language_detector 0.1.0

data/lib/training_data/ja-utf8.txt

@@ -0,0 +1,200 @@
+[[画像:250px-Stalingrad.jpg|right|ドイツ軍]]'''第二次世界大戦'''（'''だいにじせかいたいせん'''、World War II）は、[[1939年]] - [[1945年]]にかけて、世界の主要国が二つの陣営に分かれて戦争を行なった人類史上二度目の[[世界大戦]]と云われる戦争のことである。
+
+[[1939年]][[9月1日]](現地時間)の[[ナチス・ドイツ]]の[[ポーランド]]侵攻をきっかけとして、のちに、[[イギリス]]・[[フランス]]・[[アメリカ合衆国|アメリカ]]・[[ソビエト連邦]]・[[中華民国]]などが[[連合国]]、ドイツ・[[イタリア]]・[[大日本帝国|日本]]などが[[枢軸国]]といった同盟関係を持って主要列強が衝突した。
+
+このうちアジア・太平洋地域における戦局、すなわち日本が米英蘭に対して戦端を開いた[[1941年]][[12月8日]]（日本時間）から、日本が無条件降伏することを発表した[[1945年]][[8月15日]]までの間の、日本と連合軍諸国との戦争は、[[太平洋戦争]]と呼ばれる。
+
+[[1931年]]の[[満州事変]]から[[日中戦争]]いわゆる[[1945年]]日本降伏までの[[十五年戦争]]など、連合国参戦以前の枢軸国による戦争やソビエトの周辺国侵攻は、一般には第二次世界大戦には含まれない。
+
+==大戦の前夜（ベルサイユ体制）==
+===世界=== 
+[[第一次世界大戦]]後の秩序は[[パリ講和会議]]において結ばれた[[ベルサイユ条約]]に基づく[[ベルサイユ体制]]という列強の秩序と[[アメリカ合衆国大統領|アメリカ大統領]][[ウッドロウ・ウィルソン|ウィルソン]]の理念によってもたらされた[[民族自決]]そして[[国際連盟]]に求められた。
+
+====新たな植民地獲得====
+第一次世界大戦の主要戦勝国は日本を除き、米国に多額の債務を抱えることとなった。[[1929年]]、債権国アメリカから始まった[[世界恐慌]]はソビエト連邦を除く列強の経済に大きな打撃を与えた。列強はその経済状態を打開するために[[植民地]]を用いた。植民地を持つ列強は自国と植民地による排他的な経済圏を作るという経済措置を施し、植民地を持たない列強は新たな植民地を求めるべく行動することとなった。前者はイギリスによるスターリング・ブロック、フランスによるフラン・ブロックであり、後者は日本による中国大陸、イタリアによる[[エチオピア]]への進出である。
+
+====石油資源を巡る思惑====
+第一次世界大戦時に萌芽していた兵器は[[内燃機関]]の発達と共に急激に進化した。兵器の動力が内燃機関化していくに伴い、それに用いるための[[石油]]資源の確保は列強にとって死活問題となり、石油資源を持つ国家がそれを外交手段として用いることとなるのである。そしてこの石油産出地の獲得と自国の備蓄量が資源を持たざる国家にとって戦争の開始時期を決める大きな要因となった。
+
+当時の主な産油地域としてはアメリカ、ソビエト（バクー）、オランダ領インドネシア（ボルネオ）があげられる。ドイツはルーマニアのプロエステ油田の石油資源に頼っている状態であった。
+
+====海軍軍縮の破棄====
+海軍の軍備拡大は各国にとって経済的に大きな負担であり、海軍軍縮は当時の列強にとって避けることのできない大問題であった。英・米・日を中心とする海軍軍縮は主力艦艇に関するう[[ワシントン海軍軍縮条約|ワシントン会議]]に始まり、補助艦艇に関するロンドン会議を経る。この間、各国は海軍休日ともいわれる日々を送るのであるが、それは1934年の日本による条約破棄の通告によって終わりを告げる。無条約時代となり、再び建艦競争の時代となった。建造能力において各国の差は大きく、日々広がる格差の拡大も又、戦争の開始を決める大きな要因となった。
+
+===欧州===
+戦勝国アメリカは、ヨーロッパ世界が戦場となっている間に世界の工場として活動し、未曾有の戦争景気を迎えていた。そしてそのことが後に世界恐慌から始まる世界の混乱の始まりであった。そのアメリカでは[[ハーバート・フーヴァー|フーヴァー]]にかわり[[フランクリン・デラノ・ルーズベルト|ルーズベルト]]が大統領に選ばれた。ルーズベルトは参戦をしないことを公約の一つとして掲げ、三選をはたした（アメリカが不況から脱出したのは第二次世界大戦開始後である）。
+
+戦勝国フランスは第一次世界大戦において西部戦線の主戦場となり国土は荒廃し、膨大な損害を出した。そのため第一次大戦による被害の総てをドイツに賠償金として負わせようとした。そして[[普仏戦争]]によって失われた土地アルザス・ロレーヌだけにとどまらず、1922年にはルール地方にも進駐した。その結果ドイツ経済はそれまでに進んでいたインフレーションから破滅的なインフレーションに陥ることとなる。
+
+戦勝国イタリアは経済が悪化し、政情不安に陥っていた。[[ベニート・ムッソリーニ]]率いる[[ファシスト党]]が権力を得て、反対勢力を排斥していくのに長くはかからなかった。
+
+敗戦国ドイツ（[[ワイマール共和国]]）は多額の賠償金負担に苦しんでいた。深刻な[[インフレ]]に陥り、市民生活が圧迫される中、ナチス（[[国家社会主義ドイツ労働者党]]）の[[アドルフ・ヒトラー]]が人々の支持をつかみ台頭していった。ドイツはファシズムへの道を歩み、[[1933年]]、ヒトラーは首相に就任。全権委任法（国会の承諾がなくてもヒトラーが自由に立法できる法律）を制定、ワイマール憲法を停止させた。翌年、ヒトラーは[[ドイツの大統領]]・[[首相]]・ナチス党首を兼ねた「ドイツ第三帝国総統」に就任。[[1935年]]、ヒトラーは[[ドイツ再軍備宣言|再軍備]]をする。
+
+戦勝国イギリスは第一次世界大戦の反動で平和の継続を求め、ドイツに対しては[[宥和政策]]を取ることに終始していた。そのために、[[1935年]]3月のヒトラーによる再軍備宣言後、ドイツの軍事力強化に対して強硬措置はとらず、むしろ同年6月には英独海軍協定を結んだ。その後もドイツの軍備拡張への対応が遅れていたイギリスは[[ネヴィル・チェンバレン]]政権下においては軍備を整える時間稼ぎのため[[ミュンヘン会談]]に代表される宥和政策を取り続けた。
+
+[[スペイン内戦]]は第二次世界大戦への兵器の実験場の様相を呈した。ここにおいてドイツは自国の軍隊・兵器の能力を図ることが出来た。
+
+[[1938年]]に[[ドイツ]]は[[オーストリア]]を併合。その前にはイタリアとともに[[国際連盟]]を脱退し同盟（ベルリン-ローマ枢軸）関係を結んでいた。ドイツ民族の地域を併合していく先は最終的に東プロイセンとの間にあり、ダンツィヒを含むポーランド回廊に向けられることとなる。[[ミュンヘン会談]]の合意を反故にされたイギリス・フランス両国はここに至り、ドイツとの対決姿勢をみせることになる。
+
+* 欧州の国家間の条約
+** イギリス・フランス対ポーランド…相互援助条約
+** ドイツ対ポーランド…不可侵条約（1939年4月28日、破棄）
+** ドイツ対ソビエト連邦…[[独ソ不可侵条約|不可侵条約]]（1939年8月23日、調印）
+
+=== 東アジア ===
+* 第一次世界大戦と日本の中国への要求
+
+第一次世界大戦という東アジア地域での欧州勢力の空白期間は日露戦争後の経済の危機状況から脱するためには非常に有利に働くこととなる。ドイツ占領地帯の獲得と中国への21ヶ条要求などはこの時期であるからこそできたことであり、中国における抗日運動の火種となった。又、[[シベリア出兵]]における日本の行動によりその領土拡大の野心が疑われた。第一次世界大戦が終結し欧州経済が平穏を取り戻すとそれまでアメリカと同様に戦争景気を謳歌していた日本の経済は衰退。シベリア出兵による出費、[[関東大震災]]がそれに追い討ちをかけることとなった。
+   
+日本は[[満州事変]]などそれまでの結果として[[中国]]領土を占領し、[[満州国]]を建国していた。これに不満を持つ[[中華民国]]が[[上海租界]]を攻撃したこと（[[第二次上海事変]]）により[[1937年]]に[[日中戦争]]が勃発した。それが世界大戦へと広がるのは、以下のような理由がある。   
+* 日本が、中国との停戦交渉に失敗し、戦争の泥沼にはまっていたこと。   
+* 日中戦争を打開しようと（陸軍が主になって）結んだ[[日独伊三国軍事同盟|三国同盟]]が世界を二分したこと。   
+* 三国同盟を真に受けて海軍が対英米戦争計画を練り上げたこと。   
+* フランス降伏と三国同盟に伴う日本の[[仏印]]進駐などに対抗してアメリカ、イギリス、[[オランダ]]が[[鉄]]や[[石油]]などの輸出を禁止していったこと。（[[ABCD包囲網]]）
+* ドイツのソ連侵攻と、その電撃的な大戦果に幻惑されたこと。   
+自給自足体制確立のため石油などの資源を求めた日本は[[東南アジア]]各国へと活路を見出そうとしたのである。
+
+* [[ノモンハン事件]]
+
+* 東アジアの[[植民地]]
+
+== 大戦の発端 ==   
+[[1939年]]9月のドイツによる[[ポーランド電撃戦|ポーランド侵攻]]をきっかけにフランスとイギリスがドイツに[[宣戦布告]]、ソビエト連邦も[[独ソ不可侵条約]]における密約に基づいてポーランドを東方から侵攻し、ヨーロッパ主要国が戦争状態となった。（ソビエト連邦によるポーランド侵攻についてはフランス・イギリスは宣戦布告には至っていない）。
+
+== 大戦の経過 ==
+=== 欧州・北アフリカ ===
+*[[1939年]]、[[ナチス・ドイツ]]により西方から、[[ソビエト連邦]]より東方から侵略され、ポーランドは降伏（[[ポーランド侵攻]]、政府はパリに亡命）。フランス・イギリスはドイツに宣戦布告。ソビエト連邦、フィンランドと開戦（「冬戦争」、又は「[[第一次ソ・フィン戦争]]」）。この行為により、ソビエト連邦は[[国際連盟]]から除名処分となる。
+*[[1940年]]、ドイツ、[[デンマーク]]・[[ノルウェー]]を占領。この作戦遂行のために大型艦艇の多くを損失。[[西部戦線]]では長い沈黙の後、ベネルクス諸国を含めフランス東部を[[電撃戦]]にて制圧（[[ナチス・ドイツのフランス侵攻]]、オランダ政府はイギリスに亡命）。休戦条約を結んだ。イギリス軍・フランス軍は重装備を放棄するもダンケルク撤退（ダイナモ作戦）によって精鋭兵を維持。イギリスに渡ったフランス軍は[[シャルル・ド・ゴール]]を中心に[[自由フランス]]として抗戦を継続。対フランス戦の末期にイタリアも正式に参戦。イギリス上陸作戦の前哨戦として始まった対英航空戦（[[バトル・オブ・ブリテン]]）が行われる。フィンランド、ソビエト連邦と講和。
+*[[1941年]]、イギリスが[[ジブラルタル]]と[[アレキサンドリア]]を東西の拠点とし地中海を確保して、侵攻を企画していたのに対して（チャーチルは「ヨーロッパの下腹」と言っている）、ドイツは、イタリアの支援のために、バルカン半島（[[バルカン半島の戦い]]）、北アフリカに侵攻（Cf.[[クルセーダー作戦]]）し勢力範囲を広めていった。それまで不可侵条約を結んでいたソ連に対して戦火を開く（[[独ソ戦]]）。この年の末に日米が開戦し、アメリカが連合軍として参戦。米英[[大西洋憲章]]発表。
+*[[1942年]]のドイツの対ソビエト連邦作戦、'''ブラウ'''攻勢中に起こった[[スターリングラード攻防戦]]、北アフリカの[[エル・アラメインの戦い]]における相次ぐ敗北により、ドイツは攻勢の限界を見ることとなる。
+*[[1943年]]、クルスクを巡る戦いにおいてドイツは持てる予備兵力の大半を使い果たし、東部戦線ではこののち攻勢に廻ることはなかった。この年は連合軍による地中海方面への全面攻勢の年であり、[[クルスクの戦い]]の時、連合軍はイタリア領土（シシリー島）への上陸作戦（[[ハスキー作戦]]）を行ったのである。イタリアは連合軍に対して休戦。[[カサブランカ]]・[[カイロ (都市)|カイロ]]・[[テヘラン]]にて連合国首脳による会議が行われる。
+*[[1944年]]、連合国軍は欧州戦線の中核であるフランスに対しての大陸反攻作戦オーバーロード（[[ノルマンディー上陸作戦]]）を行い、西部戦線が再び構築された。同時期に東部戦線においてソ連軍により[[バグラチオン作戦]]が行われ、この戦いにおいて虚を突かれたドイツ[[中央軍集団]]は崩壊し、ソ連軍はドイツ国境付近まで迫ったのである。西部戦線において[[バルジの戦い]]で最後の反攻を試みた後、ドイツ軍は東西から攻勢を受け次第に撤退を余儀なくされる。
+*[[1945年]]、ソ連軍にベルリンを包囲され、追い詰められたヒトラーは[[1945年]][[4月30日]]に自殺、[[5月8日]]にドイツは無条件降伏し、ヨーロッパでの戦争は終結する。[[ヤルタ会談]]・[[ポツダム会談]]が行われる。
+
+=== 東アジア ===
+[[1941年]]末、[[真珠湾攻撃]]、[[マレー沖海戦]]に始まり、緒戦において[[フィリピン]]、[[ジャワ島]]・[[スマトラ島]]・ボルネオ（[[カリマンタン島|現カリマンタン]]）島、[[マレー半島]]において優勢に戦局を進めた。その後の方針について陸海軍にて意見が分かれたが、米海軍による突然の[[東京初空襲]]により、米機動部隊を制圧するためミッドウェー攻略（占領を含む）が決定される。この[[ミッドウェー海戦]]において[[航空母艦|正規空母]]4隻を失ったため、攻勢戦力の大半が失われた。
+
+この後、戦いはマッカーサーが企画した「飛び石作戦」により[[島嶼]]を奪い合うものとなり、特にソロモン群島を巡る戦いにおいて艦艇・飛行機の消耗戦となった。物量と補給、技術の差が勝敗の鍵になったといわれる。
+
+アメリカが超長距離爆撃機（[[B-29 (爆撃機)|B-29]]）を開発している情報を入手し、本土防衛のために必要な地域とその防衛のため、[[絶対国防圏]]を設けたが、その最重要地点であった[[サイパン]]は[[マリアナ沖海戦]]の後、連合軍に占領され、本格的な本土空襲の脅威を受けるようになる。
+
+[[ダグラス・マッカーサー|マッカーサー]]の威信をかけたフィリピン反攻作戦が行われ、それを阻止するために行われた一連の海戦、[[レイテ海戦]]により[[連合艦隊]]は事実上、壊滅する。この戦いにおいて初めて[[特別攻撃隊]]が組織される。フィリピンを失ったことにより、南方からの資源輸送の安全確保は不可能となり日本の戦争継続能力が途切れるのは時間の問題となった。
+
+中国戦線においては、北京、上海を占領し、中華民国政府の首府南京をも陥落させたが、蒋介石は首府を重慶に移し、共産党とも連携して徹底した反日戦を展開した。特に共産党軍はゲリラ戦争に優れ、絶対数の少ない日本軍を翻弄し、日本軍は各地で寸断され、泥沼の消耗戦を余儀なくされた。
+
+日本は傀儡政権を立てて中国人を懐柔しようとしたが、いくつかの占領地政策のまずさから、却って反日感情が激化した。
+
+この段階においてなお日本が戦争を継続し続けたのは国体護持に固執したこともあるが、それは同時に連合国が日本に突きつけた'''無条件降伏'''という条件が大きい。このような無制限な権限を持つ降伏条件はかつてないものであり、もともとナチス・ドイツに対しての報復的なこの条件が日本の降伏を遅らせることとなる。
+
