaac, descendit de camelo,
+01O	24	65		6560	et ait ad puerum : Quis est ille homo qui venit per agrum in occursum nobis ? Dixitque ei : Ipse est dominus meus. At illa tollens cito pallium, operuit se.
+01O	24	66		6570	Servus autem cuncta, quæ gesserat, narravit Isaac.
+01O	24	67		6580	Qui introduxit eam in tabernaculum Saræ matris suæ, et accepit eam uxorem : et in tantum dilexit eam, ut dolorem, qui ex morte matris ejus acciderat, temperaret.
+01O	25	1		6590	Abraham vero aliam duxit uxorem nomine Ceturam :
+01O	25	2		6600	quæ peperit ei Zamran et Jecsan, et Madam, et Madian, et Jesboc, et Sue.
+01O	25	3		6610	Jecsan quoque genuit Saba et Dadan. Filii Dadan fuerunt Assurim, et Latusim, et Loomin.
+01O	25	4		6620	At vero ex Madian ortus est Epha, et Opher, et Henoch, et Abida, et Eldaa : omnes hi filii Ceturæ.
+01O	25	5		6630	Deditque Abraham cuncta quæ possederat, Isaac :
+01O	25	6		6640	filiis autem concubinarum largitus est munera, et separavit eos ab Isaac filio suo, dum adhuc ipse viveret, ad plagam orientalem.
+01O	25	7		6650	Fuerunt autem dies vitæ Abrahæ, centum septuaginta quinque anni.
+01O	25	8		6660	Et deficiens mortuus est in senectute bona, provectæque ætatis et plenus dierum : congregatusque est ad populum suum.
+01O	25	9		6670	Et sepelierunt eum Isaac et Ismaël filii sui in spelunca duplici, quæ sita est in agro Ephron filii Seor Hethæi, e regione Mambre,
+01O	25	10		6680	quem emerat a filiis Heth : ibi sepultus est ipse, et Sara uxor ejus.
+01O	25	11		6690	Et post obitum illius benedixit Deus Isaac filio ejus, qui habitabat juxta puteum nomine Viventis et videntis.
+01O	25	12		6700	Hæ sunt generationes Ismaël filii Abrahæ, quem peperit ei Agar Ægyptia, famula Saræ : et
+01O	25	13		6710	hæc nomina filiorum ejus in vocabulis et generationibus suis. Primogenitus Ismaëlis Nabaioth, deinde Cedar, et Adbeel, et Mabsam,
+01O	25	14		6720	Masma quoque, et Duma, et Massa,
+01O	25	15		6730	Hadar, et Thema, et Jethur, et Naphis, et Cedma.
+01O	25	16		6740	Isti sunt filii Ismaëlis : et hæc nomina per castella et oppida eorum, duodecim principes tribuum suarum.
+01O	25	17		6750	Et facti sunt anni vitæ Ismaëlis centum triginta septem, deficiensque mortuus est, et appositus ad populum suum.
+01O	25	18		6760	Habitavit autem ab Hevila usque Sur, quæ respicit Ægyptum introëuntibus Assyrios ; coram cunctis fratribus suis obiit.
+01O	25	19		6770	Hæ quoque sunt generationes Isaac filii Abraham : Abraham genuit Isaac :
+01O	25	20		6780	qui cum quadraginta esset annorum, duxit uxorem Rebeccam filiam Bathuelis Syri de Mesopotamia, sororem Laban.
+01O	25	21		6790	Deprecatusque est Isaac Dominum pro uxore sua, eo quod esset sterilis : qui exaudivit eum, et dedit conceptum Rebeccæ.
+01O	25	22		6800	Sed collidebantur in utero ejus parvuli ; quæ ait : Si sic mihi futurum erat, quid necesse fuit concipere ? perrexitque ut consuleret Dominum.
+01O	25	23		6810	Qui respondens ait : Duæ gentes sunt in utero tuo, et duo populi ex ventre tuo dividentur, populusque populum superabit, et major serviet minori.
+01O	25	24		6820	Jam tempus pariendi advenerat, et ecce gemini in utero ejus reperti sunt.
+01O	25	25		6830	Qui prior egressus est, rufus erat, et totus in morem pellis hispidus : vocatumque est nomen ejus Esau. Protinus alter egrediens, plantam fratris tenebat manu : et idcirco appellavit eum Jacob.
+01O	25	26		6840	Sexagenarius erat Isaac quando nati sunt ei parvuli.
+01O	25	27		6850	Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi, et homo agricola : Jacob autem vir simplex habitabat in tabernaculis.
+01O	25	28		6860	Isaac amabat Esau, eo quod de venationibus illius vesceretur : et Rebecca diligebat Jacob.
+01O	25	29		6870	Coxit autem Jacob pulmentum : ad quem cum venisset Esau de agro lassus,
+01O	25	30		6880	ait : Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum. Quam ob causam vocatum est nomen ejus Edom.
+01O	25	31		6890	Cui dixit Jacob : Vende mihi primogenita tua.
+01O	25	32		6900	Ille respondit : En morior, quid mihi proderunt primogenita ?
+01O	25	33		6910	Ait Jacob : Jura ergo mihi. Juravit ei Esau et vendidit primogenita.
+01O	25	34		6920	Et sic, accepto pane et lentis edulio, comedit et bibit, et abiit, parvipendens quod primogenita vendidisset.
+01O	26	1		6930	Orta autem fame super terram post eam sterilitatem, quæ acciderat in diebus Abraham, abiit Isaac ad Abimelech regem Palæstinorum in Gerara.