+連合軍は次に沖縄に戦線を進め、この地を占領した。
+
+そのような状況の中で、なおも将来的な国家、民族の存続を模索しつづけた結果調停が遅れ、[[ポツダム宣言]]の提示後も降伏をしなかった。[[ハリー・S・トルーマン|ハリー・トルーマン]]大統領はソ連を牽制する目的も込めて史上初の[[原子爆弾]]の使用を決定。この原子爆弾投下（[[リトルボーイ]]、[[ファットマン]]）と、[[日ソ中立条約]]を結んでいた共産主義国ソ連参戦の衝撃により日本は同年[[8月14日]]ポツダム宣言を受諾、翌[[8月15日]]の[[玉音放送]]をもってポツダム宣言の受諾を表明し、ここに第二次世界大戦は終結した（ソ連はその後[[樺太]]・[[千島]]を占領）。
+
+==大戦中の会談==
+*[[大西洋憲章]]
+*カサブランカ会談
+*カイロ会談
+*テヘラン会談
+*ヤルタ会談
+*[[ポツダム会談]]
+
+== 大戦の結果（ヤルタ体制） ==   
+ファシスト・イタリアが倒れ、ドイツ、日本が降伏し、世界で'''6千万人'''といわれる犠牲者を出した。[[広島市|広島]]、[[長崎市|長崎]]で史上初めて原子爆弾が使われた。第一次大戦の戦後処理の反省に基づいて、敗戦国には賠償要求せず国家を再建するためヨーロッパでは[[マーシャルプラン]]が作られ、[[日本]]ではマッカーサー元帥を最高司令官とする[[GHQ]]による米軍主導の戦後処理が行われた。
+
+その一環として、国際軍事裁判所条例に基づき、ドイツ・日本の戦争犯罪を追及するため[[ニュルンベルク裁判]]、[[極東国際軍事裁判]]（東京裁判）が開かれた。
+
+この裁判では、連合軍の行為については審理対象となっていないため、戦勝国側が日本に対して戦時中行なった[[国際法]]違反の民間人大量虐殺（原子爆弾の被害、[[東京大空襲|東京]]・[[大阪大空襲]]等）についての責任追求は行われていない（[[カチンの森事件]]については議論がなされている）。ソビエト連邦による、ポーランド、フィンランドに対しての侵攻も不問とされている。
+
+全体主義国家と自由主義国家の争いは前者が解体されることによって終末を迎えたが、今度は戦争によってそれまで隠されていた[[共産主義]]と[[資本主義]]との闘争が前面に出てくることになる。ヤルタ体制の中で東欧諸国は否応なく鉄のカーテンの向こう側である共産主義体制に組み込まれることとなり、ドイツという共通の敵を失ったソ連とアメリカは、その後20世紀末まで半世紀近く[[冷戦]]という対立抗争を繰り広げた。
+
+この大戦によって枢軸国として戦った三国は自立して自国防衛が可能な国家ではなくなり列強ではなくなった。主要連合国はアメリカに倣い核兵器の開発・製造を急ぐこととなる。国内の対立を対日という同一目標により抑えていた中国は再び内戦状態（[[国共内戦]]）となった。
+
+== 大戦による領土の変化及び関連の諸問題 ==
+=== ドイツ ===
+==== 領土の喪失 ====
+* 第一次世界大戦後も領有していた東プロイセンや、ナチス政権により回復された[[ダンツィヒ]]や[[ポーランド回廊]]など、[[オーデル・ナイセ線]]以東の広大なドイツ領を喪失した。
+* ナチス政権が[[ミュンヘン会談]]によりチェコスロバキアから獲得していたドイツ人居住地域の[[ズデーテン地方]]はチェコスロバキアに返還された。
+* これらの地域からドイツ人は追放され、大量の避難民が移動する中で多くの死者が発生した。
+* この他、大戦中にドイツが併合した地域（その多くが第一次世界大戦までの旧ドイツ帝国領）は、フランス（[[アルザス地域圏|アルザス]]・[[ロレーヌ地域圏|ロレーヌ]]）・デンマーク（[[シュレスウィヒ]]・[[ホルスタイン]]）・ベルギー・ルクセンブルクの諸国にそれぞれ返還された。
+* 西部の[[ザールラント州|ザールラント]]は自由州として分離され、フランスの管理下に置かれた。その後、1957年に人民投票で西ドイツに復帰した。
+* ナチス政権が併合したオーストリアはドイツの被占領地域から分離され、1955年のオーストリア国家条約でドイツとの合併は永久に禁止された。
+
+==== 東西分割 ====
+* 前記の境界変更を行った上で、アメリカ・イギリス・フランス・ソ連の4ヵ国によりドイツ全土の分割統治が始まり、中央政府は消滅した。
+* ドイツ東部のソ連占領地域内にある旧首都ベルリンについては、全土の分割とは別に改めて上記の4ヵ国により東西分割された（1990年に再統一）。やがて1948年には[[ベルリン封鎖]]が起こり、ソ連と他の3ヵ国の対立が激化した。
+* 1948年にはソ連占領地域に[[ドイツ民主共和国]]（東ドイツ）が、1949年には他の3ヵ国の占領地域に[[ドイツ連邦共和国]]（西ドイツ）が成立して、民族分断が確定し、東西冷戦の最前線となった。
+
+==== 賠償 ====
+* ソ連は戦争により被った膨大な被害に対する賠償として、ドイツ東部における自国占領地帯で工業施設の解体・移送を行なった。このことが東ドイツの発展を阻害し東西ドイツの経済格差を生み出す要因となった。
+
+===オーストリア===
+* ドイツとは分断されて、アメリカ・イギリス・フランス・ソ連の4ヵ国によりオーストリア全土が分割占領された。
+* これとは別に、首都の[[ウィーン]]もドイツのベルリンと同じく上記の4ヵ国により分割占領された。
+* ただし、ドイツとは異なり、ナチス政権による併合（合邦）により消滅していた中央政府が復活し、第二共和制が発足して、文民統治を維持した。
+* その後、冷戦の激化にもかかわらずオーストリア政府は国家統一の維持に成功し、1955年の[[オーストリア国家条約]]により主権を回復した（[[永世中立国]]宣言、ドイツとの合邦を永久に禁止）。
+
+=== イタリア ===
+* 第一次世界大戦で獲得した「未回収のイタリア」のうち、[[トリエステ]]は国連管理下の[[自由市]]となった。
+* その後、1954年にトリエステ自由市の半分以上を占めるイストリア半島を[[ユーゴスラビア]]（現在は[[スロベニア]]と[[クロアチア]]－この時にリエカ（フィウメ）を獲得－）に割譲し、トリエステ市を含む北西部がイタリアに復帰した。
+* [[エーゲ海]]東部のドデカネーズ諸島を[[ギリシア]]に割譲した。
+* 参戦前の1939年に宣言した[[アルバニア]]併合が無効とされ、アルバニアの独立が完全に回復された。
+* 戦争中にイギリス軍に占領されたトリポリ、キレナイカ（共に現在の[[リビア]]）、ソマリランド（現在の[[ソマリア]]）等のアフリカ植民地を放棄し、これらの地域はイギリスの委任統治領になった。
+
+=== ソビエト ===
+* ドイツ・ポーランド・チェコスロバキアからそれぞれ領土を獲得し、西方へ大きく領土を拡大した。
+* 開戦前に併合したエストニア・ラトビア・リトアニアのバルト三国への支配、ルーマニアから獲得したベッサラビア（現在のモルドバ）の領有を復活させた。
+* 日本領の[[南樺太]]（[[サハリン]]南部）・[[千島列島]]・[[色丹島]]・[[歯舞諸島]]を占領し、併合を宣言した。なお、これに対して日本は公的には認めておらず、[[択捉島]]、[[国後島]]、色丹島、歯舞諸島の[[北方領土]]については日本の領有を主張し、南樺太と[[得撫島]]（ウルップ島）以北については帰属未確定としている。（詳細は該当項目を参照）
+* 日本が旧満州に持っていた各種権益のうち、関東州の[[旅順]]・[[大連]]の両港租借権や旧[[東清鉄道]]（[[南満州鉄道]]の一部）の管理権の継承を中華民国に認めさせた。これは中華人民共和国の成立後、1955年まで続いた。
+
+=== ポーランド ===
+* 1939年にソ連に占領された東部地域は回復されず、そのままソ連領（現在はリトアニア、ベラルーシ、ウクライナ）に編入された。
+* その代償として、ポーランド回廊をドイツから回復した上、[[オドラ川]]（オーデル川）及び[[ニセ川]]（ナイセ川）以東の旧ドイツ領やダンツィヒ自由市（現在の[[グダニスク]]）を併合し、ポーランド領土は大きく西方へ移動した。
+* その後、この新たなドイツ＝ポーランド国境（[[オーデル・ナイセ線]]）の承認が、戦後に成立した西ドイツ政府の大きな政治課題となった。
+
+=== チェコスロバキア ===
+* ナチス・ドイツにより解体状態だった国家が再建され、ズデーテン地方も回復した。なお、この際に起こったドイツ人住民の集団追放はその後の西ドイツとの関係に影を落とした。
+* ドイツの保護国だったスロバキアはチェコと一体となった共和国に復帰した。ハンガリーに奪われた南部の領土は回復したが、一部はソビエト領（現在のウクライナ）として併合された。
+
+=== ハンガリー ===
+* 第一次世界大戦後に失ったチェコスロバキア（[[ブラチスラヴァ|ブラチスラバ]]を含む）やユーゴスラビア（現在の[[セルビア]]の[[ボイボディナ自治州]]など）のハンガリー人居住地域を併合したが、敗戦により無効とされ、第一次大戦後の国境線まで後退した。
+
+=== ユーゴスラビア ===
+* 戦争中にハンガリーへ割譲した北部地域を回復した。
+* 第一次世界大戦後にイタリアに併合されていたリエカ（フィウメ）やイストリア半島を占領し、国連管理のトリエステ自由市を経て1954年に正式に併合した。
+
+=== 日本 ===
+* [[日清戦争]]以後に獲得した海外領土を全て失う事となり、[[関東州]]租借地を中国に返還し、事実上の保護国であった満州国の領土も中国に復帰した。
+* [[朝鮮半島]]における主権を放棄し、アメリカ・ソビエト両軍による分割占領状態になった。これが1948年以降の南北分断、そして1950年の[[朝鮮戦争]]につながっていく。
+* [[台湾]]・[[澎湖諸島]]における領有権を放棄し、中国（中華民国）による統治が開始された。
+* [[委任統治]]後に併合を宣言していた[[南洋諸島]]を放棄し、アメリカによる[[信託統治]]に移行した。
+* 南[[樺太]]・[[千島列島]]の領有権を放棄し、ソビエトによる統治が開始された。ただし、日本政府は法的にはこの地域の帰属を未確定と主張している。
+* ただし、日本政府は千島列島南部の[[国後島]]・[[択捉島]]について、[[日露和親条約]]により平和的手段で領有が確定していた固有の領土と主張し、北海道の属島である[[歯舞諸島]]・[[色丹島]]とともに支配を続けるソビエトに対して返還を強く求める事になった（[[北方領土]]問題）。
+* [[沖縄戦]]によりアメリカ軍に占領されていた[[沖縄島]]をはじめとする[[琉球諸島]]（[[大東島]]・[[沖大東島]]を含む）や[[先島諸島]]（[[尖閣諸島]]を含む）は日本の潜在的主権を維持したままアメリカ軍政下に入り、現地民を軍が支配する体制を取った。一時は[[奄美諸島]]もこの支配下に入ったが、1972年までに全ての地域が日本に復帰した。
+* [[小笠原諸島]]・[[火山列島]]・[[南鳥島]]・[[沖ノ鳥島]]もアメリカの施政権下に入った。これらの地域では一部の欧米系住民以外の民間人居住を認めなかったが、1968年に日本に復帰した。
+* [[戦時賠償]]については、[[日本国との平和条約]]以後国家間での賠償が進められた。
+* この他、[[シベリア抑留]]（戦争末期の満州を巡る戦いで捕虜とされた日本兵が長くシベリアに抑留され、労働に従事した）・[[残留孤児]]・[[残留婦人]]・[[戦犯]]（[[A級戦犯]]だけでなく、B級C級戦犯が日本以外の各地で処刑された）、基地（沖縄を始めとする各地に米軍の基地が存在しており、返還が議論されている）等の問題が残っている。
+
+=== 中国（中華民国） ===
+* 日本が中国から租借していた[[関東州]]を全て回収し、崩壊した[[満州国]]に代わり満州全土での主権を回復した。
+* ただし、ソビエトの要請により、旅順・大連両港や旧東清鉄道の租借権が改めて貸与された。
+* フランスから[[広州湾租借地]]の返還を受けたが、イギリス領や同国租借地から成る[[香港]]はイギリス支配に復帰した。
+* [[日清戦争]]で失った[[台湾]]を日本から回復した。ただし、他の大陸内の租借地と異なり、台湾では既に中国大陸と異なる住民意識が醸成されていたため、急速な中国化・非日本化政策を進める新たな支配者との緊張関係が高まり、1947年に[[二・二八事件]]が発生した。更に、1949年には大陸での[[国共内戦]]に敗れた中華民国政府が台湾に逃れた。
+* なお、この時点では、アメリカ軍政下に入った琉球の尖閣諸島に対する領有権の主張は行われていない。
+
+=== 東南アジアの諸地域 ===
+* 日本軍から名目的な独立が与えられていたベトナムでは、日本の降伏直後に[[ホー・チ・ミン]]が[[ベトナム民主共和国]]の独立を宣言し、植民地支配の復活を狙うフランスとの間に[[第一次インドシナ戦争]]が起こった。
+* 旧蘭領東インドでは、日本の軍政に協力していた独立派が日本の降伏直後に[[スカルノ]]を大統領とする[[インドネシア]]共和国の独立を宣言し、オランダとの独立戦争に突入した。
+* [[フィリピン]]では日本の占領下において独立をはたしたが、形式的なものであり、戦前にアメリカが計画していた完全独立のタイムスケジュールが復活し、1946年に独立を果たした。
+* [[タイ王国|タイ]]は日本と協力して参戦していたが、戦後は枢軸国側での参戦は日本の軍事的圧力によるものと主張し、敗戦国としての扱いを免れた。
+
+== 大戦に新たに登場した兵器 ==
+電子兵器（[[レーダー]]、[[近接信管]]）、[[ミサイル]]、[[ジェット機]]、[[核兵器]]が新たに登場した。電子兵器を除く3つは戦争の後期に登場したこともあって戦局に大きな影響を与えることはなかったがレーダーは戦争初期から登場し、その優劣が戦局を大きく左右した。又、暗号解読と弾道計算のために初期の[[コンピュータ]]が生み出された。
+
+==大戦と民衆==
+第一次世界大戦に始まった[[国家総力戦]]により、それまで以上に戦争とかかわることとなった民衆であるが、第二次世界大戦では戦場の拡大による市街地戦闘の増大、航空機の[[戦略爆撃]]による被害者としての側面とともに、侵略者へ[[パルチザン部隊|パルチザン]]・[[レジスタンス]]として[[ゲリラ]]的に蜂起し、戦争当事者ともなっていた側面も見逃すことが出来ない。又、動員期間が長くなることによって婦女子の産業及び軍事への進出が第一次世界大戦時よりも更に進んだことも忘れてはならない。このことが参政権を含む権利獲得に大きな役割を果たした。
+
+==ホロコーストとナチスに関する扱い==
+
+==戦後と植民地解放==
+枢軸国の占領により連合国によって植民地とされていた各地が宗主国から切り離されたことはその後の独立運動にとって大きな意味があった。この戦争における領土問題にならなかったアフリカの独立運動がアジア地域から遅れたことはこの戦争と不可欠ではない。
+

data/lib/training_data/ko-utf8.txt

@@ -0,0 +1,147 @@
+
+'''한국전쟁'''은 [[1950년]] [[6월 25일]] 시작된 [[대한민국]]과 [[조선민주주의인민공화국]]사이의 전쟁이다. 대한민국을 비롯한 세계 대부분에서 전쟁이 북조선의 남침으로 시작되었다는 것이 정설이나, 북조선에서는 남한이 먼저 북침했다고 주장한다. '''6.25''', '''조국해방전쟁''' 혹은 '''조선전쟁'''이라고도 불린다.