+01O	26	2		6940	Apparuitque ei Dominus, et ait : Ne descendas in Ægyptum, sed quiesce in terra quam dixero tibi,
+01O	26	3		6950	et peregrinare in ea : eroque tecum, et benedicam tibi : tibi enim et semini tuo dabo universas regiones has, complens juramentum quod spopondi Abraham patri tuo.
+01O	26	4		6960	Et multiplicabo semen tuum sicut stellas cæli : daboque posteris tuis universas regiones has : et benedicentur in semine tuo omnes gentes terræ,
+01O	26	5		6970	eo quod obedierit Abraham voci meæ, et custodierit præcepta et mandata mea, et cæremonias legesque servaverit.
+01O	26	6		6980	Mansit itaque Isaac in Geraris.
+01O	26	7		6990	Qui cum interrogaretur a viris loci illius super uxore sua, respondit : Soror mea est : timuerat enim confiteri quod sibi esset sociata conjugio, reputans ne forte interficerent eum propter illius pulchritudinem.
+01O	26	8		7000	Cumque pertransissent dies plurimi, et ibidem moraretur, prospiciens Abimelech rex Palæstinorum per fenestram, vidit eum jocantem cum Rebecca uxore sua.
+01O	26	9		7010	Et accersito eo, ait : Perspicuum est quod uxor tua sit : cur mentitus es eam sororem tuam esse ? Respondit : Timui ne morerer propter eam.
+01O	26	10		7020	Dixitque Abimelech : Quare imposuisti nobis ? potuit coire quispiam de populo cum uxore tua, et induxeras super nos grande peccatum. Præcepitque omni populo, dicens :
+01O	26	11		7030	Qui tetigerit hominis hujus uxorem, morte morietur.
+01O	26	12		7040	Sevit autem Isaac in terra illa, et invenit in ipso anno centuplum : benedixitque ei Dominus.
+01O	26	13		7050	Et locupletatus est homo, et ibat proficiens atque succrescens, donec magnus vehementer effectus est :
+01O	26	14		7060	habuit quoque possessiones ovium et armentorum, et familiæ plurimum. Ob hoc invidentes ei Palæstini,
+01O	26	15		7070	omnes puteos, quos foderant servi patris illius Abraham, illo tempore obstruxerunt, implentes humo :
+01O	26	16		7080	in tantum, ut ipse Abimelech diceret ad Isaac : Recede a nobis, quoniam potentior nobis factus es valde.
+01O	26	17		7090	Et ille discedens, ut veniret ad torrentem Geraræ, habitaretque ibi,
+01O	26	18		7100	rursum fodit alios puteos, quos foderant servi patris sui Abraham, et quos, illo mortuo, olim obstruxerant Philisthiim : appellavitque eos eisdem nominibus quibus ante pater vocaverat.
+01O	26	19		7110	Foderuntque in torrente, et repererunt aquam vivam.
+01O	26	20		7120	Sed et ibi jurgium fuit pastorum Geraræ adversus pastores Isaac, dicentium : Nostra est aqua, quam ob rem nomen putei ex eo, quod acciderat, vocavit Calumniam.
+01O	26	21		7130	Foderunt autem et alium : et pro illo quoque rixati sunt, appellavitque eum Inimicitias.
+01O	26	22		7140	Profectus inde fodit alium puteum, pro quo non contenderunt : itaque vocavit nomen ejus Latitudo, dicens : Nunc dilatavit nos Dominus, et fecit crescere super terram.
+01O	26	23		7150	Ascendit autem ex illo loco in Bersabee,
+01O	26	24		7160	ubi apparuit ei Dominus in ipsa nocte, dicens : Ego sum Deus Abraham patris tui : noli timere, quia ego tecum sum : benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum propter servum meum Abraham.
+01O	26	25		7170	Itaque ædificavit ibi altare : et invocato nomine Domini, extendit tabernaculum, præcepitque servis suis ut foderunt puteum.
+01O	26	26		7180	Ad quem locum cum venissent de Geraris Abimelech, et Ochozath amicus illius, et Phico, dux militum,
+01O	26	27		7190	locutus est eis Isaac : Quid venistis ad me, hominem quem odistis, et expulistis a vobis ?
+01O	26	28		7200	Qui responderunt : Vidimus tecum esse Dominum, et idcirco nos diximus : Sit juramentum inter nos, et ineamus fœdus,
+01O	26	29		7210	ut non facias nobis quidquam mali, sicut et nos nihil tuorum attigimus, nec fecimus quod te læderet : sed cum pace dimisimus auctum benedictione Domini.
+01O	26	30		7220	Fecit ergo eis convivium, et post cibum et potum
+01O	26	31		7230	surgentes mane, juraverunt sibi mutuo : dimisitque eos Isaac pacifice in locum suum.
+01O	26	32		7240	Ecce autem venerunt in ipso die servi Isaac annuntiantes ei de puteo, quem foderant, atque dicentes : Invenimus aquam.
+01O	26	33		7250	Unde appellavit eum Abundantiam : et nomen urbi impositum est Bersabee, usque in præsentem diem.
+01O	26	34		7260	Esau vero quadragenarius duxit uxores, Judith filiam Beeri Hethæi, et Basemath filiam Elon ejusdem loci :
+01O	26	35		7270	quæ ambæ offenderant animum Isaac et Rebeccæ.
+01O	27	1		7280	Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi ejus, et videre non poterat : vocavitque Esau filium suum majorem, et dixit ei : Fili mi ? Cui respondit : Adsum.
+01O	27	2		7290	Cui pater : Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meæ.
+01O	27	3		7300	Sume arma tua, pharetram, et arcum, et egredere foras : cumque venatu aliquid apprehenderis,
+01O	27	4		7310	fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti, et affer ut comedam : et benedicat tibi anima mea antequam moriar.
+01O	27	5		7320	Quod cum audisset Rebecca, et ille abiisset in agrum ut jussionem patris impleret,
+01O	27	6		7330	dixit filio suo Jacob : Audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo, et dicentem ei :
+01O	27	7		7340	Affer mihi de venatione tua, et fac cibos ut comedam, et benedicam tibi coram Domino antequam moriar.
+01O	27	8		7350	Nunc ergo, fili mi, acquiesce consiliis meis :
+01O	27	9		7360	et pergens ad gregem, affer mihi duos hædos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur :
+01O	27	10		7370	quas cum intuleris, et comederit, benedicat tibi priusquam moriatur.
+01O	27	11		7380	Cui ille respondit : Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis :
+01O	27	12		7390	si attrectaverit me pater meus, et senserit, timeo ne putet me sibi voluisse illudere, et inducam super me maledictionem pro benedictione.
+01O	27	13		7400	Ad quem mater : In me sit, ait, ista maledictio, fili mi : tantum audi vocem meam, et pergens, affer quæ dixi.
+01O	27	14		7410	Abiit, et attulit, deditque matri. Paravit illa cibos, sicut velle noverat patrem illius.
+01O	27	15		7420	Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum :
+01O	27	16		7430	pelliculasque hædorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit :
+01O	27	17		7440	deditque pulmentum, et panes, quos coxerat, tradidit.
+01O	27	18		7450	Quibus illatis, dixit : Pater mi ? At ille respondit : Audio. Quis es tu, fili mi ?
+01O	27	19		7460	Dixitque Jacob : Ego sum primogenitus tuus Esau : feci sicut præcepisti mihi : surge, sede, et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua.
+01O	27	20		7470	Rursumque Isaac ad filium suum : Quomodo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi ? Qui respondit : Voluntas Dei fuit ut cito occurreret mihi quod volebam.
+01O	27	21		7480	Dixitque Isaac : Accede huc, ut tangam te, fili mi, et probem utrum tu sis filius meus Esau, an non.
+01O	27	22		7490	Accessit ille ad patrem, et palpato eo, dixit Isaac : Vox quidem, vox Jacob est : sed manus, manus sunt Esau.
+01O	27	23		7500	Et non cognovit eum, quia pilosæ manus similitudinem majoris expresserant. Benedicens ergo illi,
+01O	27	24		7510	ait : Tu es filius meus Esau ? Respondit : Ego sum.
+01O	27	25		7520	At ille : Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto,
+01O	27	26		7530	dixit ad eum : Accede ad me, et da mihi osculum, fili mi.
+01O	27	27		7540	Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait : Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus.
+01O	27	28		7550	Det tibi Deus de rore cæli et de pinguedine terræ abundantiam frumenti et vini.
+01O	27	29		7560	Et serviant tibi populi, et adorent te tribus : esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuæ : qui maledixerit tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.
+01O	27	30		7570	Vix Isaac sermonem impleverat, et egresso Jacob foras, venit Esau,
+01O	27	31		7580	coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens : Surge, pater mi, et comede de venatione filii tui, ut benedicat mihi anima tua.
+01O	27	32		7590	Dixitque illi Isaac : Quis enim es tu ? Qui respondit : Ego sum filius tuus primogenitus Esau.
+01O	27	33		7600	Expavit Isaac stupore vehementi : et ultra quam credi potest admirans, ait : Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires ; benedixique ei, et erit benedictus ?
+01O	27	34		7610	Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno : et consternatus, ait : Benedic etiam et mihi, pater mi.
+01O	27	35		7620	Qui ait : Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam.
+01O	27	36		7630	At ille subjunxit : Juste vocatum est nomen ejus Jacob : supplantavit enim me en altera vice : primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem : Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem ?
+01O	27	37		7640	Respondit Isaac : Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus servituti illius subjugavi ; frumento et vino stabilivi eum : et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam ?
+01O	27	38		7650	Cui Esau : Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater ? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque ejulatu magno fleret,
+01O	27	39		7660	motus Isaac, dixit ad eum : In pinguedine terræ, et in rore cæli desuper,
+01O	27	40		7670	erit benedictio tua. Vives in gladio, et fratri tuo servies : tempusque veniet, cum excutias et solvas jugum ejus de cervicibus tuis.
+01O	27	41		7680	Oderat ergo semper Esau Jacob pro benedictione qua benedixerat ei pater : dixitque in corde suo : Venient dies luctus patris mei, et occidam Jacob fratrem meum.
+01O	27	42		7690	Nuntiata sunt hæc Rebeccæ : quæ mittens et vocans Jacob filium suum, dixit ad eum : Ecce Esau frater tuus minatur ut occidat te.
+01O	27	43		7700	Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran :
+01O	27	44		7710	habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui,
+01O	27	45		7720	et cesset indignatio ejus, obliviscaturque eorum quæ fecisti in eum : postea mittam, et adducam te inde huc : cur utroque orbabor filio in uno die ?
+01O	27	46		7730	Dixitque Rebecca ad Isaac : Tædet me vitæ meæ propter filias Heth : si acceperit Jacob uxorem de stirpe hujus terræ, nolo vivere.
+01O	28	1		7740	Vocavit itaque Isaac Jacob, et benedixit eum, præcepitque ei dicens : Noli accipere conjugem de genere Chanaan :
+01O	28	2		7750	sed vade, et proficiscere in Mesopotamiam Syriæ, ad domum Bathuel patris matris tuæ, et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui.
+01O	28	3		7760	Deus autem omnipotens benedicat tibi, et crescere te faciat, atque multiplicet, ut sis in turbas populorum.