+
+== 배경 ==
+
+[[한반도]]는 [[제 2차 세계대전]] 이후 [[38선]]을 경계로 남북으로 갈라져, 북쪽에 [[소비에트연방]]의, 남쪽에 [[미합중국]]의 [[군정기|군정]]이 시작되었다. [[이승만]]과 [[김일성]]이 [[1948년]] 각각 대한민국과 조선민주주의인민공화국을 건설함과 동시에 남북간의 긴장은 더욱 강화되었다.
+
+== 명분 ==
+
+대한민국과 인민공화국은 모두 상대가 먼저 전쟁을 시작했다고 주장한다. 대한민국에 있어 한국전쟁은 적화통일의 야욕을 가진 북한 공산군의 침략을 저지한 자유민주주의 진영의 방어전이며, [[대한민국국군]]의 주적은 어디까지나 북조선의 인민무력이었다. 북조선의 경우는 약간 다른데, 북조선은 대한민국 정부수립 이후에도 철수하지 않고 남아있던 [[주한미군]]을 남한에 대한 미제의 침략으로 간주, 북조선 인민무력의 명분상 주적은 미군이었다. 일부 수정주의라고 불리는 입장에서는 북한의 남침을 인정하나, 이는 미국의 유도에 의한 것이라는 주장도 있다.
+
+== 경과 ==
+
+=== 전쟁의 발발과 유엔군의 참전 ===
+
+무방비 상태에서 공격을 당한 국군은 한 대의 전차도 없이 240여 대의 전차를 앞세우고 공격해 오는 인민군에게 밀려 후퇴하였다. [[6월 27일]] 저녁에 [[서울]] 근교까지 밀어닥친 그들과 육박전을 감행했으나, 워낙 전세가 불리하여 정부를 [[대전]]으로 옮겼다. 한편 한국정부는 전쟁이 일어나자 주미국 대사에게 긴급 훈령을 내려 [[미국 국무성]]에 사태의 긴급성을 알렸고, 미국은 [[유엔 안전보장이사회]]를 열어 한국 문제를 건의했다. ‘북한군의 즉각 철퇴 촉구’를 결의하고 북한측에 통고했으나, 이에 응하지 않아 [[6월 27일]] 다시 안전 보장 이사회를 열었다. 결국 미국을 비롯하여 [[영국]], [[프랑스]], [[콜롬비아]], [[터키]] 등 16개국의 회원국이 유엔군을 조직하여 한국전에 참전하기에 이르렀다. 그 동안 대전까지 들어온 인민군이 진로를 세 방면으로 나누어 [[호남]], [[경북]] 왜관([[낙동강]]), [[영천]], [[포항]] 등지로 육박하자, 대전에서 대구로 내려와 있던 한국정부는 다시 [[부산]]으로 이동하였다. 한편 국군을 [[맥아더]] 유엔군 총사령관의 지휘하에 편입, 대폭 증강하여 낙동강 전선을 마지막 방어선으로 삼고 반격하였다.
+
+한편 북한에서는 6월 25일 새벽 남한에서 38선전역에 걸쳐 무력침공을 감행하였고 최초에 전선 1-2킬로미터가량 북진에 성공했고 공화국 정부는 바로 공격을 중단할 것을 대한민국정부에 요구했으나 교섭이 결렬되었다. 인민군은 조직적인 반격을 개시해 국군을 38선 밑으로 몰아내고 낙동강까지 진격하였다고 주장하나, 북한의 점령 속도와 한국군의 준비 상황을 미루어 볼 때 설득력이 없다.
+
+=== 인천상륙작전 ===
+맥아더 사령관이 지휘하는 유엔군과 국군은 인천 상륙 작전([[9월 15일]])에 성공함으로써 서울을 빼앗긴 지 3개월 만인 [[9월 28일]]에 서울을 되찾았다. 이어 달아나는 인민군을 뒤쫓아 38선을 돌파하여 10월에는 [[평양]]을 거쳐 [[압록강]]에 이르렀고, 11월에는 [[두만강]] 일대까지 진격하였다. 
+
+=== 중국의 참전과 1.4 후퇴 ===
+
+대한민국군에 의한 무력통일을 눈앞에 두었을 때 [[중화인민공화국]]의 [[인민해방군]]이 전쟁에 개입하여 인해 전술로 반격해 왔다. 다시 국군은 50여 만 명의 중공군에 밀려 후퇴하기 시작했다. [[12월 14일]]부터 24일 사이에 동부 전선의 국군 12만과 피난민 10만이 흥남 부두에서 해상으로 철수했고, [[1월 4일]]에는 서울을 다시 내줄 수밖에 없었다. [[1월 7일]]에는 수원이 함락되어 인민무력은 계속 남진했으나, 국군은 이미 병력과 장비를 정비하여 반격 태세를 갖추었다. 인민군은 10여 만의 전사자를 내면서 퇴각하였고, [[3월 2일]]에 아군이 한강을 넘어서 14일에는 서울을 되찾았다. 다시 북진했으나 9·28 수복 후처럼 쉽지 않았다. 적이 이미 전 전선에 참호를 구축했기 때문이었다. 결국 38선 부근에서 일진 일퇴를 거듭하며 전쟁은 오랫동안 계속되었다.
+
+=== 휴전협정 ===
+
+1951년 7월에 정전 회담이 개시된 후 세계 전쟁사상 처음 보는 제한 전쟁( 휴전이 되면 각기 점령 지역에서 국경이 정해지는 조건으로 싸우는 전쟁)이 벌어졌다. 북한이 소련을 통해 휴전을 제의하였고 유엔군측의 승인으로 휴전이 되었다. 
+[[1953년]] [[7월 27일]]에 휴전 협정이 조인됨으로써 3년 1개월 만에 한국전쟁 휴전으로 매듭을 지어졌고, 현재까지 그 효력이 이어지고 있다.
+
+== 피해 ==
+3년 1개월에 걸친 동족 상잔의 6·25 전쟁은 남· 북한의 전 국토를 폐허화했고, 참전한 외국의 병력에까지 극심한 해를 입혔다. 6·25 전쟁은 그 밖에도 약 20만 명의 전쟁 미망인과 10만 명이 넘는 전쟁 고아를 만들었다. 그리고 45%에 이르는 공업 시설이 파괴되어 경제적, 사회적 암흑기를 초래했다.
+
+=== 한국 ===
+미국의 통계에 의하면 60만명이 전쟁중에 사망하였고, 전체 참전국의 사망자를 모두 합하면 200만명에 달한다고 한다. 한국인 사망자는 백만명이 넘으며 그중 85%는 민간인이다. 소련의 통계에 의하면 북한의 11.1%의 인구가 전쟁을 통하여 사망하였는데 이것은 113만명에 이른다. 남북한 모두 합하여 250만명이 사망하였다. 80%의 산업시설과 공공시설과 교통시설이 파괴되었고, 정부 건물의 사분의 삼이 파괴되었다. 가옥의 절반이 파괴되었다.
+
+
+{{조선민주주의인민공화국 표}}
+'''조선 민주주의 인민 공화국 (朝鮮 民主主義 人民 共和國, ) '''은 한반도 북쪽에 위치한 국가이다.
+
+국제 언론계에서는 단순한 영어 명칭 ''''''가 가져올 수 있는 혼동을 피하기 위하여, 조선민주주의인민공화국을 '''' (북조선)으로 속칭하듯이, [[대한민국]]을 '''' (남한) 으로 속칭한다.
+
+북조선은 자신들이 [[조선 (국호)|조선]]을 계승했다는 뜻에서 국가명을 '조선민주주의인민공화국'이라 부르고 있으며 이에 따라 [[남한]]을 남조선이라 구분하여 부른다. [[대한민국]]과는 상호 불인정 관계에 있으며, 대한민국은 북조선을 불법 반국가단체로 간주한다.
+
+== 역사 ==
+* [[일제 강점기]]에 놓여 있었던 [[조선반도]]는 [[1945년]] [[일본]]이 [[이차세계대전]]에서 항복함으로서 자립권을 다시 찾았으나, 정치 사회적으로 혼란상태에 빠졌다.
+* [[1946년]] [[2월 8일]] : [[소련]] 군정의 지시에 따라 건국준비를 위한 [[북조선림시인민위원회]]가 건설되었다.
+* [[1948년]] [[9월 9일]] : [[맑스-레닌주의]]를 이념으로 한 '''조선민주주의인민공화국'''이 [[38선]] 이북에 건국되었다.
+* [[1950년]] [[6월 25일]] : 인민무력과 [[대한민국국군]]과의 전쟁 시작, [[조국해방전쟁]] 혹은 [[6.25]]가 시작되다.
+* [[1977년]] : [[조선인민공화국사회주의헌법]]에서 국가의 공식이념이 [[맑스-레닌주의]]에서 [[주체사상]]으로 바뀌다.
+* [[1991년]] [[9월 17일]] : [[조선민주주의인민공화국|북조선]]과 [[대한민국]]의 [[]] 동시가입.
+
+==수도==
+헌법상 수도는 [[1972년]]까지 [[서울]]로 규정했다. ([[평양]]은 당시까지 림시수도로 취급되었다). 1972년의 개정 헌법은 수도를 평양으로 규정하고있다. 물론, 실질적으로는, 수도 기능은 이전부터 평양이 담당했다.
+
+
+==정치==
+정치체제는 [[주체사상]]에 근거하는 공산주의 체제를 취하지만, 일당독재 체제를 담당하는 조선노동당의 지배 조직으로서의 형해화가 지적 되어 있어 현재는 국방위원장인 [[김정일]]의 개인 독재 체제라고 일컬어진다. 김정일은 [[선군정치]] 를 내걸고 있다. 元首에 관해서는 국방 위원장이 국가 최고의 직책으로서 사실상의 원수직이지만, 형식상은 외국 사절의 신임장 등을 다는 역할을 완수하는 최고 인민 회의 상임위원장이 원수에 상당하는 것으로 된다. 현재의 최고 인민 회의 상임위원장은 [[김영남]]이다.
+
+[[김일성]]이 [[1994년]]에 죽고 나서는, 아들 김정일이 [[조선노동당]] 총서기, 조선인민군최고 사령관, 공화국 국방 위원장이 되어 북조선을 통치하고 있다.
+
+==군사==
+과거 수십년에 걸쳐 국방을 위해서 막대한 자원을 쏟아 넣어, 세계에서 4번째로 큰 120만에 달하는 대군을 보유하고 있다. 김정일에 의해  [[선군정치]]가 시작된 이후로 북조선은 기존의 [[맑스-레닌주의]]와 결별, 노동자가 아니라 군인이 국가의 근간이라는 방향으로 정책이 바귀었다. 선군정치가 시작된 이래 인민무력에 대한 대우는 한결 나아졌다.
+
+==국제관계==
+
+폐쇄적인 정치를 하고 있기 때문에, [[중화인민공화국]]과 [[러시아]]를 제외하고, 타국과의 교류가 지극히 적다. 특히 [[미국]]은 이 나라를 [[악의 축]]()의 하나로 평가해, [[일본]]이나 한국 등과 함께, 이 나라가 장기에 걸치는 미사일 개발 계획과 핵개발을 우려하고 있다. 현재, 주변국인 [[대한민국]]·[[일본]]·[[러시아]]·[[중국]]·[[미국]]과 함께, 핵문제를 중심으로 6자회담를 진행시키고 있지만 현재 교착 상태가 계속되고 있다.
+
+한국인, 일본인 등의 납치, 일본·한국에 존재하는 공작원, 여러 나라에 대한 마약의 밀수, 미 달러 지폐의 대량 위조, 과거에는 [[대한항공]]기 폭파 사건 (1987), [[랑군]]에서 한국의 요인 폭살 (1983), 한국 대통령 살해 미수 (1974), [[레바논]]인 여성 납치사건 등의 문제가 많다.