+01O	28	4		7770	Et det tibi benedictiones Abrahæ, et semini tuo post te : ut possideas terram peregrinationis tuæ, quam pollicitus est avo tuo.
+01O	28	5		7780	Cumque dimisisset eum Isaac, profectus venit in Mesopotamiam Syriæ ad Laban filium Bathuel Syri, fratrem Rebeccæ matris suæ.
+01O	28	6		7790	Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Jacob, et misisset eum in Mesopotamiam Syriæ, ut inde uxorem duceret ; et quod post benedictionem præcepisset ei, dicens : Non accipies uxorem de filiabus Chanaan :
+01O	28	7		7800	quodque obediens Jacob parentibus suis isset in Syriam :
+01O	28	8		7810	probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus :
+01O	28	9		7820	ivit ad Ismaëlem, et duxit uxorem absque iis, quas prius habebat, Maheleth filiam Ismaël filii Abraham, sororem Nabaioth.
+01O	28	10		7830	Igitur egressus Jacob de Bersabee, pergebat Haran.
+01O	28	11		7840	Cumque venisset ad quemdam locum, et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus qui jacebant, et supponens capiti suo, dormivit in eodem loco.
+01O	28	12		7850	Viditque in somnis scalam stantem super terram, et cacumen illius tangens cælum : angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam,
+01O	28	13		7860	et Dominum innixum scalæ dicentem sibi : Ego sum Dominus Deus Abraham patris tui, et Deus Isaac : terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo.
+01O	28	14		7870	Eritque semen tuum quasi pulvis terræ : dilataberis ad occidentem, et orientem, et septentrionem, et meridiem : et benedicentur in te et in semine tuo cunctæ tribus terræ.
+01O	28	15		7880	Et ero custos tuus quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc : nec dimittam nisi complevero universa quæ dixi.
+01O	28	16		7890	Cumque evigilasset Jacob de somno, ait : Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam.
+01O	28	17		7900	Pavensque, Quam terribilis est, inquit, locus iste ! non est hic aliud nisi domus Dei, et porta cæli.
+01O	28	18		7910	Surgens ergo Jacob mane, tulit lapidem quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum, fundens oleum desuper.
+01O	28	19		7920	Appellavitque nomen urbis Bethel, quæ prius Luza vocabatur.
+01O	28	20		7930	Vovit etiam votum, dicens : Si fuerit Deus mecum, et custodierit me in via, per quam ego ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum, et vestimentum ad induendum,
+01O	28	21		7940	reversusque fuero prospere ad domum patris mei : erit mihi Dominus in Deum,
+01O	28	22		7950	et lapis iste, quem erexi in titulum, vocabitur Domus Dei : cunctorumque quæ dederis mihi, decimas offeram tibi.
+01O	29	1		7960	Profectus ergo Jacob venit in terram orientalem.
+01O	29	2		7970	Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum : nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur.
+01O	29	3		7980	Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent.
+01O	29	4		7990	Dixitque ad pastores : Fratres, unde estis ? Qui responderunt : De Haran.
+01O	29	5		8000	Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor ? Dixerunt : Novimus.
+01O	29	6		8010	Sanusne est ? inquit. Valet, inquiunt : et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo.
+01O	29	7		8020	Dixitque Jacob : Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges : date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite.
+01O	29	8		8030	Qui responderunt : Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges.
+01O	29	9		8040	Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui : nam gregem ipsa pascebat.
+01O	29	10		8050	Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur.
+01O	29	11		8060	Et adaquato grege, osculatus est eam : et elevata voce flevit,
+01O	29	12		8070	et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ : at illa festinans nuntiavit patri suo.
+01O	29	13		8080	Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei : complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris,
+01O	29	14		8090	respondit : Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius,
+01O	29	15		8100	dixit ei : Num quia frater meus es, gratis servies mihi ? dic quid mercedis accipias.
+01O	29	16		8110	Habebat vero duas filias : nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel.
+01O	29	17		8120	Sed Lia lippis erat oculis : Rachel decora facie, et venusto aspectu.
+01O	29	18		8130	Quam diligens Jacob, ait : Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis.
+01O	29	19		8140	Respondit Laban : Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro : mane apud me.
+01O	29	20		8150	Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis : et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine.
+01O	29	21		8160	Dixitque ad Laban : Da mihi uxorem meam : quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam.
+01O	29	22		8170	Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias.
+01O	29	23		8180	Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum,
+01O	29	24		8190	dans ancillam filiæ, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Jacob fuisset ingressus, facto mane vidit Liam :
+01O	29	25		8200	et dixit ad socerum suum : Quid est quod facere voluisti ? nonne pro Rachel servivi tibi ? quare imposuisti mihi ?
+01O	29	26		8210	Respondit Laban : Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias.
+01O	29	27		8220	Imple hebdomadam dierum hujus copulæ : et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis.
+01O	29	28		8230	Acquievit placito : et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem :
+01O	29	29		8240	cui pater servam Balam tradiderat.
+01O	29	30		8250	Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori prætulit, serviens apud eum septem annis aliis.
+01O	29	31		8260	Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam ejus, sorore sterili permanente.
+01O	29	32		8270	Quæ conceptum genuit filium, vocavitque nomen ejus Ruben, dicens : Vidit Dominus humilitatem meam : nunc amabit me vir meus.
+01O	29	33		8280	Rursumque concepit et peperit filium, et ait : Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi ; vocavitque nomen ejus Simeon.
+01O	29	34		8290	Concepitque tertio, et genuit alium filium : dixitque : Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus : eo quod pepererim ei tres filios : et idcirco appellavit nomen ejus Levi.
+01O	29	35		8300	Quarto concepit, et peperit filium, et ait : Modo confitebor Domino, et ob hoc vocavit eum Judam : cessavitque parere.
+01O	30	1		8310	Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suæ, et ait marito suo : Da mihi liberos, alioquin moriar.
+01O	30	2		8320	Cui iratus respondit Jacob : Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui ?
+01O	30	3		8330	At illa : Habeo, inquit, famulam Balam : ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa filios.
+01O	30	4		8340	Deditque illi Balam in conjugium : quæ,
+01O	30	5		8350	ingresso ad se viro, concepit, et peperit filium.
+01O	30	6		8360	Dixitque Rachel : Judicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium, et idcirco appellavit nomen ejus Dan.
+01O	30	7		8370	Rursumque Bala concipiens, peperit alterum,
+01O	30	8		8380	pro quo ait Rachel : Comparavit me Deus cum sorore mea, et invalui : vocavitque eum Nephthali.
+01O	30	9		8390	Sentiens Lia quod parere desiisset, Zelpham ancillam suam marito tradidit.
+01O	30	10		8400	Qua post conceptum edente filium,
+01O	30	11		8410	dixit : Feliciter, et idcirco vocavit nomen ejus Gad.
+01O	30	12		8420	Peperit quoque Zelpha alterum.
+01O	30	13		8430	Dixitque Lia : Hoc pro beatitudine mea : beatam quippe me dicent mulieres : propterea appellavit eum Aser.
+01O	30	14		8440	Egressus autem Ruben tempore messis triticeæ in agrum, reperit mandragoras, quas matri Liæ detulit. Dixitque Rachel : Da mihi partem de mandragoris filii tui.
+01O	30	15		8450	Illa respondit : Parumne tibi videtur quod præripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris ? Ait Rachel : Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui.
+01O	30	16		8460	Redeuntique ad vesperam Jacob de agro, egressa est in occursum ejus Lia, et Ad me, inquit, intrabis : quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei. Dormivitque cum ea nocte illa.
+01O	30	17		8470	Et exaudivit Deus preces ejus, concepitque et peperit filium quintum,
+01O	30	18		8480	et ait : Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo : appellavitque nomen ejus Issachar.
+01O	30	19		8490	Rursum Lia concipiens, peperit sextum filium,
+01O	30	20		8500	et ait : Dotavit me Deus dote bona : etiam hac vice mecum erit maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios : et idcirco appellavit nomen ejus Zabulon.
+01O	30	21		8510	Post quem peperit filiam, nomine Dinam.
+01O	30	22		8520	Recordatus quoque Dominus Rachelis, exaudivit eam, et aperuit vulvam ejus.
+01O	30	23		8530	Quæ concepit, et peperit filium, dicens : Abstulit Deus opprobrium meum.
+01O	30	24		8540	Et vocavit nomen ejus Joseph, dicens : Addat mihi Dominus filium alterum.
+01O	30	25		8550	Nato autem Joseph, dixit Jacob socero suo : Dimitte me ut revertar in patriam, et ad terram meam.
+01O	30	26		8560	Da mihi uxores, et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam : tu nosti servitutem qua servivi tibi.
+01O	30	27		8570	Ait illi Laban : Inveniam gratiam in conspectu tuo, experimento didici, quia benedixerit mihi Deus propter te :
+01O	30	28		8580	constitue mercedem tuam quam dem tibi.
+01O	30	29		8590	At ille respondit : Tu nosti quomodo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua.
+01O	30	30		8600	Modicum habuisti antequam venirem ad te, et nunc dives effectus es : benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Justum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meæ.
+01O	30	31		8610	Dixitque Laban : Quid tibi dabo ? At ille ait : Nihil volo : sed si feceris quod postulo, iterum pascam, et custodiam pecora tua.
+01O	30	32		8620	Gyra omnes greges tuos, et separa cunctas oves varias, et sparso vellere ; quodcumque furvum, et maculosum, variumque fuerit, tam in ovibus quam in capris, erit merces mea.
+01O	30	33		8630	Respondebitque mihi cras justitia mea, quando placiti tempus advenerit coram te : et omnia quæ non fuerint varia, et maculosa, et furva, tam in ovibus quam in capris, furti me arguent.
+01O	30	34		8640	Dixitque Laban : Cratum habeo quod petis.
+01O	30	35		8650	Et separavit in die illa capras, et oves, et hircos, et arietes varios, atque maculosos : cunctum autem gregem unicolorem, id est albi et nigri velleris, tradidit in manu filiorum suorum.
+01O	30	36		8660	Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et generum, qui pascebat reliquos greges ejus.
+01O	30	37		8670	Tollens ergo Jacob virgas populeas virides, et amygdalinas, et ex platanis, ex parte decorticavit eas : detractisque corticibus, in his, quæ spoliata fuerant, candor apparuit : illa vero quæ integra fuerant, viridia permanserunt : atque in hunc modum color effectus est varius.
+01O	30	38		8680	Posuitque eas in canalibus, ubi effundebatur aqua : ut cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas, et in aspectu earum conciperent.
+01O	30	39		8690	Factumque est ut in ipso calore coitus, oves intuerentur virgas, et parerent maculosa, et varia, et diverso colore respersa.
+01O	30	40		8700	Divisitque gregem Jacob, et posuit virgas in canalibus ante oculos arietum : erant autem alba et nigra quæque, Laban ; cetera vero, Jacob, separatis inter se gregibus.
+01O	30	41		8710	Igitur quando primo tempore ascendebantur oves, ponebat Jacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent :
+01O	30	42		8720	quando vero serotina admissura erat, et conceptus extremus, non ponebat eas. Factaque sunt ea quæ erant serotina, Laban : et quæ primi temporis, Jacob.