+
+공작원에 대해서는, 이전에는 [[평양방송]] 의 라디오로 암호 전문을 사용해 지령을 보내고 있었지만, [[2000년]]에 종료했다. 현재는, 모르스 신호나 휴대전화나 [[컴퓨터]]의 메일을 사용해 지령하고 있다는 설도 있다.
+
+==행정구역==
+* [[북한의 행정구역]]
+
+== 읽어보기 ==
+* [[남북기본합의서]]
+
+'''일제강점기'''([[1910년]] [[8월 29일]] ~ [[1945년]] [[8월 15일]])는 한국 근현대사를 시대별로 나누었을 때 주요 시대 중 하나로, [[한반도]]가 [[일본]]의 [[식민지]] 지배하에 놓였던 시기이다. 일반적으로 이 시기를 일본의 한반도 지배 정책에 따라 3개 시대로 세분하는데, 헌병 경찰 통치기([[1910년]] ~ [[1919년]]), 문화 통치기([[1919년]] ~ [[1931년]]), 민족 말살 통치기([[1931년]] ~ [[1945년]])로 각각 지칭한다.
+
+일반적으로 일본의 우파적 사학자들과, [[식민지근대화론]]을 주장하는 일부 한국 사학자들은 일제 강점기 전반기에는 일본이 한반도의 근대화를 도왔다고 주장하는 반면, 한국 사학계에서는 [[조선후기 자본주의맹아론]]에 의거, 이러한 근대화 정책이 개항 이전 및 이후 자생적으로 성장했던 한반도 내의 민족 자본을 말살한 바탕 위에서 일본의 경제 개발이 이루어졌으며, 이는 일본의 영속적인 한반도 지배 의도를 실현시키기 위한 정책이었다는 의견이 지배적이다. 이와 관련하여 하버드 대학에서 이루어진 토론에서는 "한국 병합은 합법적으로 행해졌으며, 이 시대의 시책으로는 선정이라고 말할 수 있다"라는 의견이 다수를 이루었다.
+
+==배경==
+[[1873년]] [[사이고 다카모리]]가 [[조선]] 측에서 일본과의 외교관계 수립을 거부한다는 것을 들어 공식적으로 [[정한론]]을 제기한 이래 [[메이지 덴노]] 시대의 과두 정부는 일본 국내에 [[정한론]]을 지지하는 여론을 조성하였다. [[1876년]] [[강화도조약]] 이래 일본 정부는 조선을 식민지화시키기 위한 장기적인 계획을 수립하였고, [[1894년]] [[청일전쟁]]과 [[1905년]]의 [[러일전쟁]]에서 승리하여 한반도에서의 독점적인 권리를 따냈다. 그 외에도 [[영일동맹]] [[가쓰라-태프트 밀약]] 등으로 국제적인 인정을 받아, [[1905년]]의 [[을사조약]]으로 조선의 외교권을 침탈한 데 이어 [[한일신협약]], [[기유약조]] 등으로 [[대한제국]]의 배타적 권리를 차례차례 박탈하였다. (이 시기의 자세한 역사는 [[대한제국]]이나 [[개화기]] 등을 참조)
+
+[[1909년]] 7월에 한국 병합이 각의 결정되었고, [[1909년]] [[10월 26일]]에 항일 독립운동가 [[안중근]]이 [[이토 히로부미]]를 암살하면서, 일본 내에 정한 강경파의 목소리가 높아졌고 한국 병합의 추진이 가속화되었다. [[1910년]] [[8월 29일]], [[한일합방조약]]([[경술국치]]라고도 한다)이 맺어지면서 [[대한제국]]은 일본의 식민지가 되어, 천황 직속의 [[조선총독부]]에 의한 [[1945년]]까지 36년간의 긴 식민 통치가 시작되었다. [[을사조약]]과 [[한일합방조약]]은 [[대한제국]]을 대표하던 황제의 재가가 이루어지지 않은 조약으로, 이 점에 의거하여 당시 이 조약이 국제법상 무효임을 알 수 있다.
+
+==헌병 경찰 통치기 : [[1910년]]에서 [[1919년]]까지==
+헌병 경찰 통치기라는 명칭은 [[1910년]] [[9월]]에 창설된 헌병 경찰 제도에서 나왔다. 즉 헌병이 일반 경찰 행정까지 담당하면서, 즉결 처분권 등을 갖는 것을 말한다. 이 당시 통치의 강압성을 단적으로 보여주는 것이 [[조선태형령]]으로, [[갑오개혁]] 때 폐지된 태형을 조선인에게만 적용하여 처벌한 것이다. 또한 이 시기에는 조선인의 각종 단체가 해산당하였다. [[1911년]] [[신민회]]를 해산시킨 [[105인사건]]이 대표적이라 할 수 있다.
+
+일본은 [[1912년]]부터 시행된 [[토지조사사업]]을 진행하면서 기한부 신고제로 시행, 이를 잘 알지 못한 농민들의 토지를 침탈하였고, 소유권이 불분명한 마을이나 문중의 토지, 왕실의 토지 등도 [[동양척식주식회사]]에 넘겼다. 침탈된 토지는 일본 이민들에게 싼 값에 팔렸고 이 때에 고래의 [[소작권]] 개념이 무시되는 현상이 나타났다. 이는 한반도에서 이뤄진 최초의 실질적 근대 토지 소유 개념을 도입한 정책이나, [[광무개혁]] 시기에 이뤄진 [[양전사업]]이나 [[지계]]의 발급이 일본측의 방해로 실패했다는 것을 되돌아보건대 그 실질적 의도는 토지의 침탈이었을 가능성이 높다. 이외에도 총독부의 허가에 의해서만 회사를 설립할 수 있다는 [[회사령]]이나, [[산림령]]과 [[임야조사령]], [[어업령]], [[광업령]] 등으로 조선의 경제적 지배권은 대부분 일본에 넘어갔다. 동양 척식 주식회사의 수익이 한반도에 진출한 일본 재벌이나 조선인 지주층의 회사에 투자되면서 한반도의 경제적 개발을 촉진시켰다고 볼 수는 있으나, 민족 자본의 성장은 철저히 금지되었다.
+
+[[제 1차 세계대전]]이 끝난 와중에 미국 대통령 [[우드로우 윌슨]]이 [[민족자결주의]]를 주창함에 따라 [[1919년]] [[3월 1일]] [[삼일운동]]이 일어나면서 전국적으로 평화적인 만세 시위가 일어났다. 일본은 이를 적극적으로 탄압하여 결과적으로는 실패하였으나, 산발적인 독립 운동이 하나로 일치 단결하는 계기가 되었으며, [[조선총독부]]의 통치 정책 방향 또한 급선회하게 되었다.
+
+==문화 통치기 : [[1919년]]에서 [[1931년]]까지==
+3·1 운동에 의해 일본 정부나 총독부측에서는 기존의 통치방식을 심각하게 고려하지 않을 수 없었고, [[사이토 마코토]] 총독의 파견을 기점으로 기존의 강압적 통치에서 회유적 통치로 그 방향을 선회하게 된다. 그 결과 헌병 경찰 제도가 폐지되고 보통 경찰제가 도입되었지만, 실질적으로는 이름만 바꾼 것에 불과하였다. 이 시기에는 단체 활동 및 언론 활동이 허가되었고 아주 기초적인 초등 교육이 확대되었다. 이에 따라 한반도에서는 민족주의 독립운동 계열의 실력 양성 운동이 힘을 얻게 되고, 친일 인사들도 많이 생겨나게 된다. 이는 결국 한반도의 민족 지도자들을 분열시키는 결과를 낳았다.
+
+한편으로 이 당시에는 [[산미증식계획]]이 수립되어 한반도의 미곡 생산량을 증대시키는 시도가 이루어졌으나, 오히려 일본으로 유출되는 양이 더 높아져 한반도의 식량 부족이 심각해졌다.
+
+==민족 말살 통치기 : [[1931년]]에서 [[1945년]]까지==
+[[만주사변]]이 발발하면서 한반도는 일본의 대륙진출기지로서의 기능을 발휘하기 시작하며, 이에 따라 일본의 경제적 지배 정책도 병참 기지화 정책으로 선회한다. 한편으로는 조선인들을 완벽한 일본인으로 만들기 위한 민족 말살 통치가 진행되어, [[내선일체]]와 [[일선동조론]]에 의거한 황국 신민화 정책이 실시된다. 이에 따라 일본은 [[황국신민서사]]의 암기와 [[신사]] 참배 및 "국어"의 사용을 강요하였다. 학교의 한글 교육은 중단되었고, [[창씨개명]]이 강압적으로 행해졌다.
+
+그러나 [[1945년]] [[8월 15일]] [[태평양전쟁]]에서의 일본의 패망과 함께 한반도가 해방되면서 일제 강점기는 종결되었다.
+
+
+{{조선민주주의인민공화국 표}}
+'''조선 민주주의 인민 공화국 (朝鮮 民主主義 人民 共和國,  '''은 한반도 북쪽에 위치한 국가이다.
+
+국제 언론계에서는 단순한 영어 명칭 ''''''가 가져올 수 있는 혼동을 피하기 위하여, 조선민주주의인민공화국을 '''' (북조선)으로 속칭하듯이, [[대한민국]]을 '''' (남한) 으로 속칭한다.
+
+북조선은 자신들이 [[조선 (국호)|조선]]을 계승했다는 뜻에서 국가명을 '조선민주주의인민공화국'이라 부르고 있으며 이에 따라 [[남한]]을 남조선이라 구분하여 부른다. [[대한민국]]과는 상호 불인정 관계에 있으며, 대한민국은 북조선을 불법 반국가단체로 간주한다.
+
+== 역사 ==
+* [[일제 강점기]]에 놓여 있었던 [[조선반도]]는 [[1945년]] [[일본]]이 [[이차세계대전]]에서 항복함으로서 자립권을 다시 찾았으나, 정치 사회적으로 혼란상태에 빠졌다.
+* [[1946년]] [[2월 8일]] : [[소련]] 군정의 지시에 따라 건국준비를 위한 [[북조선림시인민위원회]]가 건설되었다.
+* [[1948년]] [[9월 9일]] : [[맑스-레닌주의]]를 이념으로 한 '''조선민주주의인민공화국'''이 [[38선]] 이북에 건국되었다.
+* [[1950년]] [[6월 25일]] : 인민무력과 [[대한민국국군]]과의 전쟁 시작, [[조국해방전쟁]] 혹은 [[6.25]]가 시작되다.
+* [[1977년]] : [[조선인민공화국사회주의헌법]]에서 국가의 공식이념이 [[맑스-레닌주의]]에서 [[주체사상]]으로 바뀌다.
+* [[1991년]] [[9월 17일]] : [[조선민주주의인민공화국|북조선]]과 [[대한민국]]의 [[]] 동시가입.
+
+==수도==
+헌법상 수도는 [[1972년]]까지 [[서울]]로 규정했다. ([[평양]]은 당시까지 림시수도로 취급되었다). 1972년의 개정 헌법은 수도를 평양으로 규정하고있다. 물론, 실질적으로는, 수도 기능은 이전부터 평양이 담당했다.
+
+
+==정치==
+정치체제는 [[주체사상]]에 근거하는 공산주의 체제를 취하지만, 일당독재 체제를 담당하는 조선노동당의 지배 조직으로서의 형해화가 지적 되어 있어 현재는 국방위원장인 [[김정일]]의 개인 독재 체제라고 일컬어진다. 김정일은 [[선군정치]] 를 내걸고 있다. 元首에 관해서는 국방 위원장이 국가 최고의 직책으로서 사실상의 원수직이지만, 형식상은 외국 사절의 신임장 등을 다는 역할을 완수하는 최고 인민 회의 상임위원장이 원수에 상당하는 것으로 된다. 현재의 최고 인민 회의 상임위원장은 [[김영남]]이다.
+
+[[김일성]]이 [[1994년]]에 죽고 나서는, 아들 김정일이 [[조선노동당]] 총서기, 조선인민군최고 사령관, 공화국 국방 위원장이 되어 북조선을 통치하고 있다.
+
+==군사==
+과거 수십년에 걸쳐 국방을 위해서 막대한 자원을 쏟아 넣어, 세계에서 4번째로 큰 120만에 달하는 대군을 보유하고 있다. 김정일에 의해  [[선군정치]]가 시작된 이후로 북조선은 기존의 [[맑스-레닌주의]]와 결별, 노동자가 아니라 군인이 국가의 근간이라는 방향으로 정책이 바귀었다. 선군정치가 시작된 이래 인민무력에 대한 대우는 한결 나아졌다.
+
+==국제관계==
+
+폐쇄적인 정치를 하고 있기 때문에, [[중화인민공화국]]과 [[러시아]]를 제외하고, 타국과의 교류가 지극히 적다. 특히 [[미국]]은 이 나라를 [[악의 축]]()의 하나로 평가해, [[일본]]이나 한국 등과 함께, 이 나라가 장기에 걸치는 미사일 개발 계획과 핵개발을 우려하고 있다. 현재, 주변국인 [[대한민국]]·[[일본]]·[[러시아]]·[[중국]]·[[미국]]과 함께, 핵문제를 중심으로 6자회담를 진행시키고 있지만 현재 교착 상태가 계속되고 있다.
+
+한국인, 일본인 등의 납치, 일본·한국에 존재하는 공작원, 여러 나라에 대한 마약의 밀수, 미 달러 지폐의 대량 위조, 과거에는 [[대한항공]]기 폭파 사건 (1987), [[랑군]]에서 한국의 요인 폭살 (1983), 한국 대통령 살해 미수 (1974), [[레바논]]인 여성 납치사건 등의 문제가 많다.
+
+공작원에 대해서는, 이전에는 [[평양방송]] 의 라디오로 암호 전문을 사용해 지령을 보내고 있었지만, [[2000년]]에 종료했다. 현재는, 모르스 신호나 휴대전화나 [[컴퓨터]]의 메일을 사용해 지령하고 있다는 설도 있다.
+
+==행정구역==
+* [[북한의 행정구역]]
+
+== 읽어보기 ==
+* [[남북기본합의서]]
+

data/lib/training_data/nl-utf8.txt

@@ -0,0 +1,215 @@
+De Tweede Wereldoorlog was de samensmelting van een aantal aanvankelijk afzonderlijke militaire conflicten die van 1939 tot 1945 op wereldschaal werden uitgevochten tussen twee allianties: de asmogendheden en de geallieerden. In Europa vielen de Duitse troepen op 1 september 1939 Polen binnen. Dit leidde op 3 september 1939 tot een oorlogsverklaring aan Duitsland door het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Uitbreiding van het conflict vond plaats op 22 juni 1941 met de Duitse aanval op de Sovjet-Unie. Desondanks kon de oorlog nog steeds als een Europese oorlog apart van van de Japanse expansie in Oost-Azië worden gezien. Dit veranderde uiteindelijk toen op 7 december 1941 Japan de United States Pacific Fleet bij Pearl Harbor bombardeerde en Hitler vier dagen later eveneens de Verenigde Staten de oorlog verklaarde.
+De oorlog kenmerkte zich door een tot op dat moment ongekende bruutheid. In vorige oorlogen was over het algemeen een principieel onderscheid gemaakt tussen burgers en militairen, waarbij de burgers zoveel mogelijk ontzien werden, of in ieder geval geen primair doel vormden. Dit principe werd in de Tweede Wereldoorlog op grote schaal verlaten; alle partijen beschouwden elkaars burgers als valide doelen, met het argument dat ook de burgers bijdroegen aan het oorlogvoerend vermogen van de vijand. De oorlog is daarmee het meest sprekende voorbeeld van een totale oorlog. Daarnaast waren zowel nazi-Duitsland als de Sovjet-Unie dictatoriale regimes, die ook delen van hun eigen bevolking wreed onderdrukten. Ook de oorlog tussen militairen was uitgesproken hard, vooral aan het oostfront, en de internationale "spelregels" voor de oorlogvoering (vastgelegd in de Conventie van Genève) werden systematisch en op grote schaal overtreden, met name met betrekking tot de behandeling van krijgsgevangenen.
+Tijdens de Tweede Wereldoorlog vielen tussen de 50 en 70 miljoen doden. Ongeveer twee derde van alle slachtoffers waren burger waarvan naar schatting meer dan elf miljoen minderheden stelselmatig werden vervolgd en vermoord. Het was de eerste en tot op heden (2010) enige oorlog waarin kernwapens werden ingezet.
+België en Nederland werden op 10 mei 1940 door Duitsland aangevallen. De daaropvolgende bezetting duurde in België tot 17 september 1944 en in (het noorden van) Nederland tot 6 mei 1945. Japan viel Nederlandsch-Indië binnen op 10 januari 1942 en capituleerde op 15 augustus 1945. Nederland zou nooit meer de volledige controle over het eilandenrijk verkrijgen, dat in 1949 onafhankelijk werd.
+Inhoud [verbergen]
+1 Oorzaken van de oorlog in Europa
+2 De oorlog in Europa
+2.1 De Inval in Polen
+2.2 De Russische expansie
+2.3 Noorwegen en Denemarken
+2.4 De Westelijke Veldtocht 1940
+2.5 De Slag om Engeland
+2.6 De Slag om de Atlantische Oceaan
+2.7 Afrika en de Middellandse Zee
+2.8 De Balkan
+2.9 Het oostfront
+2.10 Het Westelijk front van 1943 tot het einde
+2.11 Economische vergelijking
+3 De oorlog in Azië
+3.1 Japan in de eerste helft van de 20e eeuw
+3.2 De tweede Chinees-Japanse oorlog
+3.3 De weg naar Pearl Harbor
+3.4 Het Japanse offensief
+3.5 De omkeer
+3.6 Het einde
+4 Algemeen
+4.1 Vervolging en vernietiging
+4.2 De Burgerbevolking en de bombardementen
+4.3 Historische betekenis en balans
+5 Literatuur
+6 Zie ook
+6.1 Lijsten
+6.2 Artikelen
+6.3 Media
+7 Externe links
+8 Bronnen, noten en/of referenties
+Oorzaken van de oorlog in Europa
+
+De strijd om de Europese Hegemonie 1866 - 1918
+
+
+Door het Duitse Rijk afgestane gebieden na de Eerste Wereldoorlog.
+Na de totstandkoming van het Duitse Keizerrijk in 1871 nam de Pruisisch-Duitse macht snel toe, ondersteund door reeds aan de gang zijnde bevolkingsgroei en industriële ontwikkeling. Het nog niet geheel verenigde Duitsland had de Tweede Duits-Deense Oorlog (1864) en de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog (1866) gewonnen, en de snelle nederlaag van Frankrijk in de Frans-Duitse Oorlog, waarbij Duitsland de Elzas en Lotharingen veroverde, maakte duidelijk dat de machtsverhoudingen in Europa grondig gewijzigd waren. Bovendien was er een ernstig territoriaal geschil ontstaan met Frankrijk. Door een onhandige Duitse buitenlandse politiek onder Wilhelm II ontstonden ook spanningen tussen het Duitse Keizerrijk en Groot-Brittannië en Rusland. In het eerste geval omdat Duitsland zich steeds meer ontwikkelde tot een maritieme rivaal, in het tweede geval door Duitse steun aan Oostenrijk-Hongarije in de Balkan. Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) toonde Duitsland aan dat het sterker was dan Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en hun koloniale hulptroepen bij elkaar, omdat in de eerste drie jaar de westelijke mogendheden maar nauwelijks stand konden houden op hun eigen terrein en Duitsland het Russische Keizerrijk versloeg in bondgenootschap met de Oostenrijkers. Maar de Duitsers hadden desondanks toch niet genoeg aanvalskracht om aan het Westelijke Front een beslissende doorbraak te forceren. Naarmate de oorlog zich voortsleepte slonken langzaam de Duitse reserves en hulpbronnen en in de herfst van 1918 werd Duitsland alsnog gedwongen een wapenstilstand te tekenen met de Fransen, de Britten en de te hulp geschoten Amerikanen. Het Duitse keizerlijke regime kwam ten val (evenals het Oostenrijkse) en uit de Vrede van Versailles (1919) kwam geen stabiele situatie voort. Er werden enorme herstelbetalingen afgedwongen en enkele territoriale concessies: Elzas en Lotharingen (welke bevolkt werden door etnische Duitsers) moesten terug naar Frankrijk; diverse andere gebieden in het oosten werden aan het sinds 1793 weer onafhankelijke Polen afgestaan. Oost-Pruisen raakte hierdoor geïsoleerd van de rest van Duitsland door de 'corridor van Danzig', waar de eerste schoten van de Tweede Wereldoorlog gelost zouden worden. De kern van het probleem was niet verholpen: de potentiële Duitse hegemonie in Europa. De Franse maarschalk Foch omschreef het Verdrag van Versailles dan ook als 'geen vrede, maar een wapenstilstand van 20 jaar'.
+Duitse instabiliteit 1918 - 1929
+Het politiek instabiele Duitsland van na de wapenstilstand (1918) was ten prooi gevallen aan chaos en armoede, waarbij links en rechts streden om de macht en deze strijd zou uiteindelijk worden beslecht in het voordeel van het extreem rechtse en totalitaire nationaalsocialisme. De essentie van deze fascistische stroming was dat de sterkere het recht heeft de zwakkere te overheersen. Dit verklaart zowel het radicaal nationalistische, antisemitische, militaristische, antidemocratische en anticommunistische karakter van deze beweging als de ideologisch geïnspireerde vernietigingsoorlog die hieruit voortvloeide.
+
+
+Adolf Hitler 1923
+
+
+Rijkspartijdag 1935
+Het Verdrag van Versailles (1919) verplichtte Duitsland tot territoriale concessies, financiële offers en een drastische beperking van haar militaire macht. Bovendien werden geallieerde troepen in het Rijnland gelegerd. De vernedering was een bron voor Duits ressentiment en zou de uiterst rechtse nationalistische partijen in de kaart spelen. Ook de opdeling van Duits grondgebied zonder rekening te houden met de bevolkingssamenstelling zou aanleiding geven voor internationale spanningen. In het verarmde en hongerige Rusland van 1917 braken revoluties uit. De hierop volgende Communistische machtsovername leidde in heel Europa tot ernstige onlusten. Europa zou na 1917 veelvuldig in de greep komen van de angst voor het “Communistisch gevaar” en deze angst zou de opkomst van het Fascisme in Italië en het nationaalsocialisme in Duitsland een enorme impuls geven. In november 1918 vond in Duitsland een door de Russische Revolutie geïnspireerde linkse Novemberrevolutie plaats, die de kop werd ingedrukt door uit gedemobiliseerde soldaten samengestelde vrijkorpsen. De extreem rechtse vrijkorpsen werden deels gedreven door de theorie dat communisten, socialisten,republikeinen en Joden het land zouden hebben verraden en dat Duitsland daarom de oorlog had verloren (de zogenaamde dolkstootlegende).
+De naoorlogse economische crisis verergerde nadat Duitsland in 1923 de opgelegde herstelverplichtingen niet langer nakwam en Franse en Belgische troepen het Ruhrgebied bezetten. Hierna braken stakingen uit die door de Duitse staat werden aangemoedigd. Om de stakingskas te vullen draaide de geldpers en dit veroorzaakte hyperinflatie. De economische chaos ontketende in het hele land onlusten en de Weimarrepubliek verloor de steun van de door de geldontwaarding verarmde burgerij. De Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij onder leiding van Adolf Hitler zou deze onlusten aangrijpen om in 1923 in Beieren een greep naar de macht te doen. Deze Bierkellerputsch mislukte en Hitler werd tot 5 jaar gevangenisstraf veroordeeld waarvan hij uiteindelijk 1 jaar moest uitzitten. Tijdens deze detentie dicteerde hij zijn beruchte boek Mein Kampf dat later een centrale plaats in de nazi-propaganda zou innemen. Ondanks de aanvankelijke tegenslagen zou het nationaalsocialisme in de Duitse poel van armoede, angst, chaos en onvrede van de jaren twintig en dertig een vruchtbare voedingsbodem vinden. Adolf Hitler bleek namelijk te beschikken over een opmerkelijk redenaarstalent en politiek instinct. Deze twee eigenschappen, opgeteld bij zijn dominerende drang naar macht en gebrek aan moreel besef stelden hem in staat de situatie uit te buiten en zouden hem en zijn partij de overheersing en de ondergang brengen. De depressie die ontstond na 1929 deed het ledental van de NSDAP groeien tot bijna 14.000.000 in juli 1932. In januari 1933 trad Hitler als Rijkskanselier aan met een regering waarin de Nationaal-Socialisten de minderheid vormden. Nu was hij zeer snel in staat alle macht naar zich toe te trekken en vanaf dat moment werd de Duitse politiek enkel en alleen door hem bepaald.
+Het Derde Rijk startte vrijwel direct met herbewapening. De omvang van de Reichswehr was door de bepalingen van Versailles beperkt tot 100.000 man. Het had geen tanks, geen luchtmacht en nauwelijks schepen. Zes jaar later, bij het uitbreken van de vijandelijkheden, beschikte de Wehrmacht, de Luftwaffe en de Kriegsmarine over 3,5 miljoen soldaten, 9.000 kanonnen, 2.500 tanks, 2.300 vliegtuigen, 57 onderzeeërs en 45 oppervlakteschepen.
+Duitse Buitenlandse politiek 1933 - 1939
+De buitenlandse politiek van de Nationaal-Socialisten leidde tot een verhoogde kans op oorlog omdat Hitler streefde naar gebiedsuitbreiding in Oost-Europa ten koste van de Slavische volkeren. Hiertoe moest Polen worden vernietigd en Rusland gebroken. De spanningen met het Westen die hierdoor werden veroorzaakt waren slechts een afgeleide. Kenmerkend voor de periode 1933 – 1939 waren de Duitse successen zonder dat er oorlog uitbrak. De Westerse democratische landen zouden te lang pogen Hitler in te tomen met diplomatieke middelen waarbij de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog hen zeker parten hebben gespeeld; degenen die in de jaren dertig leidinggevende posities bekleedden, hadden immers vaak zelf nog in de loopgraven gezeten. De toegeeflijkheid kwam echter ook voort uit een schuldgevoel aan de kant van Groot-Brittannië, Duitsland was na de oorlog zo onrechtvaardig behandeld dat vele eisen van Hitler als legitiem werden gezien. Zo was de wens van Hitler om alle Duitsers in één rijk te verenigen volstrekt in lijn met het Verdrag van Versailles, dit verdrag was echter in het nadeel van Duitsland beslecht op een aantal gebieden. Zo kwam in 1935 het Saarland "Heim ins Reich" en werd in 1936 het Rijnland weer door Duitse troepen bezet na jaren van Franse bezetting. In 1936 ontstond tevens de as Rome-Berlijn, deze alliantie zou met het staalpact van 1939 worden verstevigd. Vervolgens volgde de annexatie van Oostenrijk op 13 maart 1938 en die van Tsjecho-Slowakije op 15 maart 1939. Deze bezetting van Tsjecho-Slowakije markeert het eindpunt van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk om met vreedzame middelen de veroveringszucht van nazi-Duitsland te beteugelen, mede omdat duidelijk werd dat Hitler meer wilde dan alleen een verenigd Duits rijk.
+De oorlog in Europa
+
+De Inval in Polen
+ Zie ook Polen tijdens de Tweede Wereldoorlog
+
+
+Europa in 1939 na de Inval in Polen.
+Nazi-Duitsland viel op 1 september 1939 Polen aan (Operatie Fall Weiss). Deze aanval, ook wel Poolse campagne genoemd, zou vier weken duren. Het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk verklaarden op 3 september 1939 Duitsland de oorlog. Het is waarschijnlijk dat Hitler deze oorlogsverklaring van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk niet had voorzien, en dus eigenlijk niet uit was op een algehele Europese oorlog. Afgezien van deze oorlogsverklaring en het vruchteloze Franse Saaroffensief van 7 september 1939 ondernamen de geallieerden overigens weinig. Conform het in augustus 1939 gesloten Molotov-Ribbentroppact viel de Sovjet-Unie op 17 september 1939 Oost-Polen binnen. Het Poolse leger werd nu vermorzeld tussen de Duitse en Russische strijdkrachten. De laatste Poolse eenheden capituleerden op 6 oktober 1939 waarna een deel van het Poolse leger en de regering eerst naar Frankrijk uitweken en vervolgens naar het Verenigd Koninkrijk.
+De Russische expansie
+De winteroorlog begon toen de Sovjet-Unie op 30 november 1939 Finland aanviel in de verwachting de Karelische landengte binnen een maand te veroveren. Het Russische leger ontmoette onverwacht felle Finse tegenstand en leed onvoorstelbare verliezen. Zo verloren de Russen meer dan 200.000 soldaten en meer dan 2000 tanks. De Finnen verloren ongeveer 25.000 man. Door het enorme overwicht van de Sovjet-Unie liep het op 13 maart 1940 echter toch uit op een staakt-het-vuren op Russische voorwaarden. Finland verloor 10 procent van haar grondgebied en 20 procent van haar industriële capaciteit. Het verloop van de winteroorlog tastte de status van het Rode Leger echter ernstig aan en droeg in hoge mate bij aan de Duitse onderschatting van Ruslands militair vermogen.
+
+
+Finse skitroepen tijdens de Winteroorlog
+De Sovjet-Unie bezette in de daaropvolgende maanden ook nog Estland, Letland, Litouwen, Bessarabië en het Roemeense Noord-Boekovina, die nauwelijks militaire tegenstand boden.