+01O	30	43		8730	Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos.
+01O	31	1		8740	Postquam autem audivit verba filiorum Laban dicentium : Tulit Jacob omnia quæ fuerunt patris nostri, et de illius facultate ditatus, factus est inclytus :
+01O	31	2		8750	animadvertit quoque faciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius,
+01O	31	3		8760	maxime dicente sibi Domino : Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum.
+01O	31	4		8770	Misit, et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges,
+01O	31	5		8780	dixitque eis : Video faciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius : Deus autem patris mei fuit mecum.
+01O	31	6		8790	Et ipsæ nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro.
+01O	31	7		8800	Sed et pater vester circumvenit me et mutavit mercedem meam decem vicibus : et tamen non dimisit eum Deus ut noceret mihi.
+01O	31	8		8810	Si quando dixit : Variæ erunt mercedes tuæ : pariebant omnes oves varios fœtus ; quando vero e contrario, ait : Alba quæque accipies pro mercede : omnes greges alba pepererunt.
+01O	31	9		8820	Tulitque Deus substantiam patris vestri, et dedit mihi.
+01O	31	10		8830	Postquam enim conceptus ovium tempus advenerat, levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas, varios et maculosos, et diversorum colorum.
+01O	31	11		8840	Dixitque angelus Dei ad me in somnis : Jacob ? Et ego respondi : Adsum.
+01O	31	12		8850	Qui ait : Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super feminas, varios, maculosos, atque respersos. Vidi enim omnia quæ fecit tibi Laban.
+01O	31	13		8860	Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuæ.
+01O	31	14		8870	Responderuntque Rachel et Lia : Numquid habemus residui quidquam in facultatibus et hæreditate domus patris nostri ?
+01O	31	15		8880	nonne quasi alienas reputavit nos, et vendidit, comeditque pretium nostrum ?
+01O	31	16		8890	Sed Deus tulit opes patris nostri, et eas tradidit nobis, ac filiis nostris : unde omnia quæ præcepit tibi Deus, fac.
+01O	31	17		8900	Surrexit itaque Jacob, et impositis liberis ac conjugibus suis super camelos, abiit.
+01O	31	18		8910	Tulitque omnem substantiam suam, et greges, et quidquid in Mesopotamia acquisierat, pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan.
+01O	31	19		8920	Eo tempore ierat Laban ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui.
+01O	31	20		8930	Noluitque Jacob confiteri socero suo quod fugeret.
+01O	31	21		8940	Cumque abiisset tam ipse quam omnia quæ juris sui erant, et amne transmisso pergeret contra montem Galaad,
+01O	31	22		8950	nuntiatum est Laban die tertio quod fugeret Jacob.
+01O	31	23		8960	Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem : et comprehendit eum in monte Galaad.
+01O	31	24		8970	Viditque in somnis dicentem sibi Deum : Cave ne quidquam aspere loquaris contra Jacob.
+01O	31	25		8980	Jamque Jacob extenderat in monte tabernaculum : cumque ille consecutus fuisset eum cum fratribus suis, in eodem monte Galaad fixit tentorium.
+01O	31	26		8990	Et dixit ad Jacob : Quare ita egisti, ut clam me abigeres filias meas quasi captivas gladio ?
+01O	31	27		9000	cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut prosequerer te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis ?
+01O	31	28		9010	Non es passus ut oscularer filios meos et filias : stulte operatus es : et nunc quidem
+01O	31	29		9020	valet manus mea reddere tibi malum : sed Deus patris vestri heri dixit mihi : Cave ne loquaris contra Jacob quidquam durius.
+01O	31	30		9030	Esto, ad tuos ire cupiebas, et desiderio erat tibi domus patris tui : cur furatus es deos meos ?
+01O	31	31		9040	Respondit Jacob : Quod inscio te profectus sum, timui ne violenter auferres filias tuas.
+01O	31	32		9050	Quod autem furti me arguis : apud quemcumque inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris : scrutare, quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer. Hæc dicens, ignorabat quod Rachel furata esset idola.
+01O	31	33		9060	Ingressus itaque Laban tabernaculum Jacob, et Liæ, et utriusque famulæ, non invenit. Cumque intrasset tentorium Rachelis,
+01O	31	34		9070	illa festinans abscondit idola subter stramenta cameli, et sedit desuper : scrutantique omne tentorium, et nihil invenienti,
+01O	31	35		9080	ait : Ne irascatur dominus meus quod coram te assurgere nequeo : quia juxta consuetudinem feminarum nunc accidit mihi : sic delusa sollicitudo quærentis est.
+01O	31	36		9090	Tumensque Jacob, cum jurgio ait : Quam ob culpam meam, et ob quod peccatum meum sic exarsisti post me,
+01O	31	37		9100	et scrutatus es omnem supellectilem meam ? quid invenisti de cuncta substantia domus tuæ ? pone hic coram fratribus meis, et fratribus tuis, et judicent inter me et te.
+01O	31	38		9110	Idcirco viginti annis fui tecum ? oves tuæ et capræ steriles non fuerunt, arietes gregis tui non comedi :
+01O	31	39		9120	nec captum a bestia ostendi tibi, ego damnum omne reddebam : quidquid furto peribat, a me exigebas :
+01O	31	40		9130	die noctuque æstu urebar, et gelu, fugiebatque somnus ab oculis meis.
+01O	31	41		9140	Sicque per viginti annos in domo tua servivi tibi, quatuordecim pro filiabus, et sex pro gregibus tuis : immutasti quoque mercedem meam decem vicibus.
+01O	31	42		9150	Nisi Deus patris mei Abraham, et timor Isaac affuisset mihi, forsitan modo nudum me demisisses : afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus, et arguit te heri.
+01O	31	43		9160	Respondit ei Laban : Filiæ meæ et filii, et greges tui, et omnia quæ cernis, mea sunt : quid possum facere filiis et nepotibus meis ?
+01O	31	44		9170	Veni ergo, et ineamus fœdus, ut sit in testimonium inter me et te.
+01O	31	45		9180	Tulit itaque Jacob lapidem, et erexit illum in titulum :
+01O	31	46		9190	dixitque fratribus suis : Afferte lapides. Qui congregantes fecerunt tumulum, comederuntque super eum :
+01O	31	47		9200	quem vocavit Laban Tumulum testis : et Jacob, Acervum testimonii, uterque juxta proprietatem linguæ suæ.
+01O	31	48		9210	Dixitque Laban : Tumulus iste erit testis inter me et te hodie, et idcirco appellatum est nomen ejus Galaad, id est, Tumulus testis.
+01O	31	49		9220	Intueatur et judicet Dominus inter nos quando recesserimus a nobis,
+01O	31	50		9230	si afflixeris filias meas, et si introduxeris alias uxores super eas : nullus sermonis nostri testis est absque Deo, qui præsens respicit.
+01O	31	51		9240	Dixitque rursus ad Jacob : En tumulus hic, et lapis quem erexi inter me et te,
+01O	31	52		9250	testis erit : tumulus, inquam, iste et lapis sint in testimonium, si aut ego transiero illum pergens ad te, aut tu præterieris, malum mihi cogitans.
+01O	31	53		9260	Deus Abraham, et Deus Nachor, judicet inter nos, Deus patris eorum. Juravit ergo Jacob per timorem patris sui Isaac :
+01O	31	54		9270	immolatisque victimis in monte, vocavit fratres suos ut ederent panem. Qui cum comedissent, manserunt ibi :
+01O	31	55		9280	Laban vero de nocte consurgens, osculatus est filios, et filias suas, et benedixit illis : reversusque est in locum suum.
+01O	32	1		9290	Jacob quoque abiit itinere quo cœperat : fueruntque ei obviam angeli Dei.
+01O	32	2		9300	Quos cum vidisset, ait : Castra Dei sunt hæc : et appellavit nomen loci illius Mahanaim, id est, Castra.
+01O	32	3		9310	Misit autem et nuntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom :
+01O	32	4		9320	præcepitque eis, dicens : Sic loquimini domino meo Esau : Hæc dicit frater tuus Jacob : Apud Laban peregrinatus sum, et fui usque in præsentem diem.
+01O	32	5		9330	Habeo boves, et asinos, et oves, et servos, et ancillas : mittoque nunc legationem ad dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo.
+01O	32	6		9340	Reversique sunt nuntii ad Jacob, dicentes : Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat tibi in occursum cum quadringentis viris.
+01O	32	7		9350	Timuit Jacob valde : et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camelos, in duas turmas,
+01O	32	8		9360	dicens : Si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quæ relicta est, salvabitur.
+01O	32	9		9370	Dixitque Jacob : Deus patris mei Abraham, et Deus patris mei Isaac : Domine qui dixisti mihi : Revertere in terram tuam, et in locum nativitatis tuæ, et benefaciam tibi :
+01O	32	10		9380	minor sum cunctis miserationibus tuis, et veritate tua quam explevisti servo tuo. In baculo meo transivi Jordanem istum : et nunc cum duabus turmis regredior.
+01O	32	11		9390	Erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo : ne forte veniens percutiat matrem cum filiis.
+01O	32	12		9400	Tu locutus es quod benefaceres mihi, et dilatares semen meum sicut arenam maris, quæ præ multitudine numerari non potest.
+01O	32	13		9410	Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quæ habebat, munera Esau fratri suo,
+01O	32	14		9420	capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas, et arietes viginti,
+01O	32	15		9430	camelos fœtas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta, et tauros viginti, asinas viginti et pullos earum decem.
+01O	32	16		9440	Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges, dixitque pueris suis : Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem.
+01O	32	17		9450	Et præcepit priori, dicens : Si obvium habueris fratrem meum Esau, et interrogaverit te : Cujus es ? aut, Quo vadis ? aut, Cujus sunt ista quæ sequeris ?
+01O	32	18		9460	respondebis : Servi tui Jacob, munera misit domino meo Esau, ipse quoque post nos venit.
+01O	32	19		9470	Similiter dedit mandata secundo, et tertio, et cunctis qui sequebantur greges, dicens : Iisdem verbis loquimini ad Esau cum inveneritis eum.
+01O	32	20		9480	Et addetis : Ipse quoque servus tuus Jacob iter nostrum insequitur. Dixit enim : Placabo illum muneribus quæ præcedunt, et postea videbo illum : forsitan propitiabitur mihi.
+01O	32	21		9490	Præcesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris.
+01O	32	22		9500	Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc.
+01O	32	23		9510	Traductisque omnibus quæ ad se pertinebant,
+01O	32	24		9520	mansit solus : et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.
+01O	32	25		9530	Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit.
+01O	32	26		9540	Dixitque ad eum : Dimitte me : jam enim ascendit aurora. Respondit : Non dimittam te, nisi benedixeris mihi.
+01O	32	27		9550	Ait ergo : Quod nomen est tibi ? Respondit : Jacob.
+01O	32	28		9560	At ille : Nequaquam, inquit, Jacob appellabitur nomen tuum, sed Israël : quoniam si contra Deum fortis fuisti, quanto magis contra homines prævalebis ?