+Noorwegen en Denemarken
+
+
+HMS Warspite, Noorwegen 1940
+Noorwegen was voor de Duitse oorlogvoering belangrijk vanwege de aanvoerroutes van Zweeds ijzererts en als uitvalsbasis voor de Kriegsmarine. Zowel de Britten als de Duitsers maakten daarom in een vroeg stadium plannen voor een inval. De Duitse vloot stoomde op naar Noorwegen op 3 april 1940 en in Noorse wateren werden, op 8 april door een Britse torpedobootjager, mijnen gelegd. Vervolgens landden de Duitsers op 9 april in Oslo, Bergen, Trondheim en Narvik, en vielen zij Denemarken binnen (Operatie Weserübung). Denemarken capituleerde vrijwel onmiddellijk na slechts enkele schermutselingen. Hoewel op 15 april nog een geallieerde tegenaanval plaatsvond bij Narvik, Namsos en Åndalsnes waren de kaarten geschud na de vernietigende nederlagen in mei, elders op het Europese vasteland. Noorwegen capituleerde op 9 juni 1940 en de geallieerden moesten evacueren en Scandinavië achter zich laten.
+De Westelijke Veldtocht 1940
+ Zie ook Slag om Frankrijk
+
+
+Rotterdam na het |bombardement
+Aan het Westelijk front was tot mei 1940 nauwelijks gevochten. Een situatie door journalisten omschreven als de Schemeroorlog. Op 10 mei 1940 vielen de Duitsers echter Nederland, België en Luxemburg aan (Operatie Fall Gelb). Het Nederlandse leger, niet uitgerust voor een moderne oorlog, werd volkomen onder de voet gelopen. Desondanks verliep de campagne voor de Duitsers te traag en hun Heinkels bombardeerden op 14 mei Rotterdam om daarmee de Nederlanders sneller tot overgave te dwingen. Generaal Winkelman, de bevelhebber van de Nederlandse Strijdkrachten werd zowel geconfronteerd met een strategisch uitzichtloze situatie als met het Duitse dreigement tot vernietiging van alle grote Nederlandse steden. Woensdagochtend 15 mei 1940 tekende hij dan ook de capitulatie. In de provincie Zeeland werd de strijd door voornamelijk Franse troepen nog vijf dagen voortgezet.
+
+
+Britse uitgeschakelde Cruiser Mk IV tank 30 Mei 1940
+De Belgische legermacht probeerde zo lang mogelijk stand te houden tegen de Duitse overmacht, maar kon alleen nog de aftocht van het Britse Expeditieleger via Duinkerken dekken. Op 28 mei moest het leger noodgedwongen capituleren. Het Belgisch leger had 18 dagen volgehouden tegen een zeer grote Duitse overmacht. Deze periode kwam later bekend te staan als de Achttiendaagse Veldtocht. De geallieerde legers hadden ondertussen gereageerd op de Duitse troepenbeweging door verplaatsing naar het noorden. Men meende dat het zwaartepunt van de Duitse aanval daar zou liggen, omdat het zuiden immers gedekt werd door de Maginotlinie en de ondoordringbaar geachte Ardennen. De Duitsers braken echter volkomen onverwacht door de verdedigingslinies bij Sedan, met de al in Polen beproefde Blitzkriegtactiek van een combinatie van oprukkende pantserdivisies en precisiebombardementen van de Luftwaffe. Zij rukten vervolgens zo snel op dat het Britse expeditieleger geïsoleerd werd. Op 20 mei bereikten verkenningseenheden van de tweede Duitse pantserdivisie de Kanaalkust bij de monding van de Somme. De Britten restte niets anders dan een vluchtpoging over het Nauw van Calais. Op 2 juni waren 330.000 soldaten erin geslaagd bij Duinkerke in te schepen en de oversteek te maken. Hun volledige uitrusting en ruim 68.000 dode, gewonde en gevangen kameraden lieten zij achter.
+
+
+Lockheed Hudson juni 1940
+Het Britse expeditieleger was verjaagd en België had gecapituleerd (28 mei). De Fransen hielden het hierna niet meer lang vol. Op 5 juni bogen de Duitsers af naar het zuiden (Operatie Fall Rot) en op 17 juni bereikten zij de Zwitserse grens ondanks felle Franse tegenstand. De troepen in de imposante Maginot-linie waren daarmee omsingeld, zodat het lot van Frankrijk bezegeld was. Het fascistische Italië, overtuigd dat de strijd was gestreden, verklaarde op 10 juni Frankrijk en Groot-Brittannië alsnog de oorlog en het viel Frankrijk in het zuidoosten aan met een overmacht van ca. 550.000 man om enkele grensgebieden te veroveren. Zij boekten echter nauwelijks terreinwinst wegens fel verzet van de Franse verdediging. De laatste Britse troepen trokken zich terug (Operatie Dynamo), waarna de Duitsers op 14 juni de open stad Parijs innamen. Op 18 juni hield generaal Charles de Gaulle, die naar Engeland had moeten vluchten, een later als historisch beschouwde radiorede waarin hij het Franse volk voorhield dat het een slag had verloren, maar niet de oorlog. Op dat moment was echter het enige gevolg dat hij door de Franse regering als muiter werd bestempeld en bij verstek ter dood veroordeeld. Op 22 juni 1940 ondertekende Frankrijk een wapenstilstand waarbij bepaald werd dat zestig procent van het Franse grondgebied bezet zou worden en in het overige zuidoostelijke deel de marionettenstaat Vichy-Frankrijk werd gevestigd, met de conservatief-nationalistische maarschalk Philippe Pétain als staatshoofd. De Duitse minister van volksvoorlichting Goebbels buitte de gelegenheid uit met een geweldige propagandastunt door voor de ondertekening dezelfde treinwagon te laten gebruiken als die waarin in 1918 de Duitse capitulatie getekend was.
+De Slag om Engeland
+ Zie Slag om Engeland voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
+
+
+Londen, Verenigd Koninkrijk na een bombardement
+De Britten vochten door ondanks de verpletterende nederlaag op het Europese vasteland. Hitler wilde zijn aandacht zo snel mogelijk op het Oosten richten maar Duitse vredesvoorstellen aan de Britten werden door dezen afgeslagen, vooral door toedoen van de nieuwe premier Winston Churchill. Op 16 juli 1940 gaf de Duitse opperbevelhebber (Hitler) daarom opdracht voorbereidingen te treffen voor de invasie en verovering van Groot-Brittannië (operatie Seelöwe). Maar door het grote overwicht van de Royal Navy over de relatief bescheiden Duitse marine zou een aanval slechts kans van slagen hebben als de Duitse strijdkrachten het luchtruim volledig zouden beheersen waarmee men dan de Britse schepen op afstand kon houden. De aanvallen van de Luftwaffe waren dan ook gedurende bijna twee maanden grotendeels gericht op de uitschakeling van de Royal Air Force. Toen op 24 augustus 1940 voor het eerst, al was het per ongeluk, Duitse bommen op Oost-Londen vielen leidde dat tot een Britse vergeldingsaanval op Berlijn. De woedende Hitler eiste onmiddellijk een afstraffing van 'deze brutaliteit' door een massaal bombardement van Londen. Het idee dat het met de Engelse luchtverdediging grotendeels was gedaan droeg ook bij tot deze fundamentele wijziging van de Duitse strategie. Vanaf 7 september 1940 werd getracht het Britse oorlogsmoreel te breken door stelselmatige terreurbombardementen van de burgerbevolking maar dit bleek een fatale vergissing. Het moreel werd niet gebroken, de Royal Air Force kreeg nu de gedroomde kans de onmisbare vliegvelden te herstellen en bracht tenslotte de Duitsers steeds zwaardere verliezen toe. Operatie Seelöwe werd uitgesteld en uiteindelijk afgeblazen. De Luftwaffe was meer dan 1500 vliegtuigen kwijt geraakt, en aan het oostfront zou de Duitse oorlogscapaciteit nooit volledig kunnen worden ingezet door de voortdurende dreiging in het westen.
+De Slag om de Atlantische Oceaan
+
+
+aangevallen U-boot 1943
+De Kriegsmarine trachtte vooral met onderzeeërs de scheepvaart op de Atlantische Oceaan onmogelijk te maken en op die manier de Britse aanvoerlijnen vanuit de Verenigde Staten af te snijden. Hoewel de onderzeeërs in de eerste jaren een ernstige bedreiging vormden voor de Geallieerde scheepvaart in het algemeen, en de aanvoer naar Groot-Brittannië in het bijzonder, werd deze uitputtingsslag door de samenloop van een aantal factoren vanaf 1943 beslecht in het voordeel van de geallieerden: er kwamen meer technische mogelijkheden om onderzeeërs op te sporen en te vernietigen, de Enigmacodes werden gekraakt, en bovenal werd het productief vermogen van de Verenigde Staten groter dan de vernietigingskracht van de Duitsers.
+ Zie ook Slag om de Atlantische Oceaan
+ Zie ook Enigma en de U-bootoorlog
+Afrika en de Middellandse Zee
+ Zie Campagne in Noord-Afrika voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
+
+
+Britse Crusader tank passeert een brandende Duitse PzKpfw IV tank bij Tobroek, november 1941
+Meer dan 200.000 Italiaanse troepen vielen op 13 september 1940 Egypte binnen waardoor de asmogendheden controle dreigden te krijgen over het Suezkanaal, en dus over de Arabische olievelden en de toegangsweg naar Brits-Indië. Ondanks hun numerieke overwicht leden zij al snel ernstige verliezen en weer moesten de Duitsers Mussolini’s mannen te hulp schieten, hoewel zij eigenlijk hun aandacht op 'Lebensraum' in Oost-Europa wilden richten. Het relatief kleine Afrikakorps dreef met twee Pantserdivisies de Britten terug tot Tobroek en na de Slag bij Gazala werd deze stad ingenomen. Onder Montgomery slaagden de Britten er alsnog in de troepen van Rommel in 1942 bij El Alamein te verslaan. Daarna zouden de Britse en Amerikaanse troepen, die inmiddels ook in Algerije en Marokko geland waren, de Duitsers uit Noord-Afrika drijven (operatie Toorts). In mei 1943 gaven de laatste Duitsers en Italianen zich in Tunesië over.
+De Balkan
+
+
+Toegetakelde Joegoslavische FT Kégresse tank
+Albanië was reeds in april 1939 door de Italianen bezet en Mussolini, geïrriteerd door de Duitse successen, liet op 28 oktober 1940 zijn troepen Griekenland binnenvallen. Hoewel het Griekse leger geen noemenswaardige luchtmacht had en slecht was voorbereid bleken de Italianen niet tot veel in staat. De Italiaanse strijdkrachten beschikten wel over aanvalsvliegtuigen, maar deze konden door de slechte weersomstandigheden niet worden ingezet. Ook was het moeilijk begaanbare terrein in het voordeel van de verdedigers. Het Griekse tegenoffensief van 14 november 1940 wierp de Italianen vervolgens ver terug tot over de grenzen van het reeds bezette Albanië. Britse troepen landden op Kreta en verleenden de Grieken luchtsteun, waarmee voor Duitsland een ernstige bedreiging ontstond. De Britten waren nu namelijk in staat vanuit Griekenland de Roemeense olievelden te bombarderen en zo de Duitse brandstofvoorziening in gevaar te brengen.
+Op de Balkan hadden de meeste landen inmiddels hun posities bepaald. Hongarije, Roemenië, en Bulgarije hadden zich bij de As aangesloten, terwijl op 27 maart 1941 een staatsgreep in Joegoslavië een bewind aan de macht bracht dat gekant was tegen de asmogendheden, waarmee een bedreiging vanuit de Balkan ontstond. De Duitse troepen vielen daarom op 6 april 1941 van alle kanten Joegoslavië binnen. De inmiddels ervaren Wehrmacht overmeesterde het land in elf dagen, geholpen door de onbeholpen strategie van de Joegoslaven die overal stand wilden houden, waardoor de verdediging volledig werd versnipperd. Tegelijkertijd waren de Duitse strijdkrachten Griekenland vanuit Bulgarije binnengedrongen. De gecombineerde Grieks-Britse defensie was in geen enkel opzicht opgewassen tegen de numeriek grotere en zwaarder bewapende overmacht. Op 27 april 1941 viel Athene, waarna de As de Balkan beheerste en haar flank veilig had gesteld.
+ Zie ook Joegoslavische campagne
+ Zie ook De Balkan tijdens de Tweede Wereldoorlog
+Het oostfront
+ Zie Oostfront (Tweede Wereldoorlog) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
+
+
+Duits plan voor Operatie Barbarossa
+De strijd aan het oostfront was het kernconflict van de oorlog in Europa, waar de twee grootste Europese mogendheden het verloop van de oorlog grotendeels bepaalden. Het vloeide voort uit de ideologisch geïnspireerde expansiedrang van het nationaalsocialisme. De oorlog aan dit front was geen gewone imperialistische strijd om grondgebied of grondstoffen maar een existentiële worsteling op leven en dood, en werd door beide zijden ook zo ervaren. Toen in juli 1941 de oorlog gewonnen leek voor Duitsland, stelde Hitler daarom dat zowel de Russische krijgsgevangenen als de gewone bevolking moesten worden doodgehongerd. Mede hierdoor vielen in het Oosten de meeste slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Meer dan 21 miljoen Russen en Polen lieten het leven: 20 procent van het Poolse volk en 10 procent van de Russische bevolking.
+Op 22 juni 1941 vielen meer dan 3 miljoen Duitse soldaten, bewapend met 3580 tanks, 7184 kanonnen en 2740 vliegtuigen de Sovjet-Unie binnen (Operatie Barbarossa). Hoewel het veel grotere Rode leger in totaal beschikte over bijna zes miljoen soldaten, 25.700 tanks en 18.700 vliegtuigen ontbeerde het de ervaring, training, mobiliteit en slagvaardigheid van de Wehrmacht. De Russische vliegtuigen waren merendeels verouderd en de troepen niet voorbereid. Hitler zat er niet heel ver naast toen hij vooraf zei: “we hoeven slechts de deur in te trappen en de hele verrotte boel stort in”. Incompetentie en tekortschietende logistieke ondersteuning completeerden het het beeld. De slechte leiding van het leger was in belangrijke mate toe te schrijven aan de grootschalige zuiveringen die Stalin eind jaren dertig o.a. in de legertop had doorgevoerd, waarschijnlijk nog aangewakkerd door activiteiten van de Duitse inlichtingendienst.