+01O	32	29		9570	Interrogavit eum Jacob : Dic mihi, quo appellaris nomine ? Respondit : Cur quæris nomen meum ? Et benedixit ei in eodem loco.
+01O	32	30		9580	Vocavitque Jacob nomen loci illius Phanuel, dicens : Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea.
+01O	32	31		9590	Ortusque est ei statim sol, postquam transgressus est Phanuel : ipse vero claudicabat pede.
+01O	32	32		9600	Quam ob causam non comedunt nervum filii Israël, qui emarcuit in femore Jacob, usque in præsentem diem : eo quod tetigerit nervum femoris ejus, et obstupuerit.
+01O	33	1		9610	Elevans autem Jacob oculos suos, vidit venientem Esau, et cum eo quadringentos viros : divisitque filios Liæ et Rachel, ambarumque famularum :
+01O	33	2		9620	et posuit utramque ancillam, et liberos earum, in principio : Liam vero, et filios ejus, in secundo loco : Rachel autem et Joseph novissimos.
+01O	33	3		9630	Et ipse progrediens adoravit pronus in terram septies, donec appropinquaret frater ejus.
+01O	33	4		9640	Currens itaque Esau obviam fratri suo, amplexatus est eum : stringensque collum ejus, et osculans flevit.
+01O	33	5		9650	Levatisque oculis, vidit mulieres et parvulos earum, et ait : Quid sibi volunt isti ? et si ad te pertinent ? Respondit : Parvuli sunt quos donavit mihi Deus servo tuo.
+01O	33	6		9660	Et appropinquantes ancillæ et filii earum, incurvati sunt.
+01O	33	7		9670	Accessit quoque Lia cum pueris suis : et cum similiter adorassent, extremi Joseph et Rachel adoraverunt.
+01O	33	8		9680	Dixitque Esau : Quænam sunt istæ turmæ quas obviam habui ? Respondit : Ut invenirem gratiam coram domino meo.
+01O	33	9		9690	At ille ait : Habeo plurima, frater mi, sint tua tibi.
+01O	33	10		9700	Dixitque Jacob : Noli ita, obsecro : sed si inveni gratiam in oculis tuis, accipe munusculum de manibus meis. Sic enim vidi faciem tuam, quasi viderim vultum Dei : esto mihi propitius,
+01O	33	11		9710	et suscipe benedictionem quam attuli tibi, et quam donavit mihi Deus tribuens omnia. Vix fratre compellente, suscipiens,
+01O	33	12		9720	ait : Gradiamur simul, eroque socius itineris tui.
+01O	33	13		9730	Dixitque Jacob : Nosti, domine mi, quod parvulos habeam teneros, et oves, et boves fœtas mecum : quas si plus in ambulando fecero laborare, morientur una die cuncti greges.
+01O	33	14		9740	Præcedat dominus meus ante servum suum : et ego sequar paulatim vestigia ejus, sicut videro parvulos meos posse, donec veniam ad dominum meum in Seir.
+01O	33	15		9750	Respondit Esau : Oro te, ut de populo qui mecum est, saltem socri remaneant viæ tuæ. Non est, inquit, necesse : hoc uno tantum indigeo, ut inveniam gratiam in conspectu tuo, domine mi.
+01O	33	16		9760	Reversus est itaque illo die Esau itinere quo venerat in Seir.
+01O	33	17		9770	Et Jacob venit in Socoth : ubi ædificata domo et fixis tentoriis appellavit nomen loci illius Socoth, id est, Tabernacula.
+01O	33	18		9780	Transivitque in Salem urbem Sichimorum, quæ est in terra Chanaan, postquam reversus est de Mesopotamia Syriæ : et habitavit juxta oppidum.
+01O	33	19		9790	Emitque partem agri, in qua fixerat tabernacula, a filiis Hemor patris Sichem centum agnis.
+01O	33	20		9800	Et erecto ibi altari, invocavit super illud fortissimum Deum Israël.
+01O	34	1		9810	Egressa est autem Dina filia Liæ ut videret mulieres regionis illius.
+01O	34	2		9820	Quam cum vidisset Sichem filius Hemor Hevæi, princeps terræ illius, adamavit eam : et rapuit, et dormivit cum illa, vi opprimens virginem.
+01O	34	3		9830	Et conglutinata est anima ejus cum ea, tristemque delinivit blanditiis.
+01O	34	4		9840	Et pergens ad Hemor patrem suum : Accipe, inquit, mihi puellam hanc conjugem.
+01O	34	5		9850	Quod cum audisset Jacob absentibus filiis, et in pastu pecorum occupatis, siluit donec redirent.
+01O	34	6		9860	Egresso autem Hemor patre Sichem ut loqueretur ad Jacob,
+01O	34	7		9870	ecce filii ejus veniebant de agro : auditoque quod acciderat, irati sunt valde, eo quod fœdam rem operatus esset in Israël et, violata filia Jacob, rem illicitam perpetrasset.
+01O	34	8		9880	Locutus est itaque Hemor ad eos : Sichem filii mei adhæsit anima filiæ vestræ : date eam illi uxorem :
+01O	34	9		9890	et jungamus vicissim connubia : filias vestras tradite nobis, et filias nostras accipite,
+01O	34	10		9900	et habitate nobiscum : terra in potestate vestra est : exercete, negotiamini, et possidete eam.
+01O	34	11		9910	Sed et Sichem ad patrem et ad fratres ejus ait : Inveniam gratiam coram vobis : et quæcumque statueritis, dabo :
+01O	34	12		9920	augete dotem, et munera postulate, et libenter tribuam quod petieritis : tantum date mihi puellam hanc uxorem.