+Drie Duitse legergroepen drongen diep in Rusland door. Een Noordelijke aanvalsgolf richting Leningrad en de Baltische staten, een Zuidelijke naar de olievelden in de Kaukasus en de middelste moest Moskou veroveren. De Duitsers wilden voor oktober 1941 alle gebieden ten Westen van de Wolga bezetten om de herfstmodder te vermijden. De Sovjets probeerden hun tegenstanders te pareren door een vruchteloze poging de Duitse moderne bewegingsoorlog te imiteren. Hele legers en pantserkorpsen werden door de Duitsers tegelijk omsingeld en vernietigd. In juli 1941 leek het erop dat Duitsland de oorlog had gewonnen en de Sovjet-Unie had verslagen. Door de enorme omvang van het Rode leger konden echter steeds nieuwe troepen worden aangevoerd. De Wehrmacht bereikte weliswaar Leningrad, Moskou en Rostov, maar stagneerde in de herfstblubber, vroor vast in de Russische winter en werd geplaagd door inmiddels te lange aanvoerlijnen. Het eerste echte Russische tegenoffensief van december 1941 wierp legergroep Midden meer dan 100 kilometer terug.
+Het Duitse leger bleek vervolgens in de zomer van 1942 niet in staat op alle punten aan te vallen, maar behaalde aan het Zuidelijke front nogmaals spectaculaire successen. Sebastopol, Voronezj en een aantal olievelden in de Kaukasus werden veroverd. Het definitieve keerpunt ten gunste van het Rode Leger resulteerde uit Hitlers obsessie om Stalingrad te veroveren. Het zesde leger van Von Paulus marcheerde vanaf juli 1942 op richting Stalingrad, dat in een ruïnelandschap verd veranderd, maar slaagde er net niet in om het geheel te veroveren. Hierdoor waren de flanken echter uitermate zwak geworden, en met een grootscheeps tegenoffensief in november omsingelden de Sovjets het gehele 6e leger van zo'n 300.000 man, waarna het met totaal onvoldoende bevoorrading door de lucht gedoemd was. Op 2 februari 1943 gaven ca. 90.000 uitgehongerde en uitgeputte overlevenden zich over. Het daarop volgende Russische tegenoffensief werd pas honderden kilometers ten westen van Stalingrad tot staan gebracht. De Duitsers wisten tussen februari en maart 1943 zowaar Charkov te heroveren. Het was echter duidelijk dat de kwaliteit van het Rode Leger langzaam verbeterde. De Slag om Koersk in juli 1943 was de laatste grote aanval van de Duitsers en is nog steeds de grootste tankslag uit de geschiedenis. De Russen wisten echter ook hier de Duitsers te weerstaan. De Duitsers waren na Koersk niet meer in staat het initiatief te herwinnen, maar zij konden nog wel een tamelijk succesvolle defensieve strijd leveren en het zou dan ook nog bijna twee jaar duren voordat de Russen in Berlijn stonden. In de zomer van 1944 lanceerden zij operatie Bagration, die de Duitse legergroep Midden praktisch vernietigde, legergroep Noord afsneed van het moederland, en hun legers tot de poorten van Warschau bracht.
+In Maart 1945 lanceerden de Duitsers hun laatste grote offensief van de oorlog, nabij het Balatonmeer in Hongarije. Zij wisten wel zware verliezen toe te brengen, maar door de enorme Sovjet-Russische overmacht werden geen van de doelstellingen behaald. Bovendien werden hiervoor reserves ingezet die daardoor niet meer beschikbaar waren om de Sovjet-aanval vanuit Polen op Berlijn tegen te houden. De innames van Wenen en Praag luidden de laatste grote slag van de oorlog in: de Slag om Berlijn, de slag die het einde van de oorlog in Europa betekende.
+Het Westelijk front van 1943 tot het einde
+ Zie Einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
+De geallieerden landden op 10 juli 1943 op Sicilië, op 3 september 1943 werd de Straat van Messina overgestoken en na 9 maanden strijd werd op 4 juni 1944 Rome bevrijd. Gedurende deze operatie gaf Italië zich over, en verklaarde de oorlog aan Duitsland. Militair gezien had dit toch vrij beperkte betekenis: de Duitsers ontwapenden snel de laatste Italiaanse troepen en namen zelf de verdediging van Italië over, dat daarmee feitelijk een bezet gebied werd. Na de invasie in Normandië werd het Italiaanse front tot een zijtoneel gedegradeerd, hoewel de strijd om Noord-Italië met lagere intensiteit zou voortduren tot mei 1945.
+ Italiaanse campagne
+
+
+Aanvalsroutes 6 juni 1944
+Dwangarbeiders hadden aan aan de Westkust van het bezette Europa van Noorwegen tot aan de Spaanse grens meer dan 8.000 bunkers aangelegd maar deze verdedigingslinie had weinig diepte. Daarom voorspelde maarschalk Erwin Rommel dat de eerste 24 uur na de landing in Frankrijk beslissend zouden zijn; als de geallieerden die eerste dag niet werd teruggeslagen, dan zou de Duitse strijd verloren zijn. In de ochtend van 6 juni 1944 werden de Duitsers geconfronteerd met de grootste gecombineerde amfibische en luchtlandingsoperatie in de geschiedenis: meer dan 6.000 schepen (waaronder 4.000 landingsvaartuigen, 7 slagschepen, 23 kruisers, en meer dan 100 jagers), 7.000 bommenwerpers en 5.000 jachtvliegtuigen. De Duitsers hadden aan het westfront ongeveer 170 vliegtuigen tot hun beschikking. Binnen een dag was een bres geslagen in de Atlantik wall en was een bruggenhoofd gevormd (operatie Overlord). De verliezen op die eerste dag waren aanzienlijk, maar niet rampzalig. De eerste twee maanden waren heel moeilijk voor de invasietroepen, ondanks hun numerieke en materiële overwicht, omdat het Normandische 'bocage' landschap de verdedigers veel dekking bood. Vanaf 23 juli 1944 lukte het de geallieerde troepen uit te breken (operatie Cobra). Parijs werd bevrijd op 25 augustus 1944; tegen die tijd waren er aan het westelijk front aan beide zijden wel honderdduizenden soldaten gedood of gewond en waren Normandische steden als Caen en Saint-Lô volledig verwoest.
+
+
+Omaha beach in Normandië, juni 1944
+De kwaliteit van de Duitse tanks was veel beter dan die van de Amerikaanse en de Britse, maar de vele innovaties op andere gebieden en het numerieke overwicht en de beheersing van het luchtruim van de geallieerden bleken doorslaggevend. Desondanks mislukte Operatie Market Garden, een geallieerde poging in september 1944 om met een combinatie van oprukkende tanks en luchtlandingen vanuit België een aantal kanalen en rivieren over te steken en daarmee vitale punten tot en met de Rijnbrug in Arnhem te veroveren. De Siegfriedlinie zou zodoende vermeden kunnen worden, waarna doorgestoten zou kunnen worden naar het industriële hartland van Duitsland, het Ruhrgebied. De Rijnbrug in Arnhem bleek een brug te ver, door zowel onverwacht felle Duitse tegenstand als door fatale strategische en communicatieve fouten van de geallieerden. In december 1944 poogden de Duitsers in hun Ardennenoffensief tevergeefs een 'Wunder im Westen' te forceren; dit leverde aan beide zijden wel zware verliezen, maar verder slechts een tijdelijke vertraging van de geallieerde opmars op. In maart 1945 staken geallieerde troepen bij Wesel de Rijn over (operatie Plunder). Daarna ging het betrekkelijk snel; de uitgeputte Duitsers onderkenden de zinloosheid van verder verzet en bleken bovendien, als ze moesten kiezen, liever door de westelijke geallieerden onder de voet te worden gelopen dan door het Rode Leger. Hitler vaardigde nog wel de 'Nero-decreten' uit, die neerkwamen op een soort verschroeide aarde-tactiek, maar die werden nauwelijks opgevolgd. Amerikanen en Russen schudden elkaar de hand aan de Elbe op 25 april 1945, waarna Hitler, eindelijk beseffende dat alles verloren was, in zijn Berlijnse bunker op 30 april 1945 zelfmoord pleegde. Op 1 mei 1945 maakte de Duitse radio bekend dat de Führer aan het hoofd van zijn troepen bij de verdediging van Berlijn was gesneuveld. Met deze laatste leugen ging nazi-Duitsland ten onder. De overgave werd getekend op 7 mei 1945.
+Economische vergelijking
+Het verloop van bovenstaande kan pas goed begrepen worden als de omvang van de oorlogseconomieën tegen elkaar afgezet wordt. Dit kan misschien het beste door de vliegtuigproductie met elkaar te vergelijken (voor de kanonnen, tanks, vrachtwagens en schepen geldt ongeveer hetzelfde). Hoewel de technische kwaliteit van de Duitse vliegtuigen, tanks etc. vaak superieur was aan die van de geallieerden gaven de steeds grotere productiecapaciteit van deze laatsten uiteindelijk de doorslag. Bovendien werd het geallieerde oorlogsmateriaal ook technisch gezien steeds beter van kwaliteit gedurende de oorlog.
+Jaar	1939	1940	1941	1942	1943	1944
+Duitse vliegtuigproductie	8.300	10.800	11.400	15.300	25.100	39.300
+Sovjet vliegtuigproductie	10.400	10.600	15.700	25.400	34.800	40.250
+Deze productie verschillen betekende slecht nieuws voor het Derde Rijk maar het wordt pas echt hopeloos als wij de totale vliegtuigproductie van de asmogendheden vergelijken met de totale vliegtuigproductie van de geallieerden.
+Jaar	1940	1941	1942	1943	1944
+Totale vliegtuigproductie asmogendheden	18.900	20.000	27.000	42.500	67.500
+Totale vliegtuigproductie geallieerden	38.400	62.100	96.900	147.000	163.000
+De oorlog in Azië
+
+ Zie Azië in de Tweede Wereldoorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
+ Zie ook Tweede Chinees-Japanse oorlog
+Japan in de eerste helft van de 20e eeuw
+Japan moderniseerde radicaal tijdens de Meijiperiode in de tweede helft van de 19e eeuw. Deze nieuwe industriële grootmacht ontbrak het echter aan natuurlijke hulpbronnen, hetgeen leidde tot de decennia durende Japanse imperialistische politiek tot verovering en beheersing van buurlanden om de aanvoer van grondstoffen en voedsel veilig te stellen. De Eerste Chinees-Japanse Oorlog (1894-1895) en de Russisch-Japanse Oorlog (1904-1905) leidden tot de Japanse beheersing van Taiwan in het zuiden, Korea en Mantsjoerije in het westen en Zuid-Sachalin in het noorden. De Japanse imperialistische drang werd nieuw leven ingeblazen door de mondiale economische crisis die ontstond na 1929.
+De tweede Chinees-Japanse oorlog
+
+
+Japanse Imperium 1870-1942
+In de jaren twintig fragmenteerde het centrale gezag in China onder een aantal krijgsheren. Japan was hierdoor in staat invloed te verwerven en ongelijke verdragen af te sluiten met wat er aan centraal gezag restte. Deze situatie was inherent instabiel: wanneer China verder uiteenviel, kon het de verdragen niet meer nakomen; wanneer het centrale gezag sterker werd, had ze geen belang meer bij deze verdragen. In 1927 leidde Chiang Kai-shek en de Kwomintang de Noordelijke Expeditie. Chiang was in staat de krijgsheren in Zuid- en Midden-China zijn gezag te laten erkennen, en was bezig de krijgsheren in Noord-China formeel aan zijn gezag te binden. Uit vrees dat Zhang Xue-liang (de krijgsheer die Mantsjoerije controleerde) zijn trouw aan Chiang zou verklaren, intervenieerden de Japanners en plaatsten in 1931 een marionettenregering in hun satellietstaat Mantsjoekwo met aan het hoofd ervan de laatste Chinese keizer Pu Yi. In de jaren dertig werd militair geweld als instrument van koloniale macht echter door de internationale gemeenschap niet meer als politiek correct gezien. Japan trok zich terug uit de Volkerenbond. Er ontstond een patstelling toen Chiang zijn inspanningen ging richten op het uitschakelen van de communisten. Chiang beschouwde dit als een groter gevaar dan de Japanners. Deze houding werd binnen China door het sterke nationalisme in alle lagen van de bevolking steeds meer als onhoudbaar gezien. In 1937 werd Chiang ontvoerd door Zhang Xue-liang tijdens het zogenaamde Xian Incident. Als voorwaarde voor zijn vrijlating beloofde Chiang samen met de communisten tegen de Japanners te vechten. Als antwoord hierop zetten officieren van het Kwantung-leger zonder overleg met het Japanse opperbevel het Marco Polo-brugincident in elkaar, waardoor de tweede Chinees-Japanse oorlog formeel een feit werd. Deze oorlog ging gepaard met ongekende wreedheden, zoals het beruchte bloedbad van Nanking waar de Japanners naar schatting 300.000 Chinezen hebben vermoord.
+De weg naar Pearl Harbor
+
+
+Admiraal Yamamoto
+In 1938 raakte Japan slaags met Mongolië en de Sovjet-Unie, maar deze landen behaalden onder generaal Zjoekov een overwinning op de Japanners in de Slag bij Halhin Gol, waardoor Japanse uitbreiding naar het noorden verhinderd werd en een status quo ante bellum tot gevolg had. Door deze slag werd de Noordelijke Aanvalsgroep, die het Japanse Leger voorstond, vervangen door de Zuidelijke Aanvalsgroep, die de Japanse Marine prefereerde. In 1940 tekende Japan met Duitsland en Italië het Driemogendhedenpact, dat wederzijdse hulp beloofde bij een eventuele aanval. Vichy-Frankrijk werd door Japan en Duitsland gedwongen Indochina af te staan. Om de Japanse oorlogsinspanning te ontmoedigen, stelden de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de Nederlandse regering in ballingschap die nog steeds de oliebronnen in Nederlands-Indië controleerde, een olie- en een staalboycot tegen Japan in. Japan zag dit als een daad van agressie omdat het deze stoffen voor haar oorlogvoering nodig had. Dit leidde tot het plan van Japanse militairen onder leiding van admiraal Isoroku Yamamoto om de Verenigde Staten de Grote Oceaan uit te verdrijven. Aangezien de koloniale mogendheden Nederland en Engeland in Europa hun handen vol hadden zouden de Japanners daarna de regionale heerschappij kunnen opeisen.
+Volgens veel historici was de oorlog voor Japan echter al verloren op het moment dat zij de Verenigde Staten aanvielen. Japan had wel een behoorlijk ontwikkelde industrie, maar zeer weinig grondstoffen (Japan importeerde 90% van haar olie), terwijl de VS een drie keer zo grote bevolking had en de grootste economie ter wereld was, met een sterk ontwikkelde industrie, die heel veel vitale grondstoffen op haar eigen grondgebied had. Japan zou een uitputtingsoorlog ongetwijfeld verliezen. Omdat er ook geen grote kans was dat Japan de VS op een andere manier, d.w.z. door verovering van de gehele Verenigde Staten, zou verslaan, was de oorlog dus min of meer gedoemd te mislukken. De reden waarom de Japanners toch voor de aanval kozen was gebaseerd op een wanhopige afweging: Japan zou door de grondstoffen- en olieboycot van de VS en de andere geallieerden alleen maar verzwakken en dus na verloop van tijd vanzelf economisch en militair ineenstorten. Om dit te voorkomen wilde men de olievelden in Zuid-Oost-Azië, waaronder Nederlands-Indië, veroveren en de VS door een vernietigende aanval bij Pearl Harbour demotiveren en uit de oorlog houden (hoewel dit laatste onwaarschijnlijk was). Hoewel een oorlog tegen de VS een minimale kans van slagen had, was deze kans altijd nog groter dan wanneer Japan passief afwachtte tot men door grondstoffentekort en diplomatieke druk haar hele Imperium zou moeten opgeven.[1]
+Het Japanse offensief
+Met de bovengenoemde afweging in het achterhoofd, viel Japan op 7 december 1941 Siam, Maleisië (Malakka), de Filipijnen en de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor op Hawaï aan. Vier dagen later verklaarde Duitsland de oorlog aan de Verenigde Staten, omdat Japan nu eenmaal een As-mogendheid was en Hitler zon op een mogelijkheid de Amerikaanse bevoorrading van de Britten en de Russen tegen te gaan. Tot dat moment hadden de Verenigde Staten zich buiten de oorlog in Europa gehouden, hoewel het binnen het kader van de voorzichtige anti-Duitse politiek van Franklin Delano Roosevelt wel materiële militaire steun verleende aan het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie door het Lend-Lease programma.
+De geallieerde strijdkrachten in Azië bleken aanvankelijk niet opgewassen tegen de Japanse. Het Britse slagschip Prince of Wales en de slagkruiser Repulse werden op 10 december voor de kust van Maleisië tot zinken gebracht. De Britse marinebasis Singapore viel. Hongkong viel op 25 december. De Britse rol in Oost-Azië leek daarmee uitgespeeld. Ook de Amerikaanse bases op Guam en het eiland Wake gingen verloren. In januari volgden de Japanse invasies in Birma, de Salomonseilanden, Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea. Manilla, Kuala Lumpur en Rabaul werden door Japan veroverd. De Japanse veroveringsmachine draaide in snel tempo verder: Bali en Timor vielen in februari 1942; Rangoon en Java in maart. Mandalay volgde begin mei. De Japanse luchtmacht vernietigde de Britse en Amerikaanse luchtstrijdkrachten in Zuidoost-Azië en voerde aanvallen uit op Noord-Australië, die overigens werden afgeslagen. De Britse vloot werd uit Ceylon verdreven.
+De omkeer
+De geallieerde weerstand nam een half jaar na Pearl Harbour toe. De Doolittle Raid in april 1942 was al een symbolische maar moreel belangrijke luchtaanval op Japan geweest. Een amfibische aanval op Port Moresby, in het oosten van Nieuw-Guinea, werd voorkomen door de Slag in de Koraalzee in mei 1942, al was dit een Amerikaanse tactische nederlaag.
+
+
+Brandende Hiryu 4 juni 1942
+De Slag bij Midway was het keerpunt in de oorlog in Azië, in deze atol in de Stille Oceaan behaalden de Amerikanen een overtuigende overwinning waarvan de Japanse marine zich niet zou herstellen. Drie Amerikaanse vliegdekschepen, de USS Yorktown (CV-5), de USS Enterprise (CV-6) en de USS Hornet (CV-8) troffen vier Japanse, de Kaga, de Akagi, de Soryu en de Hiryu. De Japanners hadden bovendien nog eens 150 ondersteunende schepen tegen 50 Amerikaanse. Doordat op Midway zelf echter 127 gevechtsvliegtuigen waren gestationeerd beschikten de Amerikanen over meer dan 350 vliegtuigen terwijl de Japanners 248 toestellen hadden. Toen op 7 juni 1942 na 4 dagen strijd de balans werd opgemaakt waren de 4 Japanse vliegdekschepen samen met bijna 250 vliegtuigen vernietigd tegen het relatief geringe verlies van de USS Yorktown en ongeveer 100 vliegtuigen. Het is niet moeilijk dit verlies in perspectief te plaatsen: het zou Japan bijna 3 jaar kosten deze 4 schepen te vervangen, in dezelfde periode produceerde de Amerikaanse industrie meer dan 24 vliegdekschepen!
+
+
+Salomonseilanden
+Te land vertraagde de terugtocht van de Brits/Indiase strijdkrachten in Birma. Australische eenheden in Nieuw-Guinea verdedigden met succes Port Moresby langs de Kokoda Track, toen de Japanners trachtten vanaf de noordkust op te marcheren. In augustus 1942 mislukte voor het eerst een Japanse landing, bij de (mini)slag om de baai van Milne. Terzelfder tijd probeerden zowel Amerikaanse als Japanse soldaten het eiland Guadalcanal, één van de Salomonseilanden te bezetten. In deze zes maanden durende uitputtingsslag, waarin meer dan 40.000 mensen het leven lieten, behaalden de Verenigde Staten uiteindelijk de overwinning. Hierna werd Japan definitief in het defensief gedrongen. De constante noodzaak om versterkingen naar Guadalcanal te zenden verzwakte de Japanse inspanningen op andere plaatsen. Dit leidde tot de herovering van de bruggehoofden Buna en Gona op Nieuw-Guinea door Australische en Amerikaanse strijdkrachten in 1943 en bereidde de weg voor zowel MacArthur's landroute door Nieuw-Guinea en Nimitz's 'island hopping' campagne over de Stille Oceaan.
+Het einde
+
+
+USS Bunker Hill geraakt door Kamikazes 11 mei 1945
+De geallieerden dreven de Japanners vanaf 1943 steeds verder terug. Het werd een uitputtingsslag die de Japan altijd hadden willen voorkomen, want het industriële, demografische en dus ook het militaire potentieel van de Verenigde Staten waren vele malen groter dan dat van Japan. Dit leidde op 19 oktober 1944 tot oprichting van Japanse zelfmoordeenheden: de Kamikazes. Piloten met weinig training en daar ook weinig van nodig hadden, moesten hun met explosieven volgepropte kleine vliegtuigen in vijandelijke schepen boren en zo de vijand vernietigen. Op deze manier zouden uiteindelijk rond de 2.800 zelfmoordpiloten ongeveer 1 op de 7 keer een doel treffen en ongeveer 40 schepen tot zinken brengen. Japanse infanteristen voerden om hun eer te redden trouwens ook wel zgn. 'Banzai'-aanvallen uit, waarbij de kans op sneuvelen vrijwel 100% was. Waar het om ging was de Amerikanen zoveel mogelijk verliezen toe te brengen, zodat ze het zouden opgeven.
+
+
+landingsvaartuigen naderen Iwo Jima 1944
+Begin 1945 veroverden de Amerikanen eilanden Iwo Jima (februari-maart) en Okinawa (april-juni), die door de Japanners als 'heilig' eigen grondgebied werden beschouwd en dus zo mogelijk nog fanatieker verdedigd werden dan de recent veroverde buitengebieden. De aantallen slachtoffers waren dan ook huiveringwekkend, vooral naar Amerikaanse begrippen: meer dan 20.000 Amerikaanse doden en meer dan 130.000 Japanse; op Iwo Jima was geen burgerbevolking, maar op Okinawa werden door de militairen heel wat burgers gedwongen of overreed zelfmoord te plegen om de schande van gevangenneming, of anders wel de gevreesde mishandeling en verkrachting door de Amerikanen te voorkomen. De aantallen gewonden waren nog groter. Op 10 maart 1945 vond de ergste van de vele conventionele bombardementen op Tokio en vele andere steden plaats: bijna 84.000 doden en een onbekend aantal gewonden, dus veel erger dan dat op enige Duitse stad in de Tweede Wereldoorlog.
+
+
+Nagasaki 1945
+De Japanse militaire strategische situatie was in juli 1945 hopeloos, bovendien werd hun infrastructuur stelselmatig vernietigd door de niet aflatende Amerikaanse bombardementen en werd de bevoorrading van overzee effectief onmogelijk gemaakt door Amerikaanse en Britse onderzeeboten. Slagschepen zoals de USS Missouri konden bovendien in kustgebieden nog nauwkeuriger en grootschaliger dan bommenwerpers verwoestingen aanrichten. Desondanks wekten de Japanse militairen niet de indruk dat zij spoedig zouden capituleren. Zij speculeerden nog steeds op de Amerikaanse onwil om al te zware verliezen te lijden, zodat Japan de vernedering van een verovering van het eigen grondgebied bespaard zou blijven. Hierop besloot Truman tot inzet van het atoomwapen. Amerikaanse B-29 bommenwerpers vernietigden op zes augustus 1945 Hiroshima en op acht augustus 1945 Nagasaki. De vernietigingskracht van twee atoombommen was zo groot dat daarbij in totaal ongeveer 165.000 mensen stierven en in de weken erna nog eens rond de 145.000. Het Russische leger viel vervolgens op negen augustus 1945 Mantsjoerije binnen (waar tot 2 september zou worden doorgevochten) en veroverde Zuid-Sachalin en de Koerilen (Operatie Augustusstorm). Deze gebieden zijn sindsdien in (Sovjet-)Russische handden gebleven, waar Japan zich nooit bij heeft neergelegd. Deze nieuwe escalatie van de oorlog droeg bij aan het besluit van keizer Hirohito op 15 augustus tot capitulatie aan de westerse geallieerden, die werd getekend op 2 september 1945 op het slagschip Missouri. In de hierop volgende periode vestigde generaal MacArthur bases in Japan, waarna de Amerikanen de naoorlogse ontwikkeling van Japan vorm konden gaan geven. President Harry Truman verklaarde officieel op 31 december 1946 de beëindiging van de vijandelijkheden.
+Algemeen
+
+Vervolging en vernietiging
+ Zie ook het artikel Holocaust.
+
+
+Zwaar ondervoede Joodse gevangenen in Buchenwald, bij hun bevrijding op 16 april 1945
+De volle gruwel van het nationaalsocialisme zou zich pas na de bevrijding openbaren. In Oost-Europa hadden de Duitsers concentratiekampen aangelegd waar naar schatting 12 miljoen mensen systematisch zijn vermoord. De ongelukkigen die in de ogen van de nazi’s inferieur en parasitair waren moesten letterlijk worden uitgeroeid. Deze groep bestond onder meer uit Joden, Slavische volkeren en Zigeuners. Vooral de Joodse burgers werden het slachtoffer: 6 miljoen van de in kampen vermoorde mensen waren Joods. Deze genocide is van een ander karakter dan de even meedogenloze moord op miljoenen gehandicapten, Katholieken, verzetsstrijders, Jehova's getuigen, homoseksuelen en dissidenten omdat deze groepen niet werden vermoord vanwege hun afkomst. De vernietigingsmethoden verschilden van plaats tot plaats en ontwikkelden zich tijdens de oorlog maar misschien het meest schokkend en ontredderend was de mechanisch massale bijna industriële vernietiging in kampen als Dachau, Sachsenhausen, Majdanek en Auschwitz waar gaskamers werden aangelegd om hele groepen mensen zo efficiënt mogelijk van het leven te beroven.
+De Burgerbevolking en de bombardementen
+
+
+Hamburg 1945
+De strijdende partijen bombardeerden de civiele bevolking bewust. De Japanners voerden terreuraanvallen uit op onder andere Sjanghai, Wuhan, Nanking en Kanton. In Europa werden onder andere Warschau, Rotterdam, Londen en Coventry bestookt. Het zou echter vooral door de geallieerden worden gebruikt in een poging de tegenstander op de knieën te krijgen. De voortdurende bommenregen op Duitsland en Japan had twee strategische doelen: vernietiging van de oorlogsindustrie en aantasting van het moreel. De techniek om bommen te richten was echter dermate primitief dat de oorlogsindustrie alleen kon worden aangetast als enorme oppervlakten werden bestookt waarbij veel burgerslachtoffers vielen. Bovendien wisten de Duitsers een belangrijk deel van de oorlogsindustrie onder te brengen in ondergrondse fabrieken: tot op het laatst van de strijd konden de nazi's zodoende nog een verbazingwekkende productiecapaciteit aan oorlogsmaterieel handhaven. In Duitsland werden steden als Hamburg, Keulen, Berlijn, Dresden zwaar beschadigd met in totaal 1,5 miljoen doden en gewonden. In Japan werden 67 steden met overwegend houten huizen vrijwel weggevaagd door brandbommen. Dit resulteerde in 500.000 doden en 5 miljoen daklozen.
+In augustus 1945 werden tenslotte ook nucleaire wapens tegen de burgerbevolking ingezet.
+Historische betekenis en balans
+Mens en materieel.
+Europa en Japan lagen in puin, meer dan 60 miljoen mensen waren dood. De Verenigde Staten, welvarend en ongeschonden, steunden de niet-communistische landen met miljarden dollars (Marshallplan) en mede hierdoor wisten zowel de Japanners als de Europeanen zich economisch snel uit het moeras te werken. In de door de Sovjet-Unie gedomineerde landen liep het anders: zij kregen in plaats van kredieten een communistisch economisch model opgelegd waardoor tot op heden de West-Europeanen rijker zijn dan de Oost-Europeanen.
+Geopolitieke gevolgen.
+
+
+Geallieerde oorlogsleiders in Jalta 1945
+De wereld van 1939 kende 6 grote regionale machten: het opkomende Amerika, de Communistische Sovjet-Unie, het Nationaal-Socialistische Duitsland, het Keizerlijke Japan en het koloniale Groot-Brittannië en Frankrijk. Deze wereld was weg. De naoorlogse periode werd gekenmerkt door de rivaliteit tussen twee resterende supermachten: de USA en de USSR.
+De opkomst van de twee grootmachten ging hand in hand met de ingekrompen macht en positie van de drie andere landen. Japan en Duitsland hadden de oorlog verloren en daarom was hun politieke en militaire mondiale rol voorlopig uitgespeeld. Verbazingwekkender was het snelle einde van het Britse Imperium. De Japanners hadden de nationalistische sentimenten in het Verre Oosten flink opgezweept om steun te krijgen bij hun strijd tegen de Westelijke mogendheden. Deze geest was uit de fles en zou niet meer terugkruipen. De Koloniale Rijken brokkelden af in sneltreinvaart en na de Suezcrisis van 1956 moesten Frankrijk en Groot-Brittannië leren leven met de status van modale staat.
+De staat Israël werd gesticht in het toenmalige gebied van de Palestijnen waardoor in dat deel van het Midden-Oosten voortdurend, en tot op heden gewapende conflicten oplaaien.
+De verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog hebben met name op het Europese continent geleid tot geïntensiveerde internationale samenwerking. De Verenigde Naties, en mede door de Koude Oorlog de Europese Unie, kwamen hierdoor tot stand. Het succes van de Europese Unie met haar supranationale wetgeving, gemeenschappelijke munt en democratische waarden maakt in onze tijd een Europees conflict moeilijk denkbaar